Emirates Stadium

Emirates Stadium to stadion Arsenalu Londyn, usytuowany w północnym Londynie, przy Ashburton Grove, w Holloway. Został oddany do użytku w lipcu 2006 roku. Ten gigantyczny obiekt może pomieścić ponad 60 tys. osób, co sprawia, że jest to drugi pod względem wielkości stadion w Premiership [tylko Old Trafford Manchesteru United jest większy]. W fazie planowania budowy i w jej trakcie, stadion znany był pod nazwą Ashburton Grove. W październiku 2004 roku Arsenal podpisał umowę sponsorską z liniami lotniczymi Emirates, na mocy której nazwa stadionu została zmieniona na Emirates Stadium. Całość inwestycji pochłonęła niebotyczną sumę 390 milionów funtów.

Stadion Arsenalu jest konstrukcją cztero-kondygnacyjną. Trybuny są zadaszone, ale samo boisko nie. Obiekt został zaprojektowany przez architektów z firmy HOK Sport, za konsultację do spraw budowy odpowiedzialna była firma AYH, a firmą budowlaną było Buro Happold. Stadion zaprojektował Sir Robert McAlpine.

Górna i dolna kondygnacja to standardowe miejsca siedzące. W sezonie 2006-07 ceny biletów dla dorosłych wahają się od 33 do 66 funtów na większość spotkań "kategorii B" i od 46 do 94 funtów na spotkania "kategorii A" [z najlepszymi teamami w Anglii]. Z kolei bilety sezonowe kosztują od 885 do 1,825 funtów.

Przyjemność siedzenia w Rzędzie środkowym, znanym także jako "Poziom Klubowy", kosztuje najdrożej [zasiadają tam także działacze klubowi]. Do dyspozycji jest 7,139 krzeseł, do których "prawa" sprzedawane są na okres od roku do czterech lat. Koszt takiej przyjemności to od 2,500 do 4,750 funtów za sezon! W cenie tej zawarte są wszystkie mecze Arsenalu na własnym stadionie, rozgrywane w ramach Premiership, Carlig Cup, FA Cup i Champions League. Wszystkie miejsca zostały wyprzedane już w maju 2006 roku.

Jest jeszcze jedna kondygnacja, najmniejsza. Składa się ze 150 loży po 10, 12 i 15 miejsc. Maksymalna liczba widzów na tym poziomie to 2,222. Ceny loży zaczynają się o 65 tys. funtów. Posiadanie miejsca w loży daje uprawnienia do oglądania każdego spotkania Arsenalu na własnym stadionie, w ramach Premier League, FA Cup, Carling Cup i Champions League. Najbardziej ekskluzywnym miejscem jest tzw. "Diamentowy klub." Aby móc się tam znaleźć trzeba zostać zaproszonym, wykładać na każdy mecz 25 tys. funtów i tyle samo płacić raz do roku. Bilety te uwzględniają korzystanie z prywatnej kanapy, "bezpłatnej" restauracji i baru, miejsce parkingowe i specjalną obsługę. Członkowie klubu mają również możliwość podróży na europejskie wyjazdowe mecze samolotem piłkarzy.

Boisko ma wymiary 105 x 68 metrów, co sprawia, że jest ono największe w całej Premiership. Trawą pokryte jest 113 x 76 metrów. Tunel dla piłkarzy znajduje się po zachodniej stronie obiektu, tuż pod miejscem na główną kamerę telewizyjną. Kibice gości mają miejsca w południowo wschodniej części stadionu, na niższej kondygnacji. Ilość miejsc może być zwiększona z 1500 do 4500, udostępniając miejsca za południową bramką. Kolejne 4500 można uzyskać przyznając przyjezdnym miejsca na wyższej kondygnacji. To sprawia, że maksymalna ilość miejsc dla kibiców przeciwnych drużyn to 9000 [Przepisy mówią o 15% na puchary, takie jak FA Cup i Carling Cup.

Górna kondygnacja jest w pewnych miejscach "ścięta", aby możliwym było dostanie się na stadion jak największej ilości światła i powietrza. W północno-zachodniej i południowo-wschodniej części trybun znajdują się dwa gigantyczne telebimy. Władze klubu rozważają zbudowanie jeszcze trzeciego w części północno-wschodniej.

Nowy stadion oddaje cześć poprzedniemu, słynnemu i cudownemu Highbury. Biura klubowe nazwane są "Highbury House", znajduje się tam też znane popiersie Herberta Chapmana, legendarnego managera Arsenalu. Dwa mosty biegnące nad torami kolejowymi zostały nazwane Clock End i North Bank, na pamiątkę trybun Highbury. Słynny zegar wiszący na Clock End również został przeniesiony na Emirates Stadium.

5 października 2004 roku kibice dowiedzieli się, że nowy stadion Arsenalu będzie nosił oficjalną nazwę Emirates Stadium, po tym jak władze Kanonierów podpisały kontrakt z liniami lotniczymi Emirates opiewający na, bagatela, 100 milionów funtów. Taka nazwa stadionu ma oficjalnie figurować przez kolejne 15 lat. Kontrakt zakłada również noszenie przez The Gunners koszulek z logiem sponsora przez 8 sezonów, począwszy od sezonu 2006/07.

Nazwa stadionu jest często skracana do prostego "The Emirates", a niektórzy kibice ciągle operują nazwą Ashburton Grove. Podobnie było z poprzednim stadionem Arsenalu - nikt nie mówił Arsenal Stadium, ale po prostu Highbury.

Według przepisów UEFA stadion nie może być oficjalnie nazywany Emirates Stadium podczas spotkań, ponieważ Emirates Stadium nie jest oficjalnym sponsorem Ligi Mistrzów. W podobnej sytuacji jest Allianz Arena w Monachium. UEFA preferuje nazwę Ashburton Grove lub Arsenal Stadium.

Arsenal zaczął zastanawiać się nad budową nowego stadionu w drugiej połowie lat 90', gdyż ówczesny stadion, Highbury, miał pojemność tylko na 38,419 osób, kiedy wszystkie miejsca przerobiono na siedzące. To niewiele, porównując ze stadionami innych klubów o podobnej sytuacji finansowej. Przebudowa Arsenal Stadium nie wchodziła w grę - nie było na to po prostu miejsca. Również znalezienie odpowiedniego miejsca pod budowę okazało się zdaniem karkołomnym.

Klub rozważał zbudowanie nowego obiektu przy autostradzie M25, ale tylko w ostateczności. Bardziej preferowanym rozwiązaniem było znalezienie odpowiedniej lokacji w Islington. Rozważano nawet możliwość przenosin na Wembley Stadium, ale w końcu wycofano się z tego pomysłu.

W końcu Arsenal wybrał odpowiednią lokację - przy Ashburton Grove. Miejsce to znajduje się zaledwie 500 metrów od Highbury, więc lepiej chyba być nie mogło. Plany budowy ogłoszono już w 1999 roku i planowano ją zakończyć 4 lata później. Niestety, tego terminu nie udało się osiągnąć z powodu przeciągających się projektów stadionu i problemów finansowych. Arsenal musiał wykupić tereny pod budowę przy Ashburton Grove, należące do kilku instytucji. To słono kosztowało.

Pomimo obecności Arsenalu na Islington od ponad 80 lat, lokalni mieszkańcy i grupy biznesowe sprzeciwiały się budowie nowego stadionu. Budowa stała się głównym problemem lokalnych wyborów w 2006 roku. Liberalni demokraci stracili swoje miejsca w kilku okręgach i wszystko miało już zależeć głównie od burmistrza. Londyńska policja postawiła kolejny problem, a mianowicie autobusy z kibicami miały parkować tylko pod Sobel Sports Centre, a nie w podziemnym parkingu stadionu. Oprócz tego 14 ulic miało być zamykane w dniach rozgrywania spotkań. Wszystkie te postulaty miały służyć zdrowiu i bezpieczeństwu kibiców i mieszkańców okolic Emirates Stadium. Bez spełnienia powyższych wymogów stadion w ogóle nie mógłby zostać otwarty.

Budowę stadionu rozpoczęto w lutym 2004 roku. Oprócz tego rozpoczęto budowę dwóch mostów nad linią kolejową Northern City, łączącą stadion z Dayton Park. W sierpniu 2005 roku sama konstrukcja była gotowa. Zmieszczono się w terminie i w wyznaczonym wcześniej budżecie. Do lutego 2006 90% miejsc na trybunach zostało wyprzedanych, a do czerwca 2006 kolejne 10%. Ceremonia instalacji pierwszego krzesełka miała miejsce 13 marca 2006 roku z udziałem Abou Diaby'ego. Test świateł stadionowych został przeprowadzony 25 czerwca, a dzień później ustawiono bramki.

Emirates Stadium został oficjalnie otwarty przez księcia Philipa, w czwartek, 26 października 2006 roku. Wcześniej mówiło się, że Królowa Elżbieta II przeprowadzi ceremonię otwarcia, ale w związku z jej problemami z plecami nie była w stanie pojawić się na uroczystości.

Zanim stadion uzyskał licencję, odbyły się na nim 3 "wydarzenia", z nie do końca zapełnionymi trybunami. Pierwsze odbyło się 18 lipca - był to Dzień Otwarty. Kolejnym był trening, który obejrzało 20 tys. kibiców [20 lipca]. Trzecim wydarzeniem, 22 lipca, był pamiętny mecz - Dennis Bergkamp Testimonial, którym to pożegnano genialnego Holendra.
A oto pozostałe "kamienie milowe" w historii naszego stadionu:
- Pierwszy mecz w ramach FA Premier League odbył się 19 sierpnia 2006 roku, przeciwko Aston Villi. Piłkarz gości - Olof Mellberg strzelił gola jako pierwszy. Spotkanie było dramatyczne, gdyż Kanonierzy cały czas atakowali, a wyrównujący gol nie wpadał. W końcu, w ostatnich minutach meczu, Gilberto Silva zdobył gola na 1:1. Arsenal musiał czekać aż do 23 września, aby odnieść swoje pierwsze ligowe zwycięstwo na Ashburton Grove - podopieczni Wenger pokonali ekipę Sheffield United 3:0.
- Pierwszy meczem w europejskich pucharach było spotkanie z drużyną Dinama Zagrzeb. Zawodnik przyjezdnej drużyny - Eduardo da Silva, otworzył wynik. Później jednak Kanonierzy zdołali strzelić 2 gole [Ljungberg, Flamini] i ostatecznie The Gunners wygrali 2:1.
- Pierwszym międzynarodowym spotkaniem na The Emirates było towarzyskie spotkanie pomiędzy Brazylia i Argentyną, 3 września 2006 roku. Brazylia wygrała wtedy 3:0.
- Największą publiczność - 60,132 ludzi, zgromadził mecz przeciwko Reading [3 marca 2007], w którym to Kanonierzy wygrali 2:1.

Koszt projektu, czyli 390 milionów funtów, powiększony jeszcze o dodatkowe wydatki, które klub musiał ponieść, wydawał się bardzo trudny do zrealizowania. Arsenal nie mógł bowiem liczyć na jakiekolwiek dofinansowanie z pieniędzy publicznych. Od początku przedsięwzięcia klub borykał się z trudnościami finansowymi, a prace wstrzymano wkrótce, po ich rozpoczęciu. Budowę wznowiono dopiero po otrzymaniu 260 milionów funtów kredytu, od konsorcjum banków, którym przewodził Rogal Bank of Scotland. Arsenal czerpie również fundusze z dodatkowego źródła: część ulicy Lough Road oraz terenów wokół nowego stadionu została wydzierżawiona pod budownictwo. Ponadto Highbury zostało przekształcone w tereny mieszkaniowe. W tych 3 miejscach ma powstać ponad 2000 mieszkań. 15 milionów funtów to kolejny wkład kapitału, pochodzący od firmy cateringowej Delaware North, która podpisała 20 letni kontrakt na obsługę cateringową stadionu. Inne dochody to umowy ze sponsorami: Nike i Emirates.

Dyrektor generalny Arsenalu - Keith Edelman powiedział, że nowy stadion powinien podnieść dochody klubu z 115 milionów funtów do około 170 milionów, co pozwoli zmniejszyć dystans do innych wielkich klubów, takich jak Manchester United.

Wszystko to oznacza jednak, że Arsenal ma wiele długów do spłacenia. W sierpniu 2005 roku klub oznajmił, że zamierza zamienić kredyt bankowy na obligacje. Wypuszczono 13,5-letnie obligacje na sumę 210 milionów funtów. Była to pierwsza tego typu operacje przeprowadzona przez europejski klub piłkarski. 31 maja 2006 dług klubu wynosił 262,1 mln. funtów, co oznaczało wzrost zobowiązań o 100 milionów funtów.

Do stadionu Emirates można dojechać kilkoma liniami metra oraz autobusami. Stacja metra Arsenal jest najbliższa północnej części stadionu, od południa dojdziemy zaś od stacji Holloway Road - jednak tylko w dniach, kiedy rozgrywane są mecze. Stacja Dayton Park jest zamknięta w dni meczowe, gdyż metro nie jeździ tam w weekendy i po 9 wieczorem. Następne pobliskie stacje to: Finsbury Park oraz Highbury i Islington. Są one oddalone około 10 minut spacerem od stadionu. Nie poleca się dojazdu na Emirates Stadium samochodem, gdyż w dni meczowe obowiązują surowe ograniczenia w ruchu już godzinę przed oraz godzinę po meczu. Stadion jest otwarty dla posiadaczy biletu na 2 godziny przed meczem. Podzielony jest na 4 części: pomarańczową i niebieską od strony północnej oraz żółtą i zieloną w części południowej. Sklep klubu "The Armoury" oraz kasy biletowe znajdują się obok części żółtej. Stadion jest obsługiwany przez elektroniczny system sprzedaży biletów. Członkowie klubu wchodzą na obiekt po okazaniu kart członkowskich. Pozostali kibice kupują jednorazowe bilety.