K.O.nfrontacja (nie)kontrolowana

26.02.2008, 16:48, Przemysław Szews 40 komentarzy

Dwóch zupełnie różnych, a tak podobnych do siebie publicystów - prześmiewców, kibicujących zupełnie różnym klubom. Deszczowa Anglia, kontra słoneczna Hiszpania. Krwawi Kanonierzy kontra dziewiczy Real. O defloracji, funduszach emerytalnych i „fryzjerze” rozmawiają Don_Corleone, znany i uwielbiany na Kanonierzy.com (hehe) i Freelover, również znany i mniej uwielbiany obecnie przez RM.pl, lecz kochany na Merengues.pl. Konfrontacja odmiennych poglądów i opinii zmiksowana w ironicznym stylu prezentowanym przez obu autorów. Inteligentna, niekontrolowana rozmowa z kąśliwymi uwagami i prztyczkami w nos zarówno z jednej, jak i z drugiej strony. Czytania jest sporo, ale naszym zdaniem (bo jakby było inaczej?) warto!

Słowem. K.O.nfrontacja (nie)kontrolowana

Akt I. Najmocniejsze, ale co?

Freelover: Zdefiniujmy może na początek pojęcie ,,najmocniejsza drużyna świata". Czy jest to Barcelona, która gdy jest w szczytowej formie może rzekomo zmiażdżyć każdą drużynę świata? Inter, który niezwykle skutecznie dąży w każdym meczu do swojego jedynego celu - zwycięstwa? Bayern, który potrafi swoją taktyką załamać najbardziej finezyjnie grających piłkarzy? Real Madryt, którego magia paraliżuje? A może Arsenal... Jeśli tak, to dlaczego?

Don_Corleone: Najmocniejsza drużyna świata... Definiowanie tego pojęcia zostawmy czytelnikom, ja proponuje inne sformułowanie... Najsilniejsza drużyna Europy w tym sezonie. Niczym snajper, z daną mu precyzją, zacznę od "zdejmowania" drużyn, które nią NIE są. Wymieniłeś Barcelonę, Inter, Bayern, Real i Arsenal. Zacznę od eksterminacji Barcelony "w drodze" po ten tytuł. Owszem, ostatnio ich forma nieco się podniosła i gonią Real w lidze. Dlaczego się podniosła? Ano dlatego, że ich magiczne trio, quatro czy inne seksto jest w komplecie. Co się dzieje z Barcą gdy brakuje jednego ogniwa w postaci Eto'o, Messiego, czy też Henryka? Ronaldinho i jego forma od dłuższego czasu stanowią równię pochyłą, także jego brak już przestano odczuwać. Duma Katalonii przestaje być dumna gdy kogoś z wyżej wymienionych graczy brakuje.

Na celowniku Inter. Drużyna, która na swoim podwórku radzi sobie wyśmienicie. Sumiennie i uczciwie pracują na tytuł, który w czasie afery we Włoszech swego czasu dostali za darmosze niczym przeterminowanego Pawełka rozdawanego biednym ludziom na ulicach w Łodzi. W LM Inter jednak podkula ogonek i gra jak szaraczek. Co jest tego powodem? Niski poziom ligi pizzojadów i lasagnozagryzaczy i bolesne zderzenie z drużynami, które nie lubują się w spaghetti i włoskiej kuchni? [bang!]

Kolejni na celowniku to bawarscy piwosze. Bayern, bo o nim mowa, na ten sezon skompletował prawdziwy dreamteam, zachowując jednak paru rodowitych (a niektórych mniej rodowitych) szkopów w pierwszym składzie, którzy mają przekonywać, że to jednak klub pochodzący z kraju autostradami i piwem płynącego. Nieniemieccy gwiazdorzy to: Toni - Makaroni, Ribery - lubiący rowery, Sosa - który szuka nosa, Ze Roberto - zamieniający mecz w koncerto, Lucio - hmm?, Demichelis – hmm?? , van Bommel - tutaj również bezrymowe nazwisko :(. Są jeszcze "no to hop" - Altintop, i "niktniewiektoto" - Breno. Z Niemców Bayern posiada... dwóch Polaków: Klose - który może, Podolski - chłopak niepolski, młodego Krossa, Lahma - wcale nie chama, Jansena, przyszłościowego Rensinga i "ledwożywegoprzedemerytalnego" Kahna. Są jeszcze pojedyncze sztuki graczy, których jednak nikt nigdy nie widział (a przynajmniej rzadko). Kadra imponująca, ale ciężko ją ocenić na tle europejskim, bo jak wszyscy wiemy, Bayern w tym sezonie został zdegradowany do UEFA. Ocenimy w przyszłym sezonie... Póki co [bang!]

Hmm, jak to było... Kure... Króle... Królewicze? Królewce? Aaa, Królewscy! No tak, ekhm, takie małe niedopatrzenie. Nie wiem jakiego słowa na K użyłby nomen omen CApello słysząc słowo Real, ale ja na jego miejscu zakląłbym siarczyście. Wygrywam ligę, dostaję kopa w dupe i szukam nowej pracy, może dlatego, że Real przyzwyczaił się do NIE wygrywania? W tym sezonie pod wodzą naczelnego madryckiego wąsacza Real radzi sobie równie dobrze, co w końcówce poprzedniego. Choć może nie do końca, bo ostatnio chłopcy postanowili dać szansę przyjaciołom z Barcelony na zbliżenie się... (w tabeli zboczuchy!). Ot taki przyjacielski gest, żeby było fajniej i ciekawiej. Bardzo ciekawe zjawisko zaobserwowaliśmy w meczu z Getafe. Zjawisko, którego skomentować nie potrafię. W LM wszelkie "TEMPy" Realu (TEMPerament, TEMPerature, TEMPo) stłumiła Roma, zobaczymy, czy utrzymają to chłodzenie do rewanżu. Nie wierzę własnym oczom, ale byłem wyjątkowo łagodny dla Realu, dlatego podsumowując [bang!]

I został nam Arsenal... o którym może lepiej wypowie się mój przyjaciel... z Madrytu (bo moje zdanie jest jasne jak czółko Pierre Luigi Coliny... Powiem tylko, że w tym przypadku [bang!] nie będzie!)

Freelover: Widzę że jedziesz bez trzymanki i bez kasku po wypiciu litra wódki nad dwustumetrową przepaścią po poręczy o średnicy pięciu centymetrów... Jak przystało na fana Kanonierów dosłownie odstrzeliłeś każdego poważnego rywala Arsenalu. Szkoda tylko, że zapomniałem podrzucić temat pewnej drużyny prowadzonej przez pewnego znienawidzonego głównie przez zakompleksionych panów ,,z brzuszkiem" i kochanego głównie przez kobiety z gimnazjum Portugalczyka... Ciekawi mnie czy tak samo łatwo byś go odstrzelił. Żeby nie tracić czasu, nie odniosę się do tego co napisałeś na temat Interu i Bayernu, bo mamy podobne zdanie na ten temat. W sensie - na własnym podwórku leją ogórków, gorzej gdy ktoś ich przypnie do murku, wtedy nie mają już ostrych pazurków, zmieniają się w szczurków gonionych przez europejskich kocurków. [jebudu!]

Barcelona? Gdy Messiego pozbawiona, każdy średniak ją pokona. Na nic Ronaldinho zwody, nie jest przecież już tak młody żeby mijać tak jak kłody najsmerfniejszych defensorów, już im nie założy worów, zwłaszcza bez okulorów. Jest to jednak w dalszym ciągu jedna z najgroźniejszych drużyn w Europie, a każdy kto ją zlekceważy długo później nie może wygodnie usiąść na pupie. Mimo to werdykt jest jasny [paszła do żopu!]

Co do Arsenalu - nie mogę sobie pozwolić na tak ociekający toksycznym jadem komentarz, jak Ty miałeś uprzejmość uczynić odnośnie klubu występującego w bieli niewinnej jak dziewica (porównanie do dziewicy nie jest przypadkowe - zauważ że defensorzy Królewskich zawsze trzymają nóżki przy sobie, żaden kanałem im nie grozi). Nie czuję do Arsenalu jakiejś sportowej nienawiści. Nie czuję do nich urazy. Nie czuję do nich zawiści o to, że frajersko przegrali finał Ligi Mistrzów z moją ukochaną Barceloną. Nie czuję tyłka od tego ciągłego siedzenia przy monitorze. Nie czuję do Arsenalu antypatii. Sęk w tym, że... nic do nich nie czuję, i to jest problem. Mają Wengera, trenera jak cholera, który słuszne pochwały zbiera, ale... To jest wszystko jakieś takie monotonne, bezpłciowe, jednostajne... Kiedy myślę: Premiership, myślę: Anglicy i ich pedantyzm, wyobrażam sobie Wengera jak zakłada nóżkę na nóżkę, zaprasza na pogaduszkę Fergusona, żartuje że go pokona. (Tak, wiem że Wenger to nie Anglik tylko bodajże Czech). Wszystko takie jakieś dystyngowane i kojarzące się z herbatką o siedemnastej. Nie ma się co dziwić, że i angielski futbol jest taki ułożony, przewidywalny. Możnaby rzec, że opiera się na polskiej zasadzie: "kopnij do przodu i postaraj się nie wypieprzyć po drodze", no z tym że jednak jest o wiele skuteczniejszy i doskonalszy. No bo co tu sie oszukiwać, polski opiera się na: "kopnij do przodu, jak już sie wypieprzyłeś to wstawaj, popraw gacie bo ci spadły". Czyli różnica jest, dość wyraźna. Ale brak tu polotu, finezji, Gutiego, poezji. Ale nie chce być spalony za propagowanie herezji, więc dodam na koniec tematu że z nieszanowanej przeze mnie ligi angielskiej, gdybym musiał wybierać, kibicowałbym właśnie Kanonierom. Za czeską elegancję Wengera, a co!

A teraz najważniejsza część naszej rozmowy, czyli bez wątpienia Real Madryt 　Capello został usunięty mimo mistrzowskiego tytułu, bo w tym klubie nie ma miejsca na taktykę: "wypuść sobie piłkę do przodu i... JEZU, nie tak daleko, wracaj!" Fabio odstawił kawał dobrej roboty, nie da się tegu umniejszyć. Pozbierał niepełne, poszczerbione klocki i zbudował z nich ciuchcię, która przy dużej dozie szczęścia dojechała na końcowy przystanek. Po raz pierwszy od lat Real zdobył jakiś tytuł, więc Capello zostanie zapamiętany na zawsze. Ale skoro presja na tytuł stała się już dzięki temu sukcesowi odrobinę mniejsza, bo przecież nie można wygrywać co roku, zarząd postanowił zaryzykowac i postawić na gościa preferującego bardziej ofensywną taktykę. Pamiętam wszechobecne drwiny, zwłaszcza ze strony fanów Barcy. "Zwalniają gościa, który ich poskładał, znowu czeka ich kilka lat bez tytułu", itp. Ciekawe co myśleli kiedy Real Schustera wygrał na Camp Nou. Mówili "hop" zanim przeskoczyli, jak piłkarze Realu w meczu z Getafe...

Don_Corleone: Oj mój drogi przyjacielu, ten mój jad, wcale nie był szkodliwy, w tym przypadku mógłbym go wręcz porównać do tego jaki jest pokrzywie... Niby chwilę boli, niby są bąble, ale za chwile wszystko jest ok, powiem nawet więcej, są śmiałkowie, którzy twierdzą, że jest to zdrowe! Pozwolę sobie wrócić jeszcze do Twojego oryginalnego porównania Realu do dziewicy. Skoro białe stroje symbolizują dziewicę, to krwisto-czerwone stroje Kanonierów sugerują deflorację tej "dziewiczości". Skojarzenie tak proste jak i adekwatne. I nawet trzymanie nóżek przy sobie, tak jak napisałeś wyżej, nic tu nie pomoże. Wrócę również do tego wyimaginowanego przez Ciebie pedantyzmu... A może inaczej, skupię się na krótkim porównaniu graczy Realu i Arsenalu. Mówisz, że PL jest ułożona, przewidywalna... Co mam teraz powiedzieć, widząc graczy Realu, w śnieżnobiałych strojach (zapewne pranych w Wezyrze, tfu, Vizirze), którzy biegają po boisku, bojąc się, aby czasem tej kłującej bieli w oczy nie ubrudzić zielenią trawy. Bo brzydko by wyglądało. Uważają na każdą kroplę potu, aby czasem nie popsuć sobie fryzury: Raul dba o swój nowy, loczkowaty image, Ramos uważa, aby czasem opaska mu z głowy nie spadła (jeszcze żeby to była korona chociaż...), Guti martwi się z kolei i o włosy i o brodę, żeby mu czasem farba nie zeszła, a Nisterloy myśli, kiedy by tu się udać do fryzjera, bo przez spadające mu na oczy włosy nie widzi bramki. Drenthe jak już wejdzie, to patrzy po murawie, czy czasem jakiegoś dreda nie zgubił. Ale już bardziej serio, liga angielska to twardy futbol, bezprecedensowy (do tego stopnia, że Eduardo prawie stracił nogę...). Hiszpania kojarzy mi się raczej z biegającymi modelami po murawie, uważającymi, aby czasem się nie wywrócić, a przy okazji opalić się przy hiszpańskim, gorącym słońcu. Tu również nasze poglądy wydają się dwoma zupełnie innymi biegunami, które raczej się nie przyciągają. Na to co wyżej napisałem należy jednak nałożyć prezerwatywę w postaci stwierdzenia, że wcale nie uważam, że liga hiszpańska jest słaba, czy coś... Jest efektowna, szybka, ale "wymięka" w sensie dosłownym i w przenośni, przy kolebce footballu - piłce angielskiej.

Freelover: Szanuję Twoje poglądy, ale dla mnie Premiership (statek premiera? Tusk ma jacht?) w dalszym ciągu jest ligą schematyczną. I wolę oglądać w akcji poprawiającego co minutę grzywkę Gutiego, niż drwali takich jak Taylor. Porozmawiajmy na zakończenie na temat szans naszych drużyn na awans do następnej rundy Czempion Lik.

Pojedynek AC Milan – Arsenal i Real – Roma, oczami Freelovera.

Real – Roma

Real u siebie Rome roz...gromi. Będzie jeden-zero, Guti to hetero. Będą race, mnóstwo dymu, smutni będą goście z Rzymu. Real udowadnia w tym sezonie, że potrafi mobilizować się na mocne drużyny, czego dowodzą: zwycięstwo nad Barceloną, 5:0 z Villarreal czy 5:1 z Valencią. A to wszystko na wyjazdach! A u siebie? Niedzielna, kuriozalna wpadka z Getafe była pierwszą porażką Realu na Bernabeu od ponad roku. A porażka w pierwszym meczu z Romą o niczym nie świadczy, Aniołki Rudego grały lepiej i zabrakło jedynie skuteczności. W Madrycie, choć niewątpliwie zanosi się na wyrównany mecz, Królewscy zakończą złą passę i wygrają. Mój typ? Wysoka, szczupła blondynka o pięknych kształtach, inteligentna, uśmiechnięta.

Milan – Arsenal

Mimo że wolę Serie A należącą w dużej mierze do muratorów niż schematyczną do bólu oczu (przynajmniej moich) ligę angielską, będę trzymał kciuki za Arsenal. Milan ma paru ciekawych zawodników w składzie, ale i tak mogliby na koszulkach reklamować jakiś fundusz emerytalny. To nie jest stabilizacja tylko irytująca stagnacja. Jeden Pato nie zmieni tej opinii. A że chcą kupić Ronaldinho to cóż, pogratulować polityki kadrowej... A Arsenal ryzykuje i stawia na młodość, świeżość, to duża zaleta w oczach obiektywnego obserwatora. To mecz najstarszej i najmłodszej drużyny w obecnej edycji Ligi Mistrzów. Niech wygra (lub zremisuje bramkowo) najmłodsza. Mój typ? Patrz wyżej.

Pojedynek AC Milan – Arsenal i Real – Roma, oczami Dona(lda)

Pojedynek z Romą u lasagnowcinaczy skończył się kiepsko dla stoliczków (graczy ze stolicy Hiszpanii). Owszem, może i ssący pierś wilczycy Rzymianie postraszyli trochę Real, ale w Hiszpanii żadnego wilka do possania już nie będzie. Będzie raczej czekający na rewanż zmotywowany zespół dziewic i prawiczków (to określenie wymyślił Freelover, nie ja). Ostatnio Cicinho strzelił pierwsza bramkę w barwach Romy w meczu przeciwko fiołkowatej Fiorentinie. Nie wnikam czy w Madrycie ktoś za nim tęskni, czy też nie (ja bym tęsknił), ale jeśli nawet, to wyrazów tęsknoty na pewno Cicinho nie odczuje. Jakie szanse? Moim zdecydowanym faworytem jest zespół, któremu kibicuje Freelover. Roma u siebie co prawda pokazała dobrą piłkę, ale straciła gola, gola, który dla Realu był ważny niczym dla Jarusia Kaczyńskiego kolejna kadencja, Jaruś przegrał, ale Blancos tego błędu już nie powinni popełnić. Spaletti z nerwów podobno zaczął sobie włosy z głowy rwać (bo pojedyncze jeszcze niby rosną...) natomiast spokojny Schuster pielęgnuje sobie wąsik. Ma prawo być spokojny, bo Real na własnym boisku, uniesiony dopingiem kibiców, piorących w Vizirze powinien spotkanie rewanżowe wygrać. Przynajmniej 1-0. Poza tym, Roma nie ma defloracyjnych barw... Raczej... Ehkm, nieważne.

Milan - Arsenal. Jesień życia nadeszła, młodość już dawno przeszła, suche lata nastały, mięśnie wszystkie zwiotczały. A na przeciwko staje drużyna młoda i zwinna, która wygrać wysoko powinna. Dziadki już ledwo zipią, a tu znów przyszło im biegać, co tu robić, gdzie zwiewać? Strach się bać, groźba zawałów się szerzy, aż się włos na głowie jeży, ale wśród kibiców Milanu, znanych i wiernych fanów Klanu. Kibice Kanonierów, których jest wielu, wielu, spać mogą spokojnie, zwyciężą w tej wojnie. Taka jest nasza wiara. Amen. Będzie hardo, będzie ciężko, lecz wyjdziemy z tego zwycięsko! O!

Gratulacje dla tych co wytrwali. Koniec i trąba, kto czytał to bomba! (czy jakoś tak…). Kolejne części w planach, jeśli oczywiście ta zdobędzie Wasze uznanie. Tekst publikujemy (w lekko zmienionych formach) u nas – Kanonierzy.com, jakby ktoś nie był zorientowany w sytuacji oraz na Merengues.pl, reszta serwisów łapy precz (chyba, że lukratywnymi ofertami lub kontraktami dla nas).