Obszerny wywiad z Berndem Leno

30.11.2019, 13:46, Tomasz Kowalski 4 komentarzy

Bernd Leno udzielił obszernego wywiadu dla Soccer AM, w którym opowiedział o swoich początkach z futbolem czy pierwszym meczu w Arsenalu.

27-latek zalicza dosyć dobry sezon, aczkolwiek 2 czyste konta, które zachował w 13 spotkaniach Premiership, mogą mówić co innego. Żaden inny bramkarz w angielskiej ekstraklasie nie był tak często zatrudniany jak właśnie Leno, który był zmuszony do interwencji aż 53 razy.

Niemiecki golkiper znalazł wolną chwilę między treningami, aby odpowiedzieć na pytania dziennikarza Sky Sports.

Jakie jest twoje pierwsze wspomnienie związane z futbolem?
Mistrzostwa Świata z 1998 roku, kiedy Francja pokonała Brazylię 3-0. Nie kibicowałem tym ekipom, po prostu pamiętam, że oglądałem ten świetny mecz. Francuzi byli fenomenalni. Podziwianie Zinedine'a Zidane'a i reszty dobrych graczy było czymś niesamowitym. Wtedy uzależniłem się od futbolu.

Ile miałeś lat, gdy po raz pierwszy zagrałeś w piłkę nożną?
Miałem jakieś 4 albo 5 lat. Zacząłem grać na ulicy z moim bratem i kolegami z sąsiedztwa. Gdy miałem 6 lat, dołączyłem do lokalnego klubu i od tamtej pory nie miałem jakiejkolwiek przerwy. Co ciekawe, zaczynałem jako pomocnik - byłem rozgrywającym. Kiedy miałem jakieś 8 lat, nasz bramkarz nie przyszedł na mecz. Trener zapytał nas o to, kto chciałby zagrać na bramce i wtedy podniosłem rękę. Pomyślałem: czemu nie? Zagrałem dosyć dobrze i powiedziałem trenerowi, że chciałbym zostać golkiperem. Odtąd nie chciałem zmienić pozycji.

Kto był twoim pierwszym piłkarskim idolem?
Moim pierwszym i ostatnim idolem był Iker Casillas. Hiszpan był świetny. Pamiętam finał Ligi Mistrzów z 2002 roku, w którym Real mierzył się z Bayerem, czyli moim byłym klubem. Iker rozegrał genialne zawody, a miał tylko 18 lat. Był świetny i zapewnił tytuł Realowi. W tamtej chwili zacząłem go podziwiać. Oglądałem jego mecze i filmy z jego grą. Niestety nie udało mi się stanąć z nim w szranki na murawie, jednak mam nadzieję, że do tego dojdzie albo że po prostu się spotkamy. Może będzie w stanie zagrać dla Porto, gdy wróci do zdrowia. Jeśli mógłbym zadać mu jedno pytanie, chciałbym go zapytać o to, w jaki sposób udało mu się być aż tak dobrym golkiperem.

Kiedy po raz pierwszy byłeś zafascynowany spotkaniem ze znanym piłkarzem?
Myślę, że było to wtedy, gdy poznałem Timo Hildebranda. Kiedy przebywałem w akademii Stuttgartu, on był bramkarzem numer jeden. Rozmawiałem z nim przez jakąś minutę i było to dla mnie niesamowitym przeżyciem. Zapytał mnie jak się czułem, jednak dało mi to wielką motywację. Powiedział mi, że zauważył moją dobrą interwencję na treningu. Miałem wtedy 11 albo 12 lat, więc jego słowa dały mi niesamowitego kopa. Nie mogłem się uspokoić, a gdy wróciłem do domu, od razu powiedziałem o tym swoim rodzicom. 10 lat później rywalizowaliśmy ze sobą na boisku w meczu Bundesligi i na pewno nie pamiętał tej historii, jednak kiedy mu ją opowiedziałem, zaczął się śmiać. Timo był bardzo dobrym zawodnikiem.

Kiedy zaliczyłeś swój pierwszy występ jako profesjonalny piłkarz?
Był to sierpień 2011 roku. Grałem wtedy dla Bayeru Leverkusen, a naszym rywalem był Werder. Wygraliśmy 1-0, a ja zachowałem czyste konto i zanotowałem dobry występ. Nie miałem co prawda zbyt dużo pracy, ale zaliczyłem kilka udanych interwencji. Byłem poddenerwowany, gdy pojawiłem się na stadionie. Pomyślałem, że żyję swoim snem. To uczucie pozostaje mi do dziś, kiedy melduję się na stadionie w dzień meczowy.

Jak wyglądał twój pierwszy dzień w Arsenalu?
Przyjechałem tu samochodem i musiałem mieć się na baczności, aby jechać drugą stroną drogi! Bardzo się denerwowałem nie tylko z powodu transferu. Były to pozytywne nerwy, bo byłem podekscytowany spotkaniem swoich nowych kolegów z drużyny i menadżera. Był to dla mnie wyjątkowy dzień. Musiałem zaśpiewać piosenkę w Singapurze na obozie treningowym i okazało się to totalną katastrofą.

Kiedy po raz pierwszy popłakałeś się w związku z futbolem?
Był to finałowy mecz, a ja miałem 10 lat. Przegraliśmy to spotkanie w rzutach karnych. Byłem bardzo smutny, ponieważ nie udało mi się obronić ostatniej jedenastki, a ja spudłowałem, kiedy przyszła moja kolej. Na szczęście moi rodzice byli na trybunach i po 10 minutach się rozchmurzyłem. Pamiętam jednak ten turniej do dziś.

Jaki był twój pierwszy mecz w Premiership?
Był to październik ubiegłego roku. Petr Cech doznał kontuzji, więc przywdziałem rękawice i stanąłem między słupkami. Byłem nieco zaskoczony, bo kontuzje bramkarzy zdarzają się dosyć rzadko. Petr musiał opuścić murawę, a ja niemal natychmiast musiałem przygotować się do gry. Udało nam się wygrać ten mecz 2-0. Zagrałem fantastyczny mecz i wykonałem kilka udanych obron. Ostatecznie byłem bardzo szczęśliwy i od tamtej pory zagrałem wszystkie pozostałe mecze w Premier League.

Jak bardzo Bundesliga różni się od Premier League?
Między tymi ligami jest spora różnica, a w Anglii gra się znacznie trudniej. W Niemczech sędziowie chronią bramkarzy. W Premier League tak to nie wygląda. Gra w polu karnym jest wyzwaniem. Arbitrzy nie gwiżdżą fauli, więc musisz się do tego przyzwyczaić. Uważam, że ta sztuka mi się udała. Nie przypominam sobie, aby tego typu rzeczy działy się w Bundeslidze, jednak trochę mi się to podoba.