Gdzie oni są: Pierwsza XI Arsene'a Wengera

28.10.2019, 09:40, Tomasz Koch 9 komentarzy

Od pierwszego meczu pod wodzą Arsene'a Wengera minęły już 23 lata. Kanonierzy mierzyli się wówczas z Blackburn Rovers, a spotkanie zakończyło się zwycięstwem dla ekipy z Highbury 2-0.

Jednak jak wyglądała pierwsza jedenastka francuskiego bossa, która 12 października 1996 roku wybiegła na murawę?

Bramkarz: David Seaman

Anglik pozostał numerem jeden w bramce Arsenalu. W 2003 roku jego drogi z Kanonierami się rozeszły i Seaman dołączył do Manchesteru City na zasadzie wolnego transferu. Ten ruch nie okazał się zbyt dobry dla golkipera. Częste urazy skutecznie umożliwiały mu grę, a w styczniu 2004 roku zakończył swoją karierę.

Prawy wahadłowy: Lee Dixon

Były boczny obrońca Stoke był stałym bywalcem pierwszego garnituru Arsene'a Wengera. Niezwykle doświadczony defensor pożegnał się z futbolem w 2002 roku, mając na karku 38 lat.

Środkowy obrońca: Martin Keown

Seaman, Dixon, Keown należeli do grona bardzo doświadczonej linii defensywy w Arsenalu. Wielu oczekiwało, iż Arsene Wenger szybko dokona przetasowań w tej formacji. Finalnie cała trójka pozostała w składzie przez kolejne lata. Najdłużej "przetrwał" w niej właśnie Keown, który był częścią The Invincibles. Anglik odszedł do Leicester po tym magicznym sezonie i zakończył karierę w 2005 roku, grając dla Reading.

Środkowy obrońca: Steve Bould

Bould jako jedyny zawodnik z tego zespołu towarzyszył Arsene'owi Wengerowi, gdy ten kończył swoją przygodę z Arsenalem. Anglik dosyć szybko pożegnał się z Highbury, bo już w 1999 roku. Po jednym sezonie w Sunderlandzie zdecydował się zawiesić buty na kołku.

Środkowy obrońca: Tony Adams

Człowiek zwany Arsenalem. Arsene Wenger miał olbrzymi wpływ na odcięcie Adamsa od kieliszka. Adams wciąż był kapitanem Arsenalu, a dopiero w 2002 roku zakończył swoją piękną karierę.

Lewy wahadłowy: Nigel Winterburn

Anglik został wygryziony ze składu dopiero, kiedy Ashley Cole wdzierał się do pierwszej jedenastki. Ostatecznie Winterburn opuścił Highbury w 2000 roku po 13 latach spędzonych w Londynie. W 2003 roku zawiesił buty na kołku, grając dla West Hamu.

Środkowy pomocnik: David Platt

Anglik stał się ofiarą nowych nabytków. Wenger sprowadził Emmanuela Petita i Patricka Vierę, przez co Platt nie mógł liczyć na regularne występy od pierwszych minut. Co ciekawe, w 1999 roku objął stery Nottinghamu Forest i został grającym trenerem. Platt przez przez 3 lata pracował również w sztabie Manchesteru City.

Środkowy pomocnik: Patrick Vieira

Pierwszy sezon Wengera w Arsenalu był również premierowym dla Vieiry. Reszta jest historią. Genialny pomocnik szturmem podbił angielskie boiska, zaskarbiając serca sympatyków Kanonierów swoim oddaniem. Francuz stał się później kapitanem, jednak w 2005 roku odszedł do Juventusu. Na włoskich boiskach pozostał na dłużej, bowiem w 2006 roku zasilił szeregi Interu, a 4 lata później wrócił na Wyspy, a konkretnie do Manchesteru City, gdzie później pracował w sztabie trenerskim. Obecnie jest menadżerem OGC Nice.

Środkowy pomocnik: Paul Merson

Gdy Arsene Wenger pojawił się na Highbury, Merson był jednym z najlepszych piłkarzy tamtego zespołu. Francuski menadżer w 1997 roku zaproponował Mersonowi nowy kontrakt, jednak ten zdecydował się na przenosiny do Middlesbrough. Od tamtej pory reprezentował barwy kilku zespołów z Wysp Brytyjskich, aby w 2006 roku zakończyć karierę i wznawiać ją dwukrotnie - w 2012 oraz 2017 roku.

Środkowy napastnik: Ian Wright

Anglik zdobył dwie bramki i zapewnił zwycięstwo nad Blackburn Rovers. Niestety, ale przygoda Wrighta pod wodzą Arsene'a Wengera nie trwała zbyt długo. Jego miejsce w zespole zajął Nicolas Anelka i w ten sposób legendarny napastnik już w 1998 roku opuścił Highbury i dołączył do West Hamu. Finalnie swoją karierę zakończył w 2000 roku w Burnley, mając 37 lat.

Środkowy napastnik: John Hartson

Walijczyk nie należał do ulubieńców Arsene'a Wengera. Fizyczny styl gry nie wpasowywał się w trendy Francuza, który zamierzał zrewolucjonizować wyspiarski futbol i grać techniczną piłkę. W 1997 roku Hartson został sprzedany do West Hamu i stał się najdroższym zawodnikiem, który opuścił Arsenal (kwota 5 milionów funtów). Napastnik zaliczył świetny okres, reprezentując barwy Celticu, w którym występował przez 5 lat. Ostatecznie w 2008 roku zawiesił buty na korku. Później zdiagnozowano u niego raka jąder. Po przezwyciężeniu choroby w 2009 roku utworzył fundację Johna Hartsona.