Być jak Kolo Toure

10.02.2007, 12:29, 1 komentarzy

Nie ukrywam, że Kolo Toure to mój ulubiony piłkarz. Nie jestem jego jedynym fanem; ludzie na całym świecie podziwiają go za nieszablonowy styl gry, sportowe zacięcie, pasję z jaką gra w piłkę, a jednocześnie za wrodzoną skromność i wzorowe zachowanie poza boiskiem. Jednak nie wszyscy jego fani starają się go naśladować. A wierzcie mi, że jest kogo...

Nie pamiętam dokładnie kiedy zrozumiałem, że to jest mój ulubieniec, ale mimo wszystko (choć jak przez mgłę) pamiętam moment pierwszej fascynacji grą Iworczyka. To był jakiś mecz fazy grupowej Ligi Mistrzów... kilka lat temu. Rzut wolny dla Arsenalu. Do piłki podchodzi Henry. Ustawia ją, oddala się, a stojący za nim Kolo Toure nabiera rozpędu i z całej siły uderza futbolówkę. Piłka leci ponad bramką, ale mina bramkarza jest najlepszym dowodem na to jak groźny był strzał z okolicy trzydziestegopiątego metra. Niemy okrzyk zdumienia wydałem jeszcze klilka razy obserwując to spotkanie w wykonaniu młodego obrońcy. "Muszę się o nim dowiedzieć więcej" - pomyślałem. I dowiedziałem się.

Internet okazał się zbawieniem - zacząłem czytać o Toure, przeglądać różne informacje na jego temat i dowiedziałem się tyle i byłem w stanie na jego temat. Wciąż uważam, że niewiele tego (najbardziej brakuje angielskiej strony w całości poświęconej piłkarzowi), ale to już było coś. Każdy kolejny mecz Arsenalu oglądałem w skupieniu, szczególną uwagę poświęcając Kolo. Uwielbiałem, ba, wciąż uwielbiam oglądać jak z uśmiechem mijał rywali angażując się w ofensywę. Jak koncentruje się na grze w destrukcji i z jakim spokojem panuje nad każdą akcją przeciwników. Po prostu mnie to urzekło.

Fascynacja przełożyła się także na grę w moim klubie (tak, ja też gram w piłkę). Z miejsca zażądałem koszulki z numerem 28. Nie było łatwo ją wywalczyć, bo klub musiał zrobić ją specjalnie dla mnie (nikt wcześniej nie nosił tego numeru), ale w końcu się udało. Numer zadziałał błyskawicznie, a Kolo Toure pomógł mi po raz pierwszy w mojej karierze. Szukając optymalnej pozycji dla siebie, z ulubionego ataku przeniosłem się do obrony. Trener był przychylny mojej decyzji; oboje uznaliśmy, że warto spróbować na stoperze. Nie powiem, na początku było trudno, ale później... później stałem się jednym z najlepszych środkowych obrońców w lidze.

Wtedy wszystko zaczęło zmieniać się na lepsze. Zacząłem naśladować Kolo Toure coraz bardziej - biłem wolne, skakałem wyżej niż inni, angażowałem się w ofensywę... Momentami sam dziwiłem się, że udaję mi się aż tak dobrze stylizować na Iworczyka. Później było już tylko lepiej. Dostałem propozycję z lepszego klubu. Tam zmieniłem numer na piątkę, z którą gram do W tym sezonie wraz z kolegami walczymy o awans do wyższej ligi, który po mistrzostwie jesieni jest niemal pewny. Może to śmieszne, ale w pewnym sensie czuję, że to jego zasługa. Dzięki Kolo. Dzięki za to, że dzięki Tobie moja kariera stała się barwniejsza. A moja hisoria niech będzie najlepszym przykładem na to, że fan może mieć prawdziwy powód by być wdzięcznym swojemu idolowi!