10 najładniejszych goli Bergkampa

26.02.2014, 22:12, Michał Koba 27 komentarzy

W ostatni weekend przed stadionem Arsenalu odsłonięto pomnik jednej z legend klubu – Dennisa Bergkampa. W związku z tym wydarzeniem Nielatający Holender postanowił wybrać dziesięć swoich najładniejszych – jego zdaniem – trafień w barwach Kanonierów.

1. Vs Leicester City - 27 Sierpień 1997, Filbert Street

Trzeci gol z trzech, jakie wtedy zdobyłem. Jedyną rzeczą, która zabrała radość z mojego hat-tricka było to, że tylko zremisowaliśmy z Leicester City. Jednak ta bramka jest moją ulubioną zdobytą dla Arsenalu. Miałem wtedy w głowie całą sytuację, wiedziałem, co chcę zrobić i wyszło mi to znakomicie. Kiedy otrzymałem futbolówkę od Davida Platty'ego, to myślałem o tym, aby ją kontrolować. Szczęśliwie piłka pozostała w powietrzu, więc przerzuciłem ją obok obrońcy i wykończyłem akcję – taki właśnie był mój zamiar. Dwie rzeczy złożyły się na sukces – ruch i kontrola.

2. Vs Newcastle United - 2 Marzec 2002, St James’ Park

Ten gol był wynikiem instynktu. W tamtej akcji, kiedy rozegrałem piłkę, to wiedziałem, że chcę pobiec pod bramkę przeciwnika. W momencie, w którym futbolówka szybowała do mnie ze skrzydła, zdecydowałem się na ominięcie obrońcy za pomocą jednego kontaktu z piłką. Tak jak powiedziałem – to była bardziej kwestia instynktu – myśli oraz wykonania w tej samej chwili.

3. Vs Tottenham - 24 Listopad 1996, Highbury

To trafienie musiało się znaleźć w pierwszej trójce. Gol sam w sam sobie był niezły – ruch, kontrolowanie piłki tak, aby nie przejął jej obrońca, a następnie zadanie ciosu. Jednak dla mnie najważniejsze były emocje, to co czułem, zdobywając bramkę przeciwko Spurs na Highbury. Po meczu powiedziałem żonie, że panujące na boisku warunki były dla mnie idealne. Lekki deszczyk, mokra murawa i występ przeciwko Tottenhamowi. To był pierwszy raz, kiedy tak w pełni zrozumiałem, co to znaczy zdobyć gola przeciwko nim. Zaliczyłem trafienie już w pierwszym meczu wyjazdowym ze Spurs, ale wtedy nie wzbierały we mnie takie uczucia, jak na Highbury. To wszystko było bardzo ważne dla fanów i dla mnie.

4. V Bolton Wanderers – 5 Maj 1996, Highbury

To było ostatnie spotkanie mojego pierwszego sezonu tutaj, w którym potrzebowaliśmy zwycięstwa, aby dostać się do europejskich pucharów. Jeśli mam być szczery, to nie pamiętam jak dokładnie padła ta bramka. Wiem tylko, że strzelałem gdzieś sprzed pola karnego, ale postanowiłem umieścić to trafienie na czwartym miejscu, ze względu na jego wagę. Nazwałbym tę sytuację „zwrotem inwestycji”. Arsenal wierzył we mnie, kiedy mnie kupował, więc cieszyłem się, że mogłem się jakoś odwdzięczyć klubowi. Czułem, że mam za sobą dobry sezon, ale bardzo chciałem grać w pucharach i mój gol nam w tym pomógł.

5. Vs Southampton – 23 Wrzesień 1995, Highbury

Mój pierwszy gol dla Arsenalu. To był wolej po podaniu od Glenna Heldera i ponownie umieszczam go na tej liście ze względu na to, że ta bramka była bardzo ważna. Szczerze mówiąc, to nie zdawałem sobie sprawy z tego, jak wiele się mówiono o tym, że zaliczyłem swoje pierwsze trafienie. Oczywiście ludzie informowali mnie o tym wszystkim i wiem, że pisano o tym w gazetach. Zadawano pytania typu – kto strzeli pierwszy: ja czy Chris Armstrong, który zasilił wtedy Spurs. Dobrze było więc trafić wtedy do siatki.

(Bramka Dennisa od 5:33)

6. Vs Sunderland - 15 Styczeń 1997, Roker Park

Poza tą bramką lubię także celebrację po jej zdobyciu. Otrzymałem podanie a następnie niewielkim ruchem minąłem zawodnika, który mnie krył. Nie wiem jak potem nazywaliście to zagranie, ale ja widziałem wcześniej, jak Zidane kilka razy wykorzystywał ten manewr. Miałem piłkę pod stopą, przeturlałem ją obok obrońcy i umieściłem ją w górnym rogu bramki. Po strzale pobiegłem z palcami przy ustach, jakbym chciał powiedzieć: „co za gol!”. To było prawdopodobnie nieco aroganckie, ale w tamtej chwili cieszyliśmy się tą akcją. Pamiętam jak Stephen Hughes i Nigel Winterburn celebrowali tę bramkę razem ze mną, a ludzie pytali nas potem dlaczego w ten sposób okazywaliśmy radość. Jednak powód był bardzo prosty – bo to było fantastyczne trafienie!

7. Vs Southampton – 23 Wrzesień 1995, Highbury

Mój drugi gol w tym meczu i drugi zdobyty dla Arsenalu. Myślę, że to trafienie jest spowodowane tym pierwszym, które dało więcej pewności siebie i dlatego mogłem imać się kolejnych prób. Do bramki była spora odległość, ale ja pomyślałem sobie: „dlaczego by nie spróbować?”. Szczęśliwie wszystko zadziałało jak trzeba. Nie sądzę, żebym zdecydowałbym się na to uderzenie, gdybym wcześniej tego dnia nie pokonał już bramkarza. Wierzyłem wtedy, że mogę trafić z dystansu.

8. Vs Bayer Leverkusen – 27 Luty 2002, Highbury

Podobała mi się ta bramka. Zdobyłem wiele tego typu goli w Holandii, ale z różnych powodów w Arsenalu zaliczyłem tylko kilka takich trafień. W moim kraju takie uderzenia były moim znakiem rozpoznawczym, wszyscy znali mnie właśnie z tego. Za każdym razem kiedy znajdowałem się w sytuacji „sam na sam” z bramkarzem, to markowałem strzał, by potem delikatnie przenieść piłkę nad leżącym golkiperem. W Ajaxie zaliczyłem mnóstwo takich akcji, jednak w Arsenalu tylko trzy lub cztery, więc tę bramkę z Leverkusen zdobytą lobem wspominam bardzo miło.

9. Vs Queens Park Rangers – 2 Marzec 1996, Loftus Road

Wydaje mi się, że przed tym golem nigdy wcześniej nie uderzyłem piłki tak mocno. Szczerze mówiąc, to nieźle huknąłem! Dotarło do mnie podanie od Lee Dixona, a ja po prostu wykończyłem je perfekcyjnie. To był jeden z tych momentów, w których biegniesz na bramkę, twoja stopa jest idealnie ułożona, nie musisz zwalniać kroku a potem futbolówka chce rozerwać siatkę! To bardzo przypomina uderzenie piłeczki kijem golfowym. Pamiętam, że potem w szatni śmialiśmy się z tej sytuacji, ponieważ strzał był naprawdę atomowy.

Do podobnej sytuacji kilka lat później doszło w meczu z Southamptonem, w którym również huknąłem w kierunku bramkarza, jednak myślę, że to jedno trafienie z Queens Park Rangers wystarczy.

10. Vs West Bromwich Albion – 15 Kwiecień 2006, Highbury

Moja ostatnia bramka dla Arsenalu przed zawieszeniem butów na kołku i do tego strzelona w 'Dennis Bergkamp Day'! Miło było przypomnieć ludziom, że potrafię umieścić piłkę w siatce. Zdobyłem kilka takich goli w sezonie 1997/98. Pamiętam szczególnie trafienie przeciwko Barnsley, kiedy to uderzyłem z boku boiska obok bramkarza. Czułem się więc bardzo dobrze, kiedy w ten szczególny dzień znów mogłem patrzeć, jak po moim uderzeniu futbolówka ląduje w bramce.