Hill-Wood: Usmanova tu nie chcemy

27.09.2007, 23:17, Tomasz Kowalski 21 komentarzy

Peter Hill-Wood wyraził publicznie swój sprzeciw wobec ingerencji w sprawy klubowe Aliszera Usmanova, który jest właścicielem 21% udziałów w Arsenalu. Uzasadnia to faktem że nie jest jasne w jaki sposób uzbecki biznesmen dorobił się w Rosji i Uzbekistanie swojej wycenianej na miliardy funtów fortuny.

"Zdecydowanie nie można powiedzieć że życiorys tego człowieka jest przejrzysty," powiedział prezes Arsenalu. W Uzbekistanie nagminnie mają miejsce lewe interesy i już samo to jest argumentem przeciwko jego udziałowi w sprawach Arsenalu. Nie chciałbym widzieć go w roli właściciela klubu."

W tygodniu w którym Arsenal ogłosił że dzięki doskonałym dochodom z wejściówek na Emirates Stadium stał się finansowo najstabilniejszym klubem w Wielkiej Brytanii, Peter Hill-Wood po raz kolejny powtórzył że zarówno on sam jak i obecny zarząd niechętnie widzą jakiekolwiek próby przejęcia klubu. Mimo tego porównał on amerykańskiego inwestora Stana Kroenke, który w tym roku zakupił 12,2% udziałów w klubie i nawiązał już współpracę z zarządem, z Usmanovem, który do dzisiaj nie spotkał się ani z nim, ani z dyrektorem naczelnym klubu, Keithem Edelmanem.

Arsenal ma partnerską umowę o współpracy z klubem amerykańskiej MLS, Colorado Rapids, gdzie Kroenke jest właścicielem i pomimo że Hill-Wood tuż po zakupie przez Amerykanina udziałów w Arsenalu powiedział że "nie potrzebujemy jego pieniędzy ani ludzi jego pokroju," to udało się już panom Hill-Wood, Edelman i Kroenke wspólnie spotkać i kulturalnie o klubie porozmawiać. Kroenke, według Edelmana, "nie deklarował jeszcze swoich zamiarów" względem ewentualnych prób przejęcia Arsenalu, ale zarówno prezes jak i dyrektor wydają się widzieć w Amerykaninie transparentnego i obeznanego w świecie sportu człowieka.

"Stan Kroenke jest ciągle aktywny w sportowym biznesie i odbyliśmy już z nim konstruktywne spotkania," powiedział Hill-Wood. "Nigdy nie byliśmy w lepszej sytuacji finansowej i nie chcemy żeby ktokolwiek przejmował klub, ale gdyby Kroenke chciał jednak podjąć próbę zakupu to wiedziałby jak to robić i jak utrzymywać wysokie standardy. Usmanova dotąd nie spotkaliśmy, i może moje wyroki są przedwczesne, ale Uzbek wydaje się być człowiekiem z innej bajki."

Kontrowersje wokół Usmanova rozpoczęły się w ubiegłym miesiącu, kiedy to David Dein sprzedał Uzbekowi za 75 milionów funtów 14,5% udziałów w londyńskim klubie. Od tamtej pory Usmanov zdążył zwiększyć swe udziały do 21%. W 1980 roku został on skazany za przestępstwa związane z oszustwami, korupcją oraz kradzieżą własności państwowej i odsiedział w więzieniu sześć lat. Jednak od czasów upadku Związku Radzieckiego Usmanov ciągle uparcie twierdzi że oskarżenia przeciwko niemu były motywowane politycznie, a także że został już za swoją odsiadkę przez rząd rosyjski oficjalnie przeproszony. Takiej wersji wydarzeń zaprzecza Craig Murray, ambasador Wielkiej Brytanii w Uzbekistanie w latach 2002-04.

W tym okresie Murray często wypowiadał się o rzekomej korupcji i brutalności uzbeckiego rządu i po dziś dzień pozostaje ostrym krytykiem byłej sowieckiej republiki. Po tym jak Dein sprzedał Uzbekowi swoje udziały, Murray wypowiadał się już kilkakrotnie na swym blogu o konflikcie Usmanova z prawem i to zdecydowanie Uzbekowi do gustu nie przypadło. Jego adwokaci z kancelarii Schillings uznali komentarze ambasadora za zniesławiające i zarządali ich usunięcia. Na rezultaty nie trzeba było długo czekać - blog Murraya został już zamknięty.

Laura Tyler, reprezentująca Schillings, twierdzi że kancelaria nie chce pozywać Murraya do sądu ponieważ dałoby mu to kolejną okazję do oczerniania Usmanova. Murray obstaje przy swych zarzutach pomimo że nie jest w stanie ich udokumentować. "Byłem w Uzbekistanie ambasadorem a Usmanov najbardziej w tym kraju prominentnym biznesmenem. Moim głównym celem było wiedzieć o nim jak najwięcej."

Przedstawiciele Usmanova twierdzą że na niewinność ich klienta posiadają niezaprzeczalne dowody. Utrzymują że Uzbek po upadku Związku Radzieckiego całkowicie legalnie dorobił się fortuny, głównie na górnictwie i metalurgii. Zważając jednak na gospodarczy i polityczny chaos panujący wówczas w Rosji i Uzbekistanie, jego CV nigdy nie będzie równie przejrzyste jak tych którzy swych wielkich pieniędzy dorobili się w USA i Wielkiej Brytanii.