Oceny za pierwszą część sezonu 2010/2011

04.01.2011, 12:49, Przemysław Szews 226 komentarzy

Witajcie w nowym, miejmy nadzieję obfitującym w sukcesy 2011 roku! Rekrutacja już dawno za nami, efektem czego będzie poszerzona wkrótce redakcja publicystyczna, a także napływające (oby strumieniami) nowe prace, nowych publicystów. Dzisiaj zapraszam Was do lektury tekstu Maćka Łuczaka, który wcielił się w rolę nauczyciela, otworzył swój dziennik i wystawił oceny semestralne Kanonierom, w których ocenami cząstkowymi były oczywiście mecze pierwszej części sezonu. Jest to jego debiut na Kanonierach, także proszę o oklaski na otuchę, żeby nam Maciek tymi brawami zachęcony wpadł w wir pisania nieogarniony ;) - Don_Corleone.

Oceny za pierwszą część sezonu 2010/2011.

Za drużyną Arsenalu półmetek rozgrywek o mistrzostwo Anglii, faza grupowa Ligi Mistrzów i trzy mecze w Curling Cup. Można uznać, że znajdujemy się obecnie mniej więcej w połowie sezonu. Przy tej okazji chciałbym pokusić się o ocenę każdego z zawodników, którzy mieli realny wpływ na wydarzenia boiskowe w pierwszej części sezonu 2010/2011, stosując skalę szkolną (1-6).

Bramkarze:

Manuel Almunia: 3 - rozegrał na początku sezonu 6 spotkań w Premier League i jedno w Lidze Mistrzów. Od tego czasu z powodu kontuzji (?) nie było nam dane oglądać Hiszpana w bramce Kanonierów. W meczach, w których wystąpił nie popełniał rażących błędów (jedynie mecz z WBA fatalny w jego wykonaniu) jednak daleko mu było też do występów, które można by określić mianem klasy światowej. Ot po prostu, co miał obronić to bronił, ale nic więcej od siebie nie dawał.

Łukasz Fabiański: 4+ - poprzedni sezon kończył z mianem Łukasza „Flappyhandskiego” zawodnika, który skompromitował się w meczach z Porto i Wigan. W obecnym wskoczył między słupki ze względu na uraz Almunii. I trzeba przyznać, że mimo początkowych obaw, (kto nie drżał na myśl o tym, że Łukasz ma stanąć na przeciw Chelsea na Stanford Bridge) swoją szansę wykorzystał. Trzy punkty w meczach z Man City, Wolverhampton czy Evertonem to w dużej mierze zasługa bardzo dobrej postawy Polaka w bramce. Nie obyło się bez wpadek (Newcastle!) jednak konia z rzędem temu, który w momencie urazu Hiszpana Almunii postawiłby na to, że swoją postawą Fabiański trafi kilka razy do jedenastki kolejki w angielskich mediach.

Wojciech Szczęsny – tu oceny nie wystawiam gdyż trzy występy to trochę mało, aby móc uczciwie wystawić cenzurkę. W meczach z Man Utd i Newcastle Szczęsny z pewnością pokazał, że jest wielką nadzieją na to, aby stać bramkarze ekipy Wengera na długie, długie lata. Należy mieć tylko nadzieję, że jeszcze w tym sezonie w CC i FA Cup młody Polak dostanie swoje szanse i dalej będzie udowadniał ponadprzeciętne możliwości.

Obrońcy:

Bacary Sagna: 4+ - bardzo solidny w obronie, w zasadzie nie przychodzą mi do głowy jego indywidualne błędy, po których Arsenal by tracił bramki. Ponadto jedno z najbardziej żelaznych płuc na Emirates – rozegrał 21 spotkań i w każdym z nich starał się dawać drużynie możliwość grania z nim w ofensywie, a przy tym nie zaniedbywał swojej roboty w destrukcji. Jedyne, co może czasem w tym zawodniku irytować to nagminne nieudane dośrodkowania. Mając w składzie zawodnika tak dobrze grającego głową jak Chamakh współpraca na linii boczny obrońca, a właśnie Chamakh powinna być dużo lepsza. Gdyby Francuz potrafił dorzucić piłkę tak jak to robi np. Baines w Evertonie to myślę, że parę bramek więcej mógłby mieć na swoim koncie Marokański napastnik.

Laurent Koscielny: 4+ - pomimo częstych bardzo radykalnie odmiennych ocen ja uważam ten transfer za udany. Francuz bardzo dobrze czyta grę, potrafi się mądrze na boisku ustawiać i można jedynie żałować, że tak mało meczów było mu dane zagrać w parze z Tomasem Vermaelenem. Wynikało to również po części z tego, że w momencie, gdy Belg był jeszcze zdrowy, Koscielny załapał czerwoną kartkę w otwierającym sezon meczu z Liverpoolem. Potem taka sytuacja miała miejsce również w spotkaniu z Newcastle i z pewnością takiego nieodpowiedzialnego zachowania numer w Arsenalu musi w przyszłości unikać.

Sebastien Squillaci: 2+ - w ostatnim czasie „ulubieniec” kibiców The Gunners. Rzecz jasna wypowiedź Bossa na temat tego, że Francuz będzie filarem naszej defensywy można by uznać za uzasadnioną jedynie 1 kwietnia. Jednak pod nieobecność w składzie Vermaelena i w czasie częstych pauz Koscielnego był zmuszony pełnić tą rolę. Trzeba uczciwie przyznać, że poza wieloma wpadkami, jakie notuje (szczególnie w ostatnim okresie) zdarzały się mecze, w których wyglądał naprawdę całkiem solidnie szczególnie z City czy Chelsea (na Stamford Bridge). Ostry zjazd w dół zaczął się od meczu na Villa Park i potem każdy jego występ napawa coraz większą grozą.

Gael Clichy: 3+ - zawodnik mający bardzo spore wahania formy. Potrafi wyłączyć z gry prawoskrzydłowego drużyny przeciwnej i dodatkowo zaliczyć ważną asystę (West Ham), ale również zdarzają mu się średnio udane występy gdzie lewą stroną Kanonierów rywale swobodnie atakują i stwarzają dogodne sytuacje np. mecz z Man Utd gdzie Francuz kompletnie nie radził sobie z Nanim.

Johan Djourou: 4+ - wskoczył do składu z powodu częstych pauz Koscielnego, a ostatnio słabej dyspozycji Squillaciego i trzeba przyznać, że radzi sobie nadspodziewanie dobrze. Z początku dość chaotyczny, niepewny (Man City) jednak z czasem pod nieobecność Vermealena wyrasta wraz z Koscielnym na ostoje naszej defensywy. Dla mnie cichy bohater spotkania z The Blues.

Emmanuel Eboue 3 - można by rzecz, że idealny rezerwowy. Bardzo wszechstronny może grać praktycznie wszędzie jednak na swojej koronnej pozycji zdecydowanie przegrywa rywalizację z Bacarym Sagna. Jak zdarza się mu grać od pierwszej minuty to nie zachwyca, ale poniżej pewnego poziomu też raczej nie schodzi. Najważniejsze zadanie w tym sezonie jeszcze przed nim. Wobec czerwonej karki w meczu z Partizanem Sagny reprezentant WKSu będzie musiał stawić czoła skrzydłowym Barcelony w 1/8 finału LM.

Kieran Gibbs – największy pechowiec w zespole Wengera. Jak tylko miał okazję grać to pokazywał naprawdę ogromne możliwości i potencjał na to, że w niedalekiej przyszłości może być lepszy niż Clichy. Jednak (za) częste kontuzje na razie uniemożliwiają mu podjęcie rywalizacji z podstawowym lewym obrońcą Arsenalu. Oceny póki, co brak.

Thomas Vermaelen – tylko trzy mecze, co oczywiście powoduje, że ciężko wystawić uczciwą ocenę. Bardzo pechowa kontuzja, która ciągnie się nadspodziewanie długo miejmy nadzieję, że już tylko 3-4 tygodnie i obejrzymy Belga na boisku, a wtedy w ocenach na koniec sezonu na pewno nie zejdzie poniżej „4+”.

Pomocnicy:

Cesc Fabregas: - 5- - jeżeli jest w pełni sił to nikt nie jest mu w stanie dorównać w drugiej linii Arsenalu. Chyba nikt w Premier League nie potrafi rzucić tak dokładnie prostopadłej piłki jak Hiszpan. Dał temu wyraz choćby w meczu z City (swoim podaniem do Chamakha wymusił czerwoną kartkę dla Boyaty) czy Tottenhamem (podanie do Nasriego przy bramce na 1:0). Z pewnością nie jest myślami w Barcelonie, a słabsze występy jak np. z Czerwonymi Diabłami są pokłosiem częstych kontuzji, po których i tak Cesc bardzo szybko wraca do dobrej dyspozycji.

Alex Song: 4+ - można by sobie życzyć, aby każdy z „chłopców” Wengera rozwijał się tak jak Kameruńczyk. Do dobrej gry w destrukcji i odbiorze piłki dodał w tym sezonie kilka bramek (ta najważniejsza w meczu z West Ham). Zdarzają się Songowi słabsze występy (Aston Villa) jednak jak na swoje 23 lata i tak gra niezwykle regularnie. Występuje w bardzo wielu spotkaniach i trochę obawiam się jak to wpłynie na jego dyspozycję w dalszej części sezonu, a brak mu niestety klasowego zmiennika.

Denilson: 3- - jedno z większych rozczarowań tego sezonu. Wydawało się jeszcze do niedawna, że jest w stanie rywalizować z Songiem o pozycję defensywnego pomocnika jednak w tym sezonie dzieli ich przepaść. Często niepewny, chaotyczny, bardzo rzadko bierze na siebie odpowiedzialność za piłkę i rozgrywanie akcji. W poprzednim sezonie potrafił zaskoczyć bramkarzy przeciwników mocnym uderzeniem z dystansu w obecnym niestety przy jego nazwisku ilość zdobytych goli wynosi 0.

Abou Diaby: 3+ - jak jest zdrowy to potrafi dać dużo spokoju w drugiej linii Kanonierów. Niestety permanentne kontuzje wyłączyły Francuza z gry od początku października. Miejmy nadzieje, że teraźniejsza absencja będzie już ostatnią w tym sezonie, bo tak uniwersalny piłkarz jest Wengerowi niezwykle potrzebny.

Jack Wilshere: 5+ - żywe srebro w drugiej linii Arsenalu. Gracz kreatywny, nieodstawiający nigdy nogi, przy tym niezwykle twardy (ileż to on razy zwijał się z bólu na murawie, po czym za chwilę dalej brał udział w grze). Gdy jest na boisku to robi różnice, czego przykładem może być choćby ostatni mecz z, Wigan gdy do momentu wejścia młodego Anglika gra Arsenalu wyglądała niezwykle chaotycznie i dopiero 19 latek uporządkował i uspokoił poczynania The Gunners. Jedyne, co trochę u Wilshere razi to brak skuteczności gdyż z dochodzeniem do sytuacji nie ma większych problemów, ale ich wykorzystanie to póki, co jeszcze nie jest jego mocna strona. I czy Wy też macie wrażenie, że jak na boisku nie ma Fabregasa to Wilshere wygląda lepiej i więcej gry potrafi brać na siebie?

Samir Nasri: 5 - jak dobrze, że kierujący się astrologią selekcjoner Francuzów Raymond Domenech nie ujrzał w gwiazdach nazwiska Nasriego i nie zabrał go na mundial do RPA. Dzięki temu mógł on odpocząć, a potem na spokojnie przygotować się do sezonu i teraz jest na pewno wiodącą postacią Kanonierów. Ojciec zwycięstwa w meczach z Fulham, Man City. Wraz z Garethem Balem jest z pewnością najjaśniejszą gwiazdą tego sezonu Premiership.

Andrey Arshavin: 3 - kiedyś potrafił błyszczeć w najważniejszych meczach (4 gole na Anfield, gol z United na Old Trafford) w tym sezonie mnie nie przekonuje. Owszem zdarzają mu się momenty bardzo dobrej gry, ale są to właśnie tylko momenty. Od zawodnika tej klasy oczekuje się przynajmniej 2-3 przebojowych akcji w każdym spotkaniu, a Rosjanin niestety często nie wykonuje ani jednej. Do tego nie jest bynajmniej najbardziej aktywnym graczem Kanonierów w momencie bronienia dostępu do własnej bramki. Oby gol i asysta z Wigan były zapowiedzią lepszej formy.

Tomas Rosicky: 4- - w każdym meczu gra z ogromną ambicją. Biega, walczy, stara się jak tylko może. Efekty raz są lepsze, czasem gorsze, ale warto Czechowi dawać szansę gry w przypadku niedyspozycji któregoś z piłkarzy drugiej linii. I oczywiście noworocznym postanowieniem (obowiązkowo spełnionym) Rosickiego powinna być poprawa skuteczności, bo na razie jego licznik przy ilości zdobytych bramek wskazuje zero.

Theo Walcott: 4+ - fantastyczny początek sezonu okraszony golami z Blackpool i Blackburn. Potem niestety nieszczęsna kontuzja, która wyhamowała znajdującego się w świetnej dyspozycji Anglika. Teraz można powiedzieć, że wraca stara dobra forma, bo w każdym meczu, w którym dostanie szansę potrafi zrobić różnicę (Partizan, Chelsea). Jeżeli dalej będzie się rozwijał to w drugiej części sezonu widzę w nim piłkarza podstawowej ‘11’ kosztem Arshavina.

Napastnicy:

Marouane Chamakh: 4 - bardzo dobra forma mniej więcej do połowy listopada. Spełniał pod nieobecność Van Piersiego rolę wysuniętego napastnika i trzeba przyznać, że wywiązywał się z niej naprawdę dobrze. Gole zdobywał zarówno w Premiership jak i Champions League, nie można również zapominać o sporym wkładzie w zwycięstwo nad Tottenhamem w CC (na nim podyktowano 2 rzuty karne w dogrywce). Jednak tempo i ilość rozegranych spotkań obecnie bardzo odbija się na formie Marokańczyka, który z pewnością nie jest tym samym piłkarzem, co w sierpniu, wrześniu i październiku. Arsene Wenger musi jakoś tej sytuacji zaradzić, bo zawodnik tego pokroju w swojej normalnej dyspozycji jest Kanonierom niezwykle potrzebny.

Robin Van Persie: 4+ - ten plus na zachętę, bo potencjał Holender ma ogromny jednak cały czas musi poprawiać swoją dyspozycję i skuteczność. Nie do przyjęcia jest taka nonszalancja jak w meczu z Birmingham gdzie będąc sam na sam z bramkarzem Robin próbuje go ośmieszać podcinką zamiast spokojnie uderzyć futbolówkę do siatki. Wielkim atutem Holendra jest wykonywanie stałych fragmentów gry i ten element pozwoli na pewno Arsenalowi zdobyć w tym sezonie jeszcze kilka goli. W pełni sił bezsprzecznie podstawowy gracz Kanonierów.

Nicklas Bendtner: 3+ - bardzo ciężko było mi ocenić Duńczyka, a to z racji tego, że niewiele szans dostaje w tym sezonie od Arsene Wengera. Na plus na pewno skuteczność, bo gdy Bendtner znajdzie się w dogodnej sytuacji to potrafi spokojnie ją wykorzystać (Newcastle, City, Wigan). Na minus to, że jest zbyt uzależniony od podań kolegów i ciężko mu samemu wypracować dogodną pozycje. Konsekwencją tego jest fakt, że gdy drużynie nie idzie to Duńczyk wtapia się w nędzne tło i nie jest w stanie pociągnąć drużyny do lepszej gry (Braga).

Carlos Vela – z racji małej ilości występów bez oceny. Na mundialu w barwach Meksyku pokazywał naprawdę spore umiejętności jednak w Arsenalu dalej nie potrafi się przebić i nie jest to chyba wina Arsene Wengera, bo nawet, gdy da Meksykaninowi szansę ten rzadko odwdzięcza się czymś pozytywnym. Gracz do wypożyczenia może ono pomoże mu się odbudować i od przyszłego sezonu będzie przynajmniej wartościowym zmiennikiem.

autor: Maciej Łuczak