Kontuzja, która zniszczyła karierę Eduardo

25.04.2020, 22:34, Kamil Garczorz 11 komentarzy

23 lutego 2008 roku, godzina 12:48, to chwila, która na zawsze zostanie w pamięci Gary'ego Lewina.

Arsenal był wtedy na szczycie tabeli, miał 5 punktów przewagi i serię 10. spotkań bez porażki. Kanonierzy rozgrywają mecz z Birminghamem City, do końca kampanii pozostało 12 meczów i mają szansę na pierwszy tytuł od 2004 roku.

Eduardo da Silva, który rozgrywa swój pierwszy sezon, przejmuje piłkę na połowie rywali, ucieka obrońcom, ale zostaje powalony przez kapitana Birminghamu City, Martina Taylora.

St Andrew’s Stadium zamarł. Taylor klęczy na jednym kolanie, arbiter gorączkowo dmucha w gwizdek i wzywa służby medyczne. Cesc Fabregas przykłada ręce do głowy, a następnie łączy je w modlitwie. Kontuzja, jakiej doznał Eduardo wstrząsnęła każdym na boisku. Otwarte złamanie stawu skokowego i zerwane w nim wszystkie więzadła. Kontuzja tak okropna, że telewizja Sky Sports postanowiła nie odtwarzać powtórek.

Zanim Dean wyciągnął czerwoną kartkę z kieszeni, Lewin, fizjoterapeuta Arsenalu, dotarł do Eduardo.

- Nigdy tego nie zapomnę. To prawdopodobnie najgorsza kontuzja, jaką kiedykolwiek widziałem, a kiedy coś takiego zobaczysz, zostaje to w twojej pamięci- mówi Lewin dla The Athletic.

- Gdy dotarłem do Eduardo, zobaczyłem, że jego kostka jest zwichnięta i w złym kształcie. Widziałem kość wystającą z jego skarpety, więc od razu wiedziałem, że to otwarte złamanie.

Podczas gdy Lewin pracował, za jego plecami panował chaos. Kilku piłkarzy z Birminghamu protestowało przeciwko wyrzuceniu Taylora z boiska, niektórzy Kanonierzy byli sfrustrowani całą sytuacją, a boisko zostało zalane przez personel medyczny.

- Eduardo był zrozpaczony, pierwsze, co zrobiłem, to chwyciłem za jego kostkę, by upewnić się, że nie może nią ruszać. Piłkarze zawsze w takich chwilach wracają do swoich ojczystych języków. Eduardo mówił po portugalsku, więc poprosiłem Cesca Fabregasa, by z nim porozmawiał, ponieważ portugalski i hiszpański są do siebie podobne.

- W ten sposób mogłem mu przekazać informacje, co robimy i uzyskać informacje o tym, jak się czuje. Najważniejsze było uspokojenie go. Udało nam się unieruchomić kostkę i znieść z boiska, operację miał w ciągu godziny.

- Mieliśmy wiele szczęścia, że znajdowaliśmy się w Birmingham. Został przewieziony do szpitala Selly Oak, trafiali tam żołnierze z urazami z misji w Afganistanie. Chirurg, który wtedy dyżurował, widział coś takiego każdego dnia.

- W takiej sytuacji włącza się autopilot. Kiedy Eduado był transportowany do szpitala zastanawiałem się, czy postąpiłem słusznie. Po meczu organizowałem testy antydopingowe dla zawodników, ponieważ lekarz udał się do szpitala z kontuzjowanym. Wszyscy byli sfrustrowani całą sytuacją, panowało olbrzymie napięcie. Powrót do domu po tamtym meczu był prawdopodobnie najdłuższą podróżą.

Kanonierzy nie podnieśli się po tym meczu. Spotkanie z Birmingham zakończył się remisem 2-2 i był jednym z ośmiu meczów, w których The Gunners odnieśli tylko jedno zwycięstwo. Sezon zakończyli na trzecim miejscu, 4 punkty za Manchesterem United, który zdobył mistrzostwo. William Gallas, kapitan, przez dwie minuty siedział na murawie. To był katastrofalny dzień, ale dzięki działaniom Lewina sytuacja Eduardo się nie pogorszyła.

- Kontuzja była tak poważna, że mogłem stracić stopę. Zawsze będę wdzięczny Lewinowi, za to co zrobił, jego działanie były decydujące. Nie pamiętam wiele z tamtego wydarzenia, pamiętam ból i to, że moja stopa była odwrócona, całkowicie zmysły odzyskałem dopiero w szpitalu- powiedział Eduardo tydzień po meczu.

Taylor został zawieszony na trzy kolejne mecze, a Arsene Wenger stwierdził nawet, że już nigdy nie powinien zagrać.

- Myślałem, że dojdę do tej piłki, skrzywdzenie go nie było w mojej intencji. Nigdy nie chcę nikogo skrzywdzić. Myślałem, że mogę dojść do tej piłki, ale Eduardo był dla mnie za szybki- tak sprawę komentował Martin Taylor.

Ta sytuacja wyrządziła wiele szkód Arsenalowi, piłkarze podłamali się i nie zdołali wywalczyć mistrzostwa, które było na wyciągnięcie ręki, ale przede wszystkim Eduardo, który nie potrafił później wrócić do swojej formy. Do tego czasu jego kariera w Arsenalu układała się dobrze. 12 goli i 9 asyst we wszystkich rozgrywkach.

Po wyleczeniu urazu dorzucił jeszcze 9 goli dla Arsenalu, a w 2010 roku odszedł do Szachtara Donieck, tam występował do 2017 roku z roczną przerwą na grę w brazylijskim Flamengo. Na Ukrainie wystąpił w 175. meczach, w których zdobył 58 goli. Jego ostatnim klubem była Legia Warszawa, z której odszedł w styczniu 2019 roku.