"Wilshere różni się od Fabregasa" - Wenger po meczu

12.11.2008, 17:10, Patryk Bielski 9 komentarzy

Arsene Wenger jak po każdym spotkaniu, tak i po meczu z Wigan w ramach Pucharu Ligi Angielskiej udzielił krótkiego wywiadu dla oficjalnej strony Kanonierów - Arsenal.com.

O przyjemnym wieczorze:

- Cieszyłem się każdą minutą tego meczu, ponieważ to był duży test dla młodych piłkarzy, włączając w to graczy z drużyny U18. Uważam, że podołaliśmy temu zadaniu i wspaniale połączyliśmy w grze chęć zwycięstwa, energię i umiejętności. Od początku spotkania graliśmy dobrze i nie pozwoliliśmy Wigan dobrze zaatakować. To fantastyczna wygrana.

O uczuciu porażki Steve'a Bruce'a:

- Sądzę, że jeśli w życiu ponosisz klęskę, szczególnie w pojedynku z silną drużyną, to nie jest to upokarzające. Upokarzające jest to, jeśli twoja drużyna nie próbuje walczyć, a Wigan podejmowało próby przez całe spotkanie. To był dobry mecz i zwyciężyliśmy. Jest na pewno zawiedziony, ale nie upokorzony.

O wystawieniu tej samej wyjściowej jedenastki w grudniowym spotkaniu z Wigan w Premier League:

- Nie! Ale ci chłopcy zaskoczyli każdego, z powodu swojego charakteru, zaangażowania i spokoju wobec dużej presji ciążącej na ich barkach. Zawsze pozostają spokojni i grają świetny futbol. Ale spotkanie z zespołem Premier League mogło być szczególnym doświadczeniem, choć trudno mówić tutaj o presji. To, co ci młodzi gracze wyczyniają na murawie, nie jest zbiegiem okoliczności.

O nieustannej wierze w swój zespół:

- Moja wiara jest zawsze taka sama, jedynie otoczenie się zmienia. Jestem szczęśliwy, że ludzie, którzy kochają ten klub, teraz są jeszcze radośniejsi - zawsze wierzyłem w słuszność podejmowanych przeze mnie decyzji.

O porównaniach Jacka Wilshere'a do Cesca Fabregasa:

- Są różnymi typami piłkarzy, Jack więcej drybluje, Cesc częściej podaje. Jack szybko zmienia kierunek biegu, zaś Cesc ma świetny przegląd, jest przy tym bardzo szybki. Możesz wyobrazić sobie jaki duet stworzyliby razem na boisku - z pewnością pokazaliby kawał dobrego futbolu. Myślę, że Jack dysponuje podobnym potencjałem do Cesca, lubię go, ma charakter.

- Nie boi się wyzwań, lubi fizyczny futbol i nie lęka się nikogo. Prowadzi piłkę niezależnie od tego, gdzie jest, z kim gra - to naturalne. Oczywiście uważam, że oboje mogą prawić sobie wzajemnie komplementy. Jack jest zdolny do gry na skrzydłach lub za napastnikiem. Tak naprawdę myślę, że może grać wszędzie, wliczając w to środkowe pole i atak.

O wspólnym dążeniu do doskonałości:

- Utrzymuje ich razem, by oglądać jak daleko mogą się posunąć. Widzę ich, gdy trenują. Świetnie zagrali przeciwko drużynie z Premier League i wiem, że mogą z powodzeniem grać w takich spotkaniach.

- To interesujące, awansowaliśmy do ćwierćfinału Carling Cup i z pewnością będą nadal grać, choć potrzeba im trochę doświadczenia. Nie zapominaj, że bramkarz i dwójka obrońców posiadała spore doświadczenie i w decydujących fragmentach gry pomogli drużynie.

O dwóch bramkach Jay'a Simpsona:

- Jay świetnie radził sobie w przygotowaniach do sezonu, jednak później nie grał, ponieważ mamy sporą konkurencję w linii ataku. Nie dostawał szans, lecz dzisiejszego wieczoru pokazał charakter i wielką siłę. W zeszłym roku zgarnąć nagrodę Piłkarza Roku w League One, kiedy przybywał na wypożyczeniu w Millwall.

O sile lewej obronie:

- Lubię Kierana Gibbsa. Jest piłkarzem, który może grać zarówno z przodu, jak i z tyłu, ma ku temu odpowiednią budowę ciała. Gibbs początkowo był pomocnikiem i z pewnością ma przed sobą świetlaną przyszłość. Pozwoliłem sobie na wypożyczenie Armanda Traore, ponieważ mam Gibbsa, a także Silvestre'a, który w razie konieczności może zagrać na tej pozycji.

O ostatniej operacji Tomasa Rosicky'ego:

- Sytuacja wygląda bardzo dobrze. Wiadomości od chirurga są pozytywne i myślę, że Tomas może wrócić do gry w ciągu sześciu do ośmiu tygodni.

O sporej ilości angielskich piłkarzy w drużynie:

- Sądzę, że po graczach, których zobaczyłeś na boisko, możesz stwierdzić, że angielska piłka ma wielką przyszłość. Gavin Hoyte zagrał jak dla mnie wybitny mecz, Gibbs, Mark Randall, Wilshere - wszyscy czterech są graczami światowej klasy. Jest także Jay Simpson, Henri Lansbury, Emmanuel Frimpong i Abu Ogogo. Niektórzy piłkarze w ich wieku w reprezentacji także świetnie sobie radzą.