Jak długo zespoły celebrują swoje gole i dlaczego ma to znaczenie?

08.08.2023, 01:05, Trempa 14 komentarzy

Kiedy nowy sezon zbliża się wielkimi krokami, fani często wyczekują różnych ekscytujących treści, które podsycą ich apetyt przed nadchodzącą kampanią.

Publikacja terminarza rozgrywek, pierwsze pre-sezonowe zdjęcia na klubowych stronach i ... zmiany w przepisach wprowadzone przez International Football Association Board?

Czekaj, nie zaczynaj jeszcze ziewać.

Pozwól nam przebrnąć przez mniej ekscytujące nowości i wybrać jedną szczególną zmianę w przepisach, która zwróciła naszą uwagę: ”Paragraf 7 – Czas trwania meczu. ‘Celebrowanie goli’ stanie się osobnym punktem na liście przyczyn czasu straconego, który sędzia weźmie pod uwagę.

Upraszczając, przy doliczaniu dodatkowego czasu gry do każdej z połów, sędziowie będą teraz zachęcani do uwzględniania przedłużającego się czasu celebrowania goli, które uszczuplają efektywny czas gry.

Marnowanie czasu było szeroko omawianym motywem przewodnim poprzedniego sezonu, ze sporą różnicą w średnim udziale trwania akcji pomiędzy zespołami Manchesteru City (60 minut, 32 sekundy) a Newcastle (51 minut, 14 sekund), będącymi odpowiednio na skrajnych pozycjach skali.

W sezonie 2022-2023 średnia ilość minut, podczas których piłka była w grze wyniosła jedynie 55,7% czasu - co jest najniższą wartością na przestrzeni ostatniej dekady w Premier League. W skutek tego ze zrozumiałych powodów podejmuje się kroki, aby kibice otrzymywali produkt wart ceny, którą za niego płacą.

Oczywiście, przerwy w grze mogą występować z różnych powodów – decyzje VAR, kontuzje zawodników, czy pokazywanie żółtych i czerwonych kartek nie zawsze są pod kontrolą którejkolwiek z drużyn, ale niektóre czynniki już tak.

Opóźnianie wybicia piłki przez bramkarzy, wyrzuty z autu, wykonywanie rzutów wolnych mogą trwać frustrująco długo u niektórych drużyn. I wszyscy widzieliśmy klasyczny „spacerek”, który często wykonują zmieniani gracze w przypadku, gdy ich drużyna prowadzi – zjadając w ten sposób kilka cennych sekund.

Rzadko zwracamy jednak uwagę na czas, jaki drużyny poświęcają na celebrowanie zdobytych goli - ale czy powinniśmy?

To wymaga bliższego przyjrzenia się.

„Zatańcz macarenę z fajnym, małym salutowaniem na końcu”

Było to wyzwanie w jednym z odcinków The Footballer’s Football Podcast, które rzucił Michail Antonio w kierunku Calluma Wilsona. Miał on spróbować nowej formy cieszenia się z gola. Po tym, jak Wilson strzelił bramkę West Hamowi (klubowi Antonio), zgodnie z planem pobiegł za bramkę, aby wykonać hiszpański taniec zanim został otoczony przez kolegów z drużyny.

Szansa aby cieszyć się chwilą, włączyć w to fanów i spędzić minutę na zajęciu z powrotem pozycji. Ale widzieliśmy w minionym sezonie wiele zapadających w pamięć cieszynek – czy to Bukayo Saka podbiegający do chorągiewki w narożniku boiska…

… cieszynka “mentality” Marcusa Rashforda…

…czy wręcz niedorzeczna parodia cieszynki Robbiego Keane'a, jaką wykonał Luke Ayling po bramce zdobytej przeciwko Wolves.

Jasne, to powinien być radosny moment dla piłkarzy I fanów – ale ile czasu zżera to fetowanie?

W poprzednim sezonie Premier League zajęło to średnio 75,9 sekundy pomiędzy strzelonym golem, a późniejszym rozpoczęciem gry, chociaż niektórzy spędzili więcej czasu od innych wracając na własną połowę.

Kibice Crystal Palace czekali najdłużej na wznowienie meczu po strzelonej bramce przez ich zespół - ze średnią prawie 85 sekund zanim przeciwnicy rozpoczęli grę po tym, jak piłka ugrzęzła w ich siatce.

Tymczasem, Newcastle stanęło w opozycji do swojej reputacji drużyny marnującej najwięcej czasu, jako że zawodnicy Eddiego Howe’a właściwie cieszyli się z gola najkrócej w tamtym sezonie – średnia tylko 66,6 sekundy pomiędzy strzelonym golem a późniejszym wznowieniem gry przez przeciwnika.

Również Manchester City był wśród drużyn najszybciej wracających na własną połowę po zdobyciu bramki – nieco poniżej 68 sekund celebrowania gola. Jednak, pomimo najdłuższego efektywnego czasu gry w przypadku City, sama ilość zdobytych goli – 2,5 na mecz – oznaczała, że piłkarze Pepa Guardioli na cieszenie się z goli przeznaczyli blisko 3 minuty w każdym meczu.

Zsumowano ten czas w przekroju całego sezonu. Łączna ilość 105 minut i 45 sekund została poświęcona na wznowienie gry po strzeleniu 94 goli przez City. To jest więcej niż czas trwania pojedynczego meczu, aczkolwiek i tak mniej niż niemal 2 godziny łącznie w przypadku Arsenalu.

Patrząc na to z drugiej strony, to nie drużyna zdobywająca bramkę zabiera czas poprzez świętowanie, ale raczej ta, która ją traci, ociąga się ze wznowieniem gry.

Pomyśl o tym. To nic niespotykanego zobaczyć zawodników przeprowadzających krótkie analizy po stracie bramki, korzystających z okazji to zjednoczenia się, przeorganizowania i uspokojenia sytuacji po tym, jak przeciwnik złapał wiatr w żagle.

W odniesieniu do powyższego, to West Hamowi zajęło najwięcej czasu wznowienie gry po stracie bramki, ze średnią 90 sekund. Tymczasem, Brentford i Newcastle – sławne ze względu na opóźnianie gry w minionym sezonie – mieszczą się w czołówce, nie chcąc być pospieszanymi do wznowienia gry i wybierający bardziej przemyślane podejście.

Na drugim końcu, to spadkowicz Southampton było najszybciej rozpoczynającym grę zespołem po stracie bramki – przyzwyczajeni do tracenia goli, opanowali do perfekcji umiejętność wyciągania piłki z siatki i zwracania jej z powrotem na linię środkową boiska szybciej od jakiejkolwiek innej drużyny.

Tymczasem, Manchester City i spisujący się poniżej oczekiwań Liverpool, były podobnie szybkie w ponownym rozpoczęciu gry. Zszokowani straconym golem i zdeterminowani do przywrócenia gry, tak jakby chcieli powiedzieć przeciwnikowi: „jak śmiesz”.

Jakiekolwiek by nie były powody tych opóźnień, istnieje szersza i poważniejsza kwestia jeśli chodzi o czas upływający na świętowaniu strzelonych bramek i tego, w jaki sposób jest uwzględniany przez arbitrów w doliczonym czasie.

Szef sędziów FIFA, Pierluigi Collina, jako adekwatny przykład podał spotkanie, w którym Liverpool sprawił lanie 7-0 Manchesterowi United.

„W meczu w Liverpoolu zostały doliczone 4miuty (łącznie), jedna w pierwszej połowie i trzy w drugiej. Ale w drugiej połowie padło 6 goli” – powiedział Collina.

Ze średnią ligową 76 sekund poświęconą na celebrowanie bramki, doliczony czas będący wynikiem tego rodzaju opóźnienia powinien wynieść niemal 9 minut.

„Mogę zrozumieć, że doliczanie odpowiedniego czasu dodatkowego jest trudne do zrozumienia przy wyniku 7-0. Ale w niektórych rozgrywkach bilans bramek na koniec sezonu może mieć kluczowe znaczenie. Więc nawet jeden gol zdobyty – albo nie – może zrobić różnicę.”

Różnica bramkowa była decydującym czynnikiem ostatnim razem w sezonie Premier League 2011-2012, kiedy to gol Aguero z 94 minuty oznaczał zrównanie się City punktami z United (89 pkt.) przy różnicy bramkowej 64 do 56.

Cofając się dalej w przeszłość, Arsenal przesądził o mistrzostwie First Division w 1989 roku dzięki większej liczbie goli strzelonych od Liverpoolu, po tym jak zespoły te miały identyczny bilans bramkowy.

Granice są cienkie – zwłaszcza na górze – więc dokładniejszy czas gry prawdopodobnie oznacza więcej akcji, więcej rozrywki, ale ostatecznie więcej równości dla wszystkich drużyn.

Kibice mogli przyzwyczaić się do wydłużonego doliczonego czasu gry podczas tegorocznych Mistrzostw Świata kobiet w Australii i Nowej Zelandii, po tym jak pozytywnie odebrano podobny zabieg w przypadku grudniowych Mistrzostw Świata mężczyzn w Katarze.

Ze średnią mniej niż godzina efektywnego czasu gry w poprzednim roku, spodziewajcie się więcej piłki nożnej w nadchodzącym sezonie – coś, co możemy razem celebrować.