Historia herbu

Już w 1888 roku, czyli zaledwie 2 lata po założeniu Arsenalu, klub posiadł swój pierwszy herb [patrz-1]. Widniały na nim trzy kolumny, które wyglądały nieco jak kominy, w rzeczywistości były to jednak armaty zwrócone ku górze. Pojawienie się armat wiązało się z faktem, że wielu ówczesnych piłkarzy The Gunners było pracownikami fabryki broni w Borough of Woolwich [tam też początkowo grali, na następujących obiektach: Plumstead Common, Sportsman Ground, Manor Ground i Invicta Ground; W 1913 roku klub przeniósł się na Highbury - patrz, "Highbury Stadium"], a w sama okolica słynęła z licznych zakładów zbrojeniowych o bogatej historii.

Armaty na herbie Arsenalu w oczywisty sposób symbolizowały związek Arsenalu z Woolwich. Mimo, że 94 lata temu Kanonierzy przenieśli się do innej dzielnicy, armaty nadal pozostają znakiem rozpoznawczym The Gunners. Na przestrzeni lat dokonano jednak rozmaitych i znaczących zmian.

Bardzo dawno temu, bowiem pod koniec XIX wieku, herby nie miały jeszcze takiego znaczenia jak obecnie. Nikt się z nimi specjalnie nie identyfikował. Nie miały statusu marki. Koszulki także były raczej zwyczajne, chyba, że chodziło o bardzo prestiżowe spotkanie, na przykład finał Pucharu Anglii. Herbu używano jedynie w oficjalnych listach i pismach klubu oraz programach meczowych.

Po przeniesieniu się klubu w 1913 roku na Highbury, nikt nie wiedział, czy Kanonierzy podtrzymają tradycję armat i swoje związki z Woolwich. The Gunners zdecydowali się jednak zachować swój znak rozpoznawczy w postaci armat. Zmieniono jedynie nazwę - Woolwich Arsenal stał się Arsenalem. W końcu nastała I Wojna Światowa i rozgrywki zawieszono na 4 lata. W sezonie 1919/1920 przywrócono je do życia, musiało jednak minąć trochę czasu, zanim wszystko się unormowało. W tym burzliwym okresie herb w ogóle nie funkcjonował. W końcu jednak, w sezonie 1922/23, w pierwszym programie meczowym przygotowanym na spotkanie z Burlney, pojawił się nowy herb [patrz-2]. Był to dosyć śmiały projekt. 3 proste armaty zwrócone ku górze zastąpiono jedną, narysowaną przestrzennie i zwróconą ku wschodowi. Herbu tego używano jedynie przez 3 lata, a w sezonie 1925-26 zastąpiono go nowym [patrz-3]. Różnice były zasadnicze: Armata tym razem zwrócona była w lewą stronę i nie była przedstawiona przestrzennie. Po prawej stronie znajdował się, jakże bliski każdemu sympatykowi, napis "The Gunners."

W sezonie 1949/1950 pojawił się nowy herb, prawdopodobnie najsłynniejszy [patrz-5]. Ujrzeć go można było w programie przedmeczowym. Armata była zwrócona w lewą stronę, napis "Arsenal" był napisany gotycką czcionką, a na dole herbu widniały wspaniałe słowa: Victora Concordia Crescit. Słowa te znane były kibicom już na koniec sezonu 1947/48, a wypowiedział je [a w zasadzie zapisał] Harry Homer, będący autorem programu meczowego. Można było wówczas wyczytać: "[...]Próbuję znaleźć odpowiedni cytat, który podsumowałby ten wspaniały sezon w wykonaniu Toma Whittakera, Joe'a Mercera i wszystkich ludzi związanych z Arsenalem. Może posłużę się łaciną? 'Victoria Concordia Crescit'. Oznacza to: 'Harmonia rodzi zwycięstwo'."

Przez kolejne 53 lata projekt ten praktycznie się nie zmienił. Przeszedł jedynie pewne zabiegi kosmetyczne [patrz-6]. W sezonie 2001/02 dodano więcej żółtego koloru, ze względów komercyjnych [patrz-7]. W ten sposób biało-złoty napis "Arsenal" stał się zółty. Poza tym wyraźniejszy stał się napis Vicotra Concordia Crescit, który "przemalowano" na kolor czerwony.

Gigantyczna rewolucja nastąpiła w 2002 roku [patrz-8]. Klub zdecydował o całkowitej zmianie wyglądu herbu, a miał ku temu 2 istotne powody. Po pierwsze herb VCC na przestrzeni lat uzyskał wiele nowych elementów, których pochodzenia nikt nie był pewien. W związku z tym klub nie mógł posiąść pełnych praw autorskich do tego herbu. Po drugie, Arsenal zawsze dążył do zmian i chciał iść naprzód. Zarząd klubu uznał, że w obliczu ostatnich sukcesów i perspektywy zbudowania nowego stadionu, należy zmienić herb na całkowicie innowacyjny.