Wywiad z Emilem Smith-Rowem: Jego inspiracje na boisku i poza nim

05.09.2022, 20:20, 10 komentarzy

Emile Smith Rowe nie musi daleko szukać inspiracji. Wszędzie wokół niego są inspirujące postacie, które towarzyszyły mu przez całe dzieciństwo.

To dlatego, że jego głównymi wzorami do naśladowania są jego tata, reszta jego rodziny i zawodnicy, grający przed nim w Arsenalu. W tym ekskluzywnym wywiadzie dla programu meczowego reprezentant Anglii opowiada nam o tym, u kogo szuka inspiracji i jak kluczowe postacie wpłynęły na jego dotychczasową karierę.

Emil dołączył do Akademii Hale End w wieku 10 lat. Od pierwszego dnia był otoczony przez ambitnych i inspirujących ludzi, którzy dzielili się z nim swoim doświadczeniem oraz dawali przykład przez cały okres kolejnych szczebli młodzieżowych.

Niezależnie od tego, czy chodziło o oglądanie w akcji klubowych legend, czy też pozostałych absolwentów Hale End, którzy dostali się do pierwszej drużyny, Emilowi nie brakowało wzorów do naśladowania, gdy dorastał i rozwijał się na wczesnych etapach kariery.

Jednak najłatwiej było znaleźć inspirację w domu. Tak, to zawsze był mój tata, rozpoczął Emil. Od najmłodszych lat zawsze robił absolutnie wszystko co w jego mocy, bym mógł grać w piłkę. Zawsze zabierał mnie i brata do parku za naszym domem, więc zdecydowanie to była moja główna inspiracja i właściwie wciąż jest.

Jest jedna szczególna sytuacja, w której tata Emila, Les, odegrał kluczową rolę w utrzymaniu go na właściwej drodze. Był taki moment w wieku 14 lat kiedy powiedziałem wprost tacie, że nie chcę więcej grać w piłkę. wspomniał Emile.

Nie wiedziałem czy to była presja, czy krytyka którą dostałem, czy co innego, ale pamiętam uczucie lekkiego przytłoczenia tym wszystkim i jedyne co mu wtedy powiedziałem to: Nie dam więcej rady, chcę skończyć.

W tamtym czasie po prostu nie cieszyłem się grą. Wtedy mój ojciec pomógł mi przez to przejść, porozmawiał ze mną, wytłumaczył parę spraw i to zrobiło różnicę. Przez kilka dni myślałem o tym co mówił, po pewnym czasie było znów w porządku. Nie uważam by to co powiedział było jakieś szczególne, natomiast sposób w jaki mówił i tłumaczył pewne kwestie.

Podczas kariery był dla mnie najważniejszy. Moja mama i bracia również odegrali ważną rolę, właściwie cała moja rodzina. Dalej mieszkam z mamą, więc pomaga mi codziennie kiedy tego potrzebuje, natomiast tata też kiedyś grał w piłkę, więc wie mniej więcej jak się czuje. Bardzo mi pomaga.

Nigdy nie zmusił mnie do niczego, właściwie mówił: To Twoja decyzja, to Twoje życie; oczywiście wspierał mnie we wszystkim. Powiedział mi, że nikt nigdy do niczego mnie nie zmusi, ale zastanowiłem się dłużej nad tym i stwierdziłem, że nie ma nic co wolałbym bardziej robić.

Jego tata, jako zapalony amatorski piłkarz w jego wieku chodził do szkoły z Ianem Wrightem, więc miał bardzo bliski przykład kogoś, kto miał to coś, co jest potrzebne do bycia ulubieńcem fanów w tym klubie. Jednak Emile wspomniał, że odkąd tata pomógł mu przejść przez kryzys na wczesnych etapach kariery ich relacja się rozwinęła i przeszła na sprawy pozaboiskowe.

Kiedy poradziłem sobie z tą zniżką szybko sobie przypomniałem jak bardzo kocham grać w piłkę i to mnie utrzymało, kontynuuje. Uwielbiałem być z kolegami z drużyny, grać mecze i to jest coś co mnie motywowało.

Wtedy potrzebowałam, żeby mój tata naprawdę był ze mną. Ale odkąd zostałem profesjonalistą i awansowałem do pierwszej drużyny, nie musiał mówić mi nic więcej.

Jestem całkiem niezależny i chętnie zostawia te sprawy mnie. Wiedział, kiedy potrzebuję od niego rozmowy, ale ta relacja zmieniła się odkąd dorosłem. Teraz jestem w stanie skoncentrować się na sobie, gdy jestem na boisku.

Emil zaznacza jednak, że rodzina nie jest zbyt bliska boiskowych spraw. Jest teraz naprawdę dobrze, nie rozmawiamy często o futbolu szczerze mówiąc, to jest raczej sprawa na linii ojciec - syn. Jesteśmy wciąż blisko, dużo ze sobą rozmawiamy, ale jest inaczej, jestem starszy oczywiście.

Zawsze chciał dla mnie jak najlepiej kiedy dorastałem, zachęcał mnie i pomagał mi, ale teraz - myślę że ze względu na obecność w pierwszym składzie, wsparcie menedżera i całego sztabu, który mi pomaga - jest niewiele w tym aspekcie co może zrobić. Pomógł mi dorosnąć, a teraz wspiera mnie w inny sposób. Zawsze jest przy mnie, ale piłkarską stronę pozostawia Arsenalowi!

I tu właśnie pojawiają się inne inspiracje Emile'a, zaczynając od kogoś, kto również grał w pomocy Kanonierów – Mikela Artety.

Ogólnie nie brakuje ludzi, których mogę słuchać, ale z pewnością szef jest niezwykle ważny na obecnym etapie kariery, powiedział Emile. Zawsze słucham go i staram się czerpać tak wiele jak tylko mogę. Wpływ jaki ma na piłkarzy i sposób w jaki do nas mówi jest niesamowity.

Jak na kogoś, kto nie ma doświadczenia jako menedżer to niesamowite jak dobrze potrafi rozmawiać z piłkarzami i nami zarządzać. On niedawno był na naszym miejscu i doskonale wie przez co przechodzimy, można to odczuć podczas rozmowy.

Najmłodszy w Premier League, 40 letni menedżer według Emila jest pozytywną i podnoszącą na duchu postacią w szatni. Czuć, że zawsze jest gotowy by Cię objąć i dać odpowiednie wsparcie.

Zawsze myśli o tym co możesz poprawić, ale również zadaje wiele pytań. Pyta o twoje myśli podczas gry i rozumie poglądy. Jak wspomniałem wcześniej, można łatwo odczuć że był piłkarzem kiedy mówi, ale również kiedy dołącza do sesji treningowych! Jest nadal dobry, nie ma co do tego żadnych wątpliwości!

Mikel dołączył do klubu jako zawodnik w sierpniu 2011 roku, tylko rok po dołączeniu Emila do Hale End Academy. Zarówno wtedy jak i obecnie juniorzy oglądają pierwszą drużynę w akcji na Emirates Stadium przez większość sezonu. Dawniej jego obecny trener był jednym z tych, od których próbował się czegoś nauczyć.

Będąc kibicem Arsenalu, również przed tym jak dołączyłem, oglądałem piłkarzy jak Thierry Henry i wszystkie inne legendy, nawet jak byłem bardzo młody. Pamiętam również Mikela grającego dla nas, miałem około 13 lat kiedy był kapitanem, doskonale pamiętam jak spokojnym i opanowanym był zawodnikiem

To było w połowie kariery Emila po młodzieżowych szczeblach Hale End, tak jak wspomniał, taki rodzaj piłkarzy często dawał im odpowiedni przykład do naśladowania. Kiedy tam byliśmy trenerzy mówili nam jak może się potoczyć nasza kariera. Na ścianach wisiały zdjęcia piłkarzy, którzy awansowali do pierwszego zespołu, tacy gracze jak Jack Wilshere zawsze byli wokół ciebie i to było świetne widzieć ich będąc młodym zawodnikiem. Wiedzieliśmy, że to jest możliwie również dla nas.

Każdy młody zawodnik motywował drugiego, to jest podobne do tego co mamy teraz w pierwszym składzie. Koledzy z drużyny są bardzo pomocni. Mamy tu dobrą atmosferę i uwielbiam z nimi być.

W drużynie najbliższe relacje mam z B [Bukayo] i Eddiem, z Benem i Aaronem również. Wszyscy młodzi gracze trzymają się razem i dobrze się dogadują. Mamy wiele wspólnego i przez większość czasu czuje jakbym odpoczywał z przyjaciółmi - podobnie jak to było w Hale End.

Emile, jak również inny absolwent Hale End, Bukayo Saka spotkali się w poprzednim sezonie twarzą w twarz z dwoma ich idolami. W maju, po wygranej nad Leeds na Emirates Stadium Dennis Bergkamp i Thierry Henry przyszli na boisko aby porozmawiać z młodymi zawodnikami. To było niesamowite, powiedział z uśmiechem Emile, To było moje pierwsze spotkanie z Dennisem Bergkampem, nie mogę w to uwierzyć.

Posiadanie dwóch takich graczy było niesamowite. Wraz z Bukayo mieliśmy przyjemną rozmowę z nimi, pytaliśmy jak to było kiedyś w klubie, powiedzieli nam również żebyśmy wciąż ciężko pracowali, wierzą w nas. To była wspaniała, przyjemna rozmowa.

Pojawił się temat numeru na koszulce, Emile obecnie nosi 10, koszulkę w której Bergkamp grał przez 11 sezonów. Od bycia inspirowanym przez takich bohaterów w przeszłości, nasz urodzony na Croydon pomocnik inspiruje obecnie nowe pokolenia.

To jest szaleństwo, kiedy naprawdę o tym dużo myślisz, dodaje, Teraz są dzieci noszące moje nazwisko koszulkach. Będąc młodym nawet nie myślałem, że pewnego dnia będę nosić koszulkę z numerem 10.

To jest wręcz nierealne szczerze mówiąc. Oczywiście jest presja, ale lubię ją - to jest dobra presja. To presja by odpowiednio wystąpić, zdecydowanie. Oczywiście ten numer ma ciężar graczy, którzy nosili go przede mną.

Eddie też ma swój ciężar w tym sezonie, nosi nr 14, zawsze rozmawiamy i żartujemy o tym. Jestem naprawdę z szczęśliwy z jego powodu, zasłużył na to, jestem pewien że będzie strzelać w bramki w tej koszulce.

Gwiazdy przeszłości inspirują obecne, które z kolei inspirują kolejne pokolenia pełne nadziei. Emile jest obecnie w środku tego procesu i można wyczuć jak docenia każdy moment.