Wszechstronność bronią Arsenalu

Paradoksalnie taki ruch jak wstawienie Kiwiora na LO, czyli innego profilu obrońcy niż dotychczas, spowodował wyraźne odżycie zawodników ofensywnych, co widać po ostatnich wynikach.

Ostatnia dobra forma Kiwiora to przede wszystkim inne ustawienie linii defensywy. Wcześniej Kiwior wchodząc na LO miał grać to co Zinchenko. Nie jest tak dobry w ofensywie i wyglądał słabo. W dodatku brakowało mu ogrania, a co za tym idzie również pewności siebie, więc wchodząc do rozegrania do środka pomocy wiele z tego nie wynikało.
Arteta, trochę z konieczności, zmienił rolę bocznych obrońców. White może więcej pozwalać sobie w ofensywie (Saka, Ode wyraźnie dzięki temu odżyli i mają więcej miejsca), a Kiwior zostaje jako ten trzeci ŚO, czyli pozycja na której czuje się najpewniej.
Co ważne, Arteta wyraźnie dał Benowi i Kiwiorowi wolną rękę i mogą się wymieniać. Czasami wyżej graj Jakub, a czasami White. Wprowadza to dodatkowe zamieszanie u przeciwnika. Wraz z nabraniem więcej pewności siebie to Kiwior i z przodu zaczyna wyglądać co raz lepiej.

Dlaczego ja wolałbym, aby Kiwior nadal grał kosztem Zinchenki? W chwili obecnej drużyna nabrała rozpędu i wszystko funkcjonuje jak należy. Nie jest nam potrzebny dodatkowy rozgrywający. Kiwior czasami aasekuruje Gabriela kiedy ten podejdzie nieco wyżej, bo robi to naturalnie ze względu na swoją nominalną pozycję. Zina tego nawyku nie ma, często powstaje przez to wolna przestrzeń dla przeciwników. Podsumowując, grając z Kiwiorem jesteśmy stabilniejsi i bardziej odpowiedzialni w defensywie. Jednocześnie dając nieco więcej swobody innym zawodnikom ofensywa również wskoczyła na wyższy poziom. Gramy schematami, ale nie trzymamy się ich kurczowo jak było w pierwszej części sezonu. Mam nadzieję, że Kiwior utrzyma pozycję, bo widać, że z meczu na mecz nabiera co raz więcej pewności siebie, widać że mocno wspierają go koledzy z drużyny i co raz więcej wskazuje na to, że Polak nie jest za słaby na Arsenal, a wręcz może być dla niego wzmocnieniem. Mocno trzymam za niego kciuki, bo o wiele przyjemniej śledzi się poczynania ulubionej drużyny kiedy gra w niej rodak.