Wenger o swoich sukcesach

Ja nie pamiętam największych sukcesów Arsenalu, bo zacząłem kibicować mniej więcej od przegranego meczu z Barcelona w finale LM. Mimo to pokochałem ten klub, miał w sobie coś wyjątkowego.
Wengera zapamiętam bardzo dobrze, pomimo tylu wtop i nerwów straconych przez słabą grę jego drużyny.

Wiele rzeczy zapamiętam po Wengerze, bo tak jak pewnie dla większości z was moje kibicowanie Arsenalowi zaczęło się już w jego erze.
Te wszystkie porażki, bolesne jak z Bayernem, United i te po pięknej walce jak z Milanem, Monaco, Barceloną czy Bayernem (1-3, 2-0).
Zwycięstwa w FA Cup, albo dawne bitwy w LM, pamiętne 5-4 na WHL czy klasyczne 5-2 z kurakami.
Przenosiny na Emirates i pożegnanie takich legend jak Bergkamp czy Henry.
To wszystko scaliło nas jako kibiców i mimo, że to śmiesznie brzmi, jest to w pewnym sensie sukces Wengera.
Teraz już nic nam nie jest straszne.

Jak dla mnie najpiękniejszym i niezapomnianym momentem było zwycięstwo w Madrycie nad Realem po golu Henryego. Od tego momentu pokochałem i wybrałem Arsenal.

O to to, za mało krytyki po porażkach. Tego nam ewidentnie zabrakło.

@Leehu: Mistrzostwa są same w sobie piękne. Jestem pragmatykiem. Nie ważne jak zdobywał mistrzostwo Conte, Mourinho czy Ranieri.
Kibice tych drużyn byli w euforii w tamtym czasie i dobrze będą wspominać tamte sezony.

A my? Jak będziemy wspominać ostatnie lata pod rządami Wengera?
Nawet z tego pięknego "Wengerballa" nic nie zostało.
Sezony rozczarowań i upokorzeń.
Inne czasy, inna taktyka.

Był kilkanaście lat temu a teraz niech idzie niańczyć do innego klubu

@Marioht: Mówisz że jedno idzie w parze z drugim a potem widzisz takiego Mourinho albo Atletico. :D

Jakoś wygrywanie w brzydkim stylu wywołuje u mnie mniejsze wow niż sukcesy Guardioli czy Kloppa. Czy chciałbym żeby Arsenal miał 1 mistrzostwo więcej... pewnie. Ale jeśli ktoś powiedziałby mi że mógłbym cofnąć czas i zobaczyć to mistrzostwo ale kosztem braku tych pięknych bramek Rosickiego czy Wilshere'a to bym powiedział żeby to mistrzostwo wsadził sobie gdzieś. :)

szkoda zadneog europejskiego pucharu tylko 3 mistrzostwa angli na 22 lata troche slabo jak na te marke ktora kiedys mial arsenal i na ten sklad ktory kiedys byl

Zapamiętam Wengera z kilku niesamowitych rzeczy. I nie chce przy tym pamiętać o tych paru ostatnich nieudanych latach.
1. Wengerball - właśnie to o czym Wenger wspomniał. Sprawianie ludziom radości z futbolu.
2. Wizjonerstwo. Wpływ na zmiane angielskiej piłki i futbolu w ogóle.
3. Dawne oko do wyłapywania transferów i wprowadzania młodzieży do drużyny.
4. Niezwyciezeni. Absolutnie fantastyczna drużyna i niezwykła sprawa choć wg. mnie teraz nie do powtórzenia bo liga jest bardziej wymagająca. To co Wenger powiedział o byciu zuchwalym. Kiedyś Arsenal taki był, ostatnio właśnie tego brakowało.
5. Specjalista od Pucharów Anglii czyli najstarszych rozgrywek klubowych świata - wg. mnie rozgrywek z największą duszą w Anglii, w których panuje niesamowita atmosfera gdzie najmniejsi są tak zmotywowani, że przez jeden mecz w rundzie potrafią wygrać z największymi.
6. 20 lat w LM non stop.
7. Liga Mistrzów 2005/2006.
8. 3 mistrzostwa Anglii, 7 Pucharów Anglii, 7 Tarcz Wspólnoty, 6 wicemistrzostw Anglii, 5 finałów krajowych pucharów, finał LM, finał Pucharu UEFA. Wszystko to daje fakt, że na 22 lata patrząc statystycznie każdego roku walczyliśmy o najwyższe cele. Zrobił z nas czołowy klub w Anglii i za to należy się szacunek.

Innych rzeczy juz nie chce pamiętać i uważam że z czasem taka pamięć pamięć po Bossie zostanie :) i dobrze bo zasłużył!

Powinni pytać kibiców u19 o największe sukcesy Wengera.

@MVTI: Niech on już odejdzie i skończy wygłaszać te swoje filozoficzne przemyślenia.

Najpierw wynik, trofea, w dalszej kolejności styl.
Zwykle jedno idzie w parze z drugim.

Podstawowym głupia autokorekta i głupi brak możliwości edycji posta :D

@MVTI:
Nic dodać nic ująć. W takim klubie jak Arsenal trofea powinny być podatkowym kryterium. Pięknym stylem to mogą się cieszyć jako nagrodą kibice słabszym drużyn.

"Piłka nożna opiera się na wspólnym szczęściu i to jest cel menadżera - uszczęśliwiać ludzi i wywoływać w nich pozytywne reakcje, gdy oglądają twój zespół."

Celem menedżera jest przede wszystkim wygrywać, a nie grać piękną dla oka piłkę i dostawać regularne baty od większych zespołów.