Ben White - Niedoceniany obrońca Arsenalu

11.11.2022, 17:11, 18 komentarzy

Ben White błyszczy na prawej obronie Arsenalu w tym sezonie; 25-latek gra na tyle dobrze, że otrzymał niedawno powołanie od selekcjonera Anglików na zbliżające się Mistrzostwa Świata w Katarze.

Ben White przeszedł długą drogę od debiutu w Arsenalu w przegranym 2:0 meczu z Brentford w ubiegłym sezonie, w związku z tym należy nadrobić zaległości w odbiorze jego gry obecnie.

Obrońca z trudem radził sobie z bezpośrednią grą Brentford tamtego wieczoru w zachodnim Londynie. Ivan Toney obnażył to, co niektórzy uważali za niedociągnięcia w jego grze po przeprowadzce z Brighton za 50 milionów funtów. Efekty nie były łaskawe. - Byłem dręczony - wspominał później.

To jego zasługa, przez sposób w jaki się otrząsnął, stając się kluczowym graczem pod batutą Mikela Artety. Szybko zdobył sympatię większości fanów, którzy byli sceptyczni po jego niemrawym starcie. Jednak dla wielu osób ten debiut nadal kształtował opinię. White znalazł się w podobnej sytuacji na początku tego sezonu.

Ben przeniósł się ze środkowej obrony na prawą, ze względu na chęć wprowadzenia Williama Saliby. Jego pierwszy test odbył się z Wilfriedem Zahą z Crystal Palace, prawdopodobnie najtrudniejszym przeciwnikiem w Premier League jeden na jednego.

Ten występ miał być wykorzystany przez niektórych jako dowód na to, że nie potrafi wywiązać się odpowiednio w zadań prawego obrońcy. Z pewnością zdarzały się ciężkie momenty, jednak pod każdym względem White był doskonały.

W sumie Anglik wykonał osiem wślizgów, najwięcej ze wszystkich graczy w każdym meczu Premier League w tym sezonie i pomógł ograniczyć poczynania Zahy do oddania jednego strzału. Inaugurujący mecz pozostaje jednym z zaledwie trzech w całym sezonie, w których Iworyjczyk nie zdołał oddać celnego strzału na bramkę rywali.

White w tym sezonie rozpoczynał każdy mecz Premier League na prawej obronie. Arteta określił go jako „kompletnego” zawodnika. - Kocham tego gościa - dodał po niedzielnym zwycięstwie nad Chelsea – podczas gdy Gary Neville, jeden z jego wczesnych krytyków ze Sky Sports stwierdził, że „musi jechać” na Mistrzostwa Świata z Anglią.

Rosnące głosy, by White znalazł się w 26-osobowym składzie Garetha Southgate, odzwierciedla sposób, w jaki zaczyna się zmieniać postrzeganie gracza, który od dawna jest niedoceniany.

Elastyczność i siła w obronie

Zaha nie jest jedynym trudnym przeciwnikiem, którego White zneutralizował po przejściu na prawą obronę. W niedzielę na Stamford Bridge White odegrał kluczową rolę w wyłączeniu z gry Masona Mounta i Pierre-Emerick Aubameyanga, obaj operujących z lewej strony Chelsea.

W rzeczywistości ten ostatni, niegdyś jego kolega z Arsenalu, miał tylko osiem kontaktów z piłką przed opuszczeniem placu gry w drugiej połowie. W pewnym momencie Gabończyk wyładował swoją frustrację na Benie, wykonując pochopny wślizg za który został ukarany zółtą kartką.

Heung-Min Son przeżył podobnie trudne popołudnie w przegranym 3:1 meczu przez Tottenham z Arsenalem na Emirates Stadium w październiku. Koreańczyk, zwykle niezwykle groźny na lewej flance nie oddał nawet strzału przez cały mecz, co zdarzyło się tylko dwukrotnie od początku zeszłego sezonu.

Daleka od bycia słabym punktem, prawa strona Arsenalu stała się mocną stroną. Patrząc na pozycje, z których przeciwnicy Arsenalu stwarzali szanse i strzelali bramki w tym sezonie, widać wyraźnie, że na przeciwległym skrzydle jest znacznie wyższy odsetek.

White'owi pomogła obecność Saliby obok niego. Francuz, określony zawodnikiem meczu w niedzielnym zwycięstwie nad Chelsea, jest niesamowity od czasu swojego debiutu. Jego tempo i świadomość pozycji gwarantują odpowiednią zaporę w razie potrzeby.

Wkład White'a był równie ważny. 25-latek był proaktywny i agresywny w obronie, wykonał w tym sezonie więcej odbiorów niż ktokolwiek inny w Arsenalu, często zapobiegając dośrodkowaniom, a także demonstrując tę samą zdolność krycia co Saliba. Ostatnio we wspaniałym stylu zablokował strzał Raheema Sterlinga w końcówce meczu z Chelsea, tak samo było w przypadku meczu z Nottingham Forest, kiedy zablokował Jessiego Lingarda.

Występy White'a są oczywiście tym bardziej imponujące, że jest to dla niego nowa rola. W zeszłym sezonie grał wyłącznie jako środkowy obrońca w systemie z 4 defensorami. W swojej ostatniej kampanii w Brighton operował głównie po prawej stronie tylnej trójki.

Łatwość, z jaką przystosował się do różnych ról, odzwierciedla jego wszechstronność i inteligencję taktyczną – cechy, które powinny być niezwykle ważne dla Southgata – warto również zauważyć, że nawet jego pewne słabości nie dają powodów do niepokoju.

White był krytykowany za słabą grę w powietrzu po porażce z Brentford w zeszłym roku, w rzeczywistości wygrał 57 procent swoich powietrznych pojedynków w Arsenalu, co daje mu podobny wskaźnik sukcesu jak jego kolega z drużyny, Gabriel Magalhaes i Ruben Dias z Manchesteru City.

Technika i jakość podań

White daje Arsenalowi tyle samo w posiadaniu piłki, ile wcześniej. Przejście na prawą obronę zmieniło strefę operowania na boisku, ale nie uczyniło jego roli jako mniej ważnej w konstruowaniu akcji. Ben zajmuje trzecie miejsce w Arsenalu pod względem kontaktów z piłką i podań, ale jeszcze bardziej wymowne jest to, jak używa piłki.

Jest chętny do gry do przodu. W rzeczywistości nikt w Arsenalu nie zagrał więcej piłek do trzeciej tercji boiska w tym sezonie niż nasz prawy obrońca. - Ma dużo odwagi, by grać w ten sposób – mówi Arteta. Umiejętność podań White'a od dawna jest jednym z jego największych atrybutów, a poziom techniki i opanowanie pomagają mu również wchodzić w strefę środka pomocy.

Te cechy były widoczne w niedzielę na Stamford Bridge. Dwa razy, raz w pierwszej połowie i raz w drugiej, White przyjął ciężkie, wysokie piłki pod presją graczy Chelsea, zanim podał do kolegów z drużyny, zapobiegając potencjalnym stratom i pozwalając Arsenalowi na przyciśnięcie gospodarzy.

White również miał swój wkład w atak, gdy asystował przy bramce Granita Xhaki przeciwko Southamptonowi w zeszłym miesiącu oraz przy trafieniu Thomasa Parteya przeciwko Tottenhamowi.

Innym razem pomagał przebić się przez zasieki rywali nawet nie dotykając piłki. Jego ruch bez piłki często odciąga obrońców od Bukayo Saki, którego dobra forma w tym sezonie jest przynajmniej częściowo spowodowana jego rosnącym zrozumieniem z Whitem.

Kiedy nie rusza do przodu, White'a można zwykle zobaczyć w polu bramkowym, blisko Thomasa Partey'a, a jego technika i umiejętności podania dają Arsenalowi kolejną opcję na środku boiska, a także gwarantują zatrzymanie potencjalnych kontr przeciwników.

To kolejny przykład jego elastyczności, wytrzymałość jest ogromną wartością Bena. - Zawsze chce być tam gdzie powinien, trenuje każdego dnia– dodał Arteta w niedzielę. - Fizycznie jest naprawdę wyjątkowym graczem.

Tę sprawność fizyczną można zobaczyć w samej liczbie gier, które odbył w ciągu swojej kariery. Podczas okresu wypożyczenia u bardzo wymagającego Marcelo Bielsy w Leeds w sezonie 2019/20, rozpoczął każdy mecz, grając więcej minut niż ktokolwiek inny w składzie.

W ciągu ostatnich czterech sezonów rozpoczął 127 z możliwych 135 meczów ligowych, stając się niezbędnym najpierw dla Bielsy w Leeds, potem dla Grahama Pottera w Brighton, a teraz dla Artety w Arsenalu.

Ben White jest niedoceniany, ale już niedługo będzie inaczej.