Wywiad z Wengerem: Andrieja chciałem stłuc

06.07.2012, 05:17, IceMan 67 komentarzy

Poniższy wywiad z Arsenem Wengerem został przeprowadzony przez rosyjskiego dziennikarza w trakcie Mistrzostw Europy 2012. Obaj panowie mieszkali akurat w tym samym hotelu, a wywiad pojawił się na wielu rosyjskich gazetach (m.in. Konsomolskaja Prawda) portalach internetowych. Francuski trener podzielił się w nim interesującymi informacjami zwłaszcza o sytuacji Andrieja Arszawina.

Co pan czuje, kiedy widzi pan swoje popiersie wchodząc na The Emirates Stadium?

Czasem rozmawiam ze swoją repliką (uśmiech) zadając przy tym pytanie: "Jeszcze nie masz dosyć?" Wie pan, to popiersie znajdowało się już na Highbury, ale przy przeprowadzce na The Emirates byłem pewien, że swojego wizerunku w marmurze już nie ujrzę. Pewnego dnia wszedłem jednak do swojego biura, a tam znów stał pomnik Arsene'a! Oczywiście to bardzo przyjemne, że jestem tak ceniony w klubie. Ale po złym meczu kibice potrafią cię zrównać z ziemią, jako menadżer nie mogę o tym zapominać.

Zeszły sezon zakończyliście na trzecim miejscu, ale na początku kampanii ulegliście Manchesterowi United 2:8. Co tam się w ogóle stało?

Nie poznawałem swoich chłopców. Miałem wrażenie, że po raz pierwszy w życiu grają w jednej drużynie. Za to niemal każdy strzał rywali zamieniał się na bramkę. Czułem się podle, żałowałem nawet, że wybrałem zawód trenera. W emocjach zwyzywałem znajomego dziennikarza, złamałem krzesło, które akurat stało na mojej drodze. A na następny dzień otrzymałem od Sir Alexa Fergusona ironiczną laurkę ze słowami: "Przy najbliższej okazji będziemy bardziej uprzejmi." Szkot strasznie się chełpił tym zwycięstwem. Jak na złość kilka tygodni później jego drużyna też dostała porządne lanie 1-6 od Manchesteru City, a Mancini również napisał krótki liścik do Fergusona: "Przepraszam, że strzeliliśmy tak niewiele goli."

Zimą Arsenal wypożyczył Arszawina do Zenita, umowa z rosyjskim klubem właśnie wygasła. Andriej wróci do Londynu?

Niestety Arszawin stał się strasznie chimeryczny. Kiedy mu idzie, jest najlepszy na boisku. Ale często bywa tak, że niemal zasypia na murawie. Bardzo zdziwiła mnie ostatnia porażka reprezentacji Rosji z Grekami. Gdyby mój podopieczny zagrał chociaż na 80% swoich możliwości awansowalibyście z grupy z pierwszego miejsca. Wydaje mi się jednak, że Andriej jest po prostu przesycony futbolem. Zgubił gdzieś swoją szybkość, a co ważniejsze determinację i wolę walki. Kiedy dołączył do Arsenalu ta wielka motywacje właśnie go cechowała. Ostatnio jednak zaczęły się problemy. Nawet jego koledzy z zespołu zauważyli, że Rosjanin coraz częściej w ogóle nie startuje do podań, odstawia nogę. 31-latek wyróźnia się jasnością umysłu i techniką, ale warunki fizyczne i ogólna sprawność nigdy go nie wyróźniały. A pracować nad kondycją już mu się nie chce i w tym tkwi problem.

Ale mimo tego Arszawin zagra jeszcze w Arsenalu?

To prawie niemożliwe, ale ostateczną decyzję podejmą klubowe władze. Ja zawsze broniłem Arszawina, zawsze dawałem mu szansę. Kiedy rok temu Londyn opuścili Samir Nasri i Cesc Fabregas, przed Andriejem stanęła niepowtarzalna szansa zostać prawdziwym liderem tej drużyny. Powiedziałem mu o tym podczas jednej z naszych rozmów, ale jego dyspozycja na murawie była tak fatalna, że byłem zmuszony posadzić go na ławce rezerwowych. A potem odesłać nawet do rezerw. Doszło do tego, że przy wbiegnięciu Rosjanina na boisko kibice zaczynali gwizdać z niezadowolenia.

Andrieja kochają w zespole?

Kochają? On nie jest atrakcyjną dziewczyną. W Arsenalu grają młodzi chłopcy, którzy, jak mi się często wydaje, kochają przede wszystkim samych siebie. Ale cóż, przywykłem do tego.

Sir Alex Ferguson w furii cisnął kiedyś butem w Davida Beckhama. Nie miał pan nigdy ochoty zrobić czegoś podobnego?

Jeszcze jak (śmiech)! W Arszawina, który nonszalancko zmarnował dogodną sytuację w meczu z Manchesterem United. Ledwo się powstrzymałem. Butami nie rzucałem, ale kilka krzeseł obiło się o ścianę. Zostałem nawet ukarany finansowo.

Czy to prawda, że pomiędzy Arszawinem i van Persiem iskrzy?

Rzeczywiście doszło do konfliktu między tymi zawodnikami. Pokłócili się na boisku, szarpali się i przez długi czas w ogóle ze sobą nie rozmawiali. Musiałem ich godzić jak małych chłopców. Żadnego ultimatum ze strony Robina lub Andrieja jednak nie było, a zresztą nie pozwoliłbym tak mną manipulować.

Trenuje pan Arsenal już od 16 lat. Nie znudziło się?

Jak nie będę miał już ochoty oglądać dzień w dzień tych samych twarzy, odejdę (uśmiech).

Reprezentacja Francji, która nie tak dawno była mistrzem Świata i Europy znów zaliczyła nieudany turniej. Nie ma pan ochoty pomóc ojczyźnie?

Dziesięć lat temu, kiedy zaproponowano mi posadę selekcjonera, odmówiłem. Teraz postąpiłbym tak samo.