Podolski: Nie chciałem odchodzić, ale musiałem

07.05.2020, 11:24, Patryk Bielski 12 komentarzy

Lukas Podolski w ciągu niespełna trzech lat spędzonych na Emirates Stadium zdążył zaskarbić sobie sympatię fanów Kanonierów. W podcaście z serii In lockdown na łamach oficjalnej strony opowiada, dlaczego zdecydował się opuścić północny Londyn w 2015 roku. Niemiec przyznaje, że nie przyszło mu to łatwo.

- Zawsze ma na to wpływ kilka czynników. Nie jesteś zadowolony z liczby minut, które otrzymujesz, może trener oczekuje od ciebie innej gry, a może wyżej ceni innego piłkarza? Nie wiem. Miałem kilka meczów, w których zagrałem bardzo dobrze, zdobywałem bramki lub byłem w formie, a w kolejnym spotkaniu znowu siadałem na ławce. Dlatego zacząłem myśleć: "Muszę to zmienić". Myślałem, że jestem gotowy na Arsenal, że mogę rozpocząć mecz w pierwszej jedenastce lub wejść wcześniej na murawę, ale tak nie było.

- Czasami takie rzeczy dzieją się w futbolu i dlatego zdecydowałem się odejść. Takie jest życie, taki jest sport. Nie chciałem, ale musiałem to zrobić, bo pragnąłem grać w piłkę nożną. Chciałem wychodzić na murawę, ale z chęcią zostałbym w Arsenalu jeszcze przez kilka lat, bo czułem się tam naprawdę świetnie.

- Drużyna, sztab szkoleniowy i wszyscy wokół byli naprawdę bardzo przyjaźni - jak rodzina. Wspaniali kibice, świetne miasto, stadion - wszystko! Naprawdę mi się tam podobało, ale ostatecznie jest jak jest.

- Rozmawiałem z Arsenem o mojej sytuacji i powiedziałem mu: "Chcę grać, chcę dostawać więcej minut". Oczywiście ostatecznie to trener musi zadecydować. Nie może niczego obiecać graczom. Żaden trener nie da ci takich gwarancji. Postanowiłem więc iść naprzód.

Niemiec wspomina również historyczny comeback zespołu w finale Pucharu Anglii z Hull City w 2014 roku. Po meczu Podolski oblał szampanem Bossa Arsenalu, co uwieczniono na fotografii.

- To było wielkie spotkanie. Od dziewięciu lat klub pozostawał bez trofeum i nadszedł dzień finału przeciwko Hull na Wembley. Wszyscy przed spotkaniem mówili "To będzie łatwe zwycięstwo dla Arsenalu", ale wcale tak nie było. Koniec końców się udało.

- Gra na Wembley, widok połowy stadionu w barwach Arsenalu i drugiej w barwach Hull - to coś wyjątkowego. Dla takich chwil grasz w piłkę nożną. Cieszę się, że mogłem zdobyć to trofeum z Arsenalem. Myślę, że wszyscy mogli to zauważyć po naszych reakcjach po meczu. Każdy widział moje zdjęcie z butelką od szampana za Arsenem. W mediach krążą śmieszne fotki. Nigdy z nim o tym nie rozmawiałem. Ale kiedy go ponownie spotkam, pokażę mu to zdjęcie!

- Dla mnie fani zawsze są ważni, w każdym klubie w którym grałem, ponieważ to oni go tworzą. Nigdy o tym nie zapominaj. Piłkarze, trenerzy i pracownicy przychodzą i odchodzą, a kibice zawsze pozostają. Właśnie dlatego świętowanie z nimi było wyjątkowe, kiedy jechaliśmy autobusem przez Londyn. To dla mnie coś szczególnego i zachowam te wspomnienia.

Cały podcast możecie przesłuchać TUTAJ.