Emiliano Martinez – teraz albo nigdy

10.05.2019, 00:41, Eryk Szczepański 23 komentarzy

Dobiega końca pierwszy sezon pod wodzą Unaia Emery’ego. Arsenal nie przeszedł ekspresowej przemiany z brzydkiego kaczątka w pięknego łabędzia, a im bliżej wakacji, tym pasma porażek i kompromitacji zdają się wystawiać na próbę nasze „gorzej na pewno nie będzie” z czerwca zeszłego roku. Nadchodzące okienko transferowe ma być okresem rewolucji w składzie, po której Kanonierzy mają wrócić na właściwy tor. Pośród wielu braków kadrowych, szczególnie ciekawym wydaje się być obsadzenie miejsc w bramce.

Emerytura Petra Cecha i niemalże pewne wykupienie Davida Ospiny przez Napoli powodują, że na Emirates Stadium są wolne dwa miejsca między słupkami. W związku z tym, że na już potrzebnych jest nam 4-5 piłkarzy z pola, a budżet, jak zwykle, nie będzie należał do najwyższych, wydawanie pieniędzy na bramkarza(y) będzie rozważane zapewne w ostatniej kolejności. Jest to idealna okazja, aby zapomniany i lekko zakurzony Emiliano Martinez przepchał się z końca stawki i stanął w pierwszym rzędzie.

Pewniakiem do numeru jeden w bramce jest Bernd Leno. Jego forma w tym sezonie rosła wprost proporcjonalnie do nieudolności całej drużyny. Jestem przekonany, że zapełnienie dwóch wakatów między słupkami będzie wyłącznie uzupełnieniem kadry i nie jest szykowana nowa „jedynka”. Czy jednak Niemiec może spać spokojnie? I tak, i nie.

Też tak macie, że myśląc o naszych bramkarzach w rezerwach, widzicie tego młodego Emiliano Martineza, a potem się łapiecie, że on ma już 26 lat? Czas leci nieubłaganie. Argentyńczyk jest północnym Londynie już 9 lat i przez ten czas nie był w stanie pchnąć swojej kariery w odpowiednim kierunku. Ledwie 14 występów (7 czystych kont) w pierwszej drużynie The Gunners obrazuje, jaką pozycję miał w klubie. Pozostały czas spędził na wypożyczeniach w takich klubach jak Oxford United, Sheffield Wednesday, Rotherham United, Wolverhampton czy Getafe, gdzie kolokwialnie mówiąc szału nie było. W styczniu tego roku tradycji miało stać się zadość i Emiliano kolejny raz został wypchnięty z klubu, tym razem do pogrążonego w strefie spadkowej Championship Reading.

Konieczna rewolucja na Madejski Stadium miała uchronić zespół od spadku. Przyszedł nowy trener - Jose Gomes – a kadrę zaczęto uzupełniać wypożyczeniami. Jednym z nich był właśnie Martinez. Zmiany dały odpowiedni impuls, zespół zaczął walczyć i udało się utrzymać. Co ciekawe, jednym z głównych architektów tego osiągnięcia był właśnie nasz bramkarz. W 17 występach zachował 4 czyste konta, przy okazji zgarniając w lutym nagrodę dla zawodnika miesiąca The Royals.

Kibice Reading z miejsca polubili Emiliano i chcą, aby został i pomógł im walczyć o górną połowę tabeli w przyszłym sezonie. Włodarze klubu są tego samego zdania i widzą w nim pierwszego bramkarza na lata. Sam Martinez ma teraz nie lada ból głowy - zostać wreszcie numerem jeden i grać regularnie, czy skorzystać z szansy zostania bramkarzem numer 2 w Arsenalu i powalczyć z Berndem Leno. W niedawno udzielonym wywiadzie powiedział:

- Kocham Arsenal, ale nadszedł już czas, aby podjąć decyzję, czy kontynuować karierę w Arsenalu, czy zrobić to gdzie indziej. Obiecałem tacie, że zadecyduję teraz i zamierzam to zrobić.

Decyzja nie będzie łatwa. Argentyńczyk zasmakował w tym, o czym marzył od dawna - w regularnej grze. Na pewno nie uśmiecha mu się wrócić do przesiadywania na ławce. Poza tym fani The Royals stoją za nim murem, a to niezależnie od poziomu rozgrywek, zawsze rozpala dodatkowy ogień w zawodniku. Z drugiej strony otwiera się przed nim szansa, jakiej wcześniej nie dostał. Według doniesień, Arsenal uważnie monitorował jego postępy na wypożyczeniu, a to może oznaczać, że rola drugiego bramkarza czeka właśnie na niego.

Czy Martinez wygryzie Leno? Nie sądzę. Myślę natomiast, że wierząc w swą szanse, może napsuć mu trochę krwi na treningach swoją determinacją, co nam wyjdzie tylko na plus. Niemiec czujący oddech na karku, zyska na rywalizacji i sam może poczynić postępy. Pomijając marginalną rolę Emiliano przez te wszystkie lata, jego występy zawsze były solidne. To naprawdę niezły bramkarz, który po prostu nie dostał u nas szansy, chociaż o taką zawsze trudno trzeciemu golkiperowi.

Z perspektywy klubu jest to doskonała okazja na wypełnienie luki ogranym piłkarzem, na którego nie trzeba będzie wydawać gotówki, a tę musimy wyjątkowo szanować w nadchodzącym oknie transferowym. Z perspektywy piłkarza jest to szansa na awans w hierarchii ukochanego klubu i powalczenie o coś więcej, niż w dotychczasowej karierze było mu dane. Czasami łańcuch wydarzeń powoduje, że mamy jedyną możliwość na realizacje swoich planów. Take it or leave it Emiliano, teraz albo nigdy.