Ramsey o swoim pobycie w Arsenalu

10.11.2016, 16:52, Michał Kruczkowski 9 komentarzy

Aarona Ramseya można obecnie nazwać jedną z gwiazd Arsenalu. Przygoda Walijczyka w północnym Londynie nie zawsze była usłana różami. Przez wiele sezonów był mocno krytykowany i kibice nie widzieli w nim talentu, który mógłby pomóc ekipie The Gunners w osiąganiu sukcesów. Największym problemem w karierze Aarona są prawdopodobnie liczne kontuzje. Najbardziej pamiętne jest oczywiście złamanie nogi, do którego doszło w 2010 roku po brutalnym faulu Ryana Shawcrossa.

Ramsey odpowiedział wszystkim krytykom w sezonie 2013-2014, w którym grał wręcz fenomenalnie i był zdecydowanie najlepszym zawodnikiem Kanonierów. Kibice Arsenalu nadal wierzą, że ich pomocnik wróci jeszcze do dyspozycji z tamtego okresu, a może nawet jest w stanie grać jeszcze lepiej. Walijczyk opowiedział ostatnio o tym, jak się zmienił przez wszystkie lata swojego pobytu w Arsenalu.

- W 2008 roku musiałem podjąć decyzję, czy chce dołączyć do klubu. Poleciałem do Bossa i po naszej rozmowie od razu wiedziałem, że chce być częścią Arsenalu, chciałem być częścią jego planów, o których mi powiedział. Byłem wtedy niezwykle podekscytowany - powiedział Ramsey dla Arsenal Player.

- Swojego pierwszego dnia w klubie byłem oszołomiony, widząc tych wszystkich zawodników. Byli tam jedni z najlepszych piłkarzy na świecie. Jestem pewny, że wszyscy sobie pomyśleli: "Co to za nowy gośc?" Byłem bardzo poddenerwowany, gdy się przedstawiałem. Poznawałem absolutnie topowych graczy Premier League. Cała ta sytuacja była nieco nierealna i musiałem się uszczypnąć, żeby mieć pewność, że to się dzieje naprawdę. Wszyscy jednak ciepło mnie przywitali i sprawili, że nie czułem się obcy.

- Myślę, że obecnie jestem nieco głośniejszy niż wtedy! Po takim czasie zaczynasz rozumieć, jak wszystko funkcjonuje, zarówno na boisku, jak i poza nim. Nadal wydaje mi się, jakbym podpisał kontrakt z Arsenalem dopiero wczoraj, jednak jestem tu już 8 lat. Nawet się nie zorientowałem, kiedy to tak szybko minęło. Opuściłem dom jako siedemnastolatek i musiałem się usamodzielnić, co nie było łatwe, jednak znacznie dojrzałem od tamtego czasu. Przypuszczam, że piłka mi w tym pomogła. Założyłem już własną rodzinę, więc naprawdę wiele się wydarzyło przez te 8 lat.