Sam o sobie: Armand Traore

21.08.2009, 17:13, Piotr Cieślak 101 komentarzy

Przez najbliższe tygodnie na łamach serwisu będziemy zamieszać teksty, dzięki którym powiększycie wiedzę o zawodnikach ukochanego klubu. Dowiecie się, który gracz Arsenalu słucha Ushera, co Arsene Wenger chciałby zmienić w piłce nożnej, kogo chciał pobić Ian Wright i wiele więcej! Dziś zaczynamy od Armanda Traore, młodego obrońcy Kanonierów, który wypowiada się sam o sobie.

Urodzony:

Paryż, 08/10/1989

Klub:

Arsenal

Pozycja:

Lewy obrońca.

Ksywka:

Tré. Wymyślili ją koledzy z drużyny, nie przeszkadza mi.

Klub, któremu kibicowałem w młodości:

Paris St Germain. Ciągle chodziłem na ich mecze i razem z Auteuil ("ultras" PSG) stałem za bramką. To głównie ludzie wywodzący się z klasy pracującej, mieszkający na przedmieściach. Robiliśmy mnóstwo hałasu, moją ulubioną piosenką była "Paris Magic." Wśród piłkarzy największą sympatią darzyłem Ronaldinho - on był naprawdę kimś. Byłem bardzo smutny, gdy odszedł do Barcelony.

Zalety:

Szybkość i siła.

Wady:

Gra prawą nogą i ustawianie się w obronie.

Gram nieco jak:

Eric Abidal. Jego natomiast nazywa się nowym Lizarazu, chociaż niemożliwe, żeby zdobył tyle medali, co Lizarazu. Porównywano mnie także z Evrą, który, tak jak ja, uczył się grać w młodzieżówce Monaco.

Najlepszy moment kariery:

Zwycięstwo 6-3 z Liverpoolem na Anfield w Carling Cup i dobry występ w tym spotkaniu. Może jeszcze gra w finale Carling Cup przeciwko Chelsea. To było wspaniałe doświadczenie, chociaż przegraliśmy. Kocham angielskie stadiony, bo zawsze jest na nich głośno. We Francji jedynie fani PSG robią dużo hałasu co tydzień.

Najgorszy moment kariery:

Bardzo tęskniłem za ojczyzną i rodziną gdy przyjechałem do Anglii. Nie znałem angielskiego, ale teraz już na dobre zadomowiłem się w Londynie. W wielu kwestiach przypomina Paryż - wielki i kosmopolityczny.

Najlepszy zawodnik, z którym grałem:

W Arsenalu grałem z mnóstwem dobrych graczy, ale powiedziałbym, że najlepszy był Thierry Henry. Obaj jesteśmy z Paryża, graliśmy w Monaco, a później Arsenalu, więc mieliśmy sporo wspólnego. Mimo, iż gramy na różnych pozycjach, dawał mi dobre rady, których po prostu słuchałem. Nie wydaje mi się, żebym mógł się spierać z najlepszym napastnikiem na świecie.

Najtrudniejszy przeciwnik:

Aaron Lennon albo Didier Drogba. Lennon dysponuje połączeniem techniki i prędkości, które sprawia, że upilnowanie go sprawia wiele problemów, a Drogba jest tak silny, że trudno nawet się do niego zbliżyć. Zawsze się zastawia i uniemożliwia odebranie piłki.

Najbardziej wpłynął na mnie:

Mój ojciec. Jest dla mnie wzorem. Grał dla Racing Club w Paryżu, choć Racing był rywalami PSG. Był też reprezentantem Senegalu, więc wie, o czym mówi.

Najlepsza rada:

Nic konkretnego. Ale Arsene Wenger kiedyś powiedział mi, że jest ze mnie zadowolony, oraz że muszę jeszcze wiele pracować. Doceniłem to.

Najwstydliwszy moment:

Pewien mecz dla reprezentacji U-18 Francji, nic mi wtedy nie wychodziło. Kiedy bym nie dotknął piłki, leciała w złym kierunku. Nie udawały mi się odbiory, główki, kompletnie nic. Byłem jedynym graczem z klubu poza Francją, więc nie byłem pewien, co ludzie o mnie myśleli. Na szczęście, był to jednorazowy przypadek i od tego czasu spisywałem się dobrze.

Największy żartowniś:

Emmanuel Eboue. Ma świetne poczucie humoru. Z powodu kosmopolitycznego charakteru Arsenalu, nie robimy typowo brytyjskich żartów, takich jak chowanie sobie nawzajem butów i przecinanie spodni. Lubimy się pośmiać, ale kiedy trzeba pracować, pracujemy.

Najlepszy przyjaciel wśród piłkarzy:

Mark Randall, razem rozwijamy karierę w Arsenalu, jest dobrym pomocnikiem. Dzielimy razem dom.

Kółka:

Jeżdżę Audi A3, ale chciałbym BMW "szóstkę" albo Mercedesa ML.

Kobiety:

Eva Mendes. Jest seksowna.

Filmy:

300 to jeden z moich ulubionych. Lubię jego styl i wygląd.

Wakacje:

Uwielbiam Senegal. Są tam piękne plaże, wspaniała pogoda i mili ludzie. Dakar, stolica, to bardzo chaotyczne, ale cudowne miasto. Patrick Vieira i Patrice Evra urodzili się w tym kraju.

Muzyka, której ostatnio słuchasz:

Soprano. To raper z Marsylii, który przekroczył podziały między paryską a marsylską sceną rapową, co we Francji jest wielkim osiągnięciem. Wielu chłopaków z Arsenalu go lubi.

Coś, czego nie wiedzieliśmy:

Jestem Muzułmaninem. I leniem.

Telewizja:

Lubię "The OC". Dobrze się to ogląda.

Za pierwszą wypłatę kupiłem:

Większość oddałem rodzicom, chociaż to i tak niewiele, by się odwdzięczyć za to, co dla mnie zrobili. Potem wydałem resztę na ciuchy, głównie D&G.

O sobie w pięciu słowach:

Zabawny, "nie-arogancki" (w oryginale: non-arrogant"), wyluzowany, szczery, zdeterminowany.

Gdyby nie futbol:

Nie mam pojęcia. Może pracowałbym w sklepie z ubraniami w Paryżu.

Gdybym mógł grać z jakimkolwiek zawodnikiem:

Zinedine Zidane. To najlepszy piłkarz w historii, przed Pele i Maradoną. Jest moim idolem. Kiedyś oglądałem film o nim, był w porządku, ale nieco nudny.

Za pięć lat:

Chciałbym grać co tydzień w pierwszym składzie Arsenalu i zdobywać trofea.

źródło: fourfourtwo.com