Łukasz Fabiański: Mieć wkład w mistrzostwo!

11.11.2007, 09:26, Patryk Bielski 14 komentarzy

Znakomite występy w lidze, pierwsze mecze w kadrze narodowej, duża popularność wśród kibiców, aż wreszcie transfer do wielkiego klubu za niemałe - jak na polskie realia - pieniądze. Poniżej prezentujemy wywiad z Polakiem, który przeprowadził Piotr Tomasik dla "Tygodnika kibica".

Mimo że kariera Łukasza Fabiańskiego w ostatnim czasie nabrała szybkiego tempa, samemu zainteresowanemu „sodówka” nie uderzyła do głowy. „Fabian” to wciąż miły, sympatyczny chłopak, który chętnie udziela wywiadów. Wśród trzech bramkarzy powołanych na mecze z Kazachstanem i Węgrami Łukasz Fabiański był najmłodszy. Boruc i Kuszczak to wielkie postaci, które na rynku brytyjskim zdążyły już się pokazać. Ten pierwszy znakomicie spisywał się nawet w Lidze Mistrzów.

Odczuwa pan jakiś dystans do tej dwójki? Próbuje pan jeszcze się czegoś nauczyć od starszych kolegów?

Ja ciągle podpatruję innych golkiperów, zwracam uwagę nawet na te najmniejsze elementy bramkarskiego rzemiosła. To, co dobre, zawsze staram się w jakiś sposób wykorzystać. Myślę, że nie tylko ja czerpię jakąś wiedzę po treningach z reprezentacją Polski. Czy czuję dystans? Raczej nie, bo jestem zdania, iż z pozostałymi bramkarzami tworzymy jedną, ciekawą grupę i rywalizacja odbywa się na zdrowych zasadach.

Od momentu transferu Łukasza Fabiańskiego do Arsenalu Londyn minęło już trochę czasu. Kiedy ostatnio był pan w Polsce? Przy okazji zgrupowania reprezentacji, a wcześniej?

Chyba w czerwcu.

Nie tęskni pan za rodziną i znajomymi? Bo w Anglii mieszka Pan chyba sam...

W miarę możliwości odwiedza mnie moja dziewczyna, która obecnie studiuje w Polsce. Z najbliższymi mogę również rozmawiać przez program. Czy doskwiera mi taka tęsknota? Chyba nie, bo jestem świadomy konsekwencji wykonywanego przeze mnie zawodu, a piłka nożna wymaga pewnego poświęcenia.

Jak wygląda sprawa z językiem angielskim u „Fabiana”?

Nie mam problemów z porozumiewaniem się z innymi. Zresztą cały czas się uczę tego języka. Potrafię jednak zrozumieć to, co się do mnie mówi, jestem w stanie w normalny sposób porozmawiać, ale do perfekcji jeszcze trochę brakuje.

W Arsenalu aż roi się od futbolowych gwiazd czy postaci z pierwszych stron gazet. Odczuwa pan dystans do piłkarzy pokroju Cesca Fabregasa?

Gwiazdy są kreowane głównie przez media. Dopóki nie spotka się tych ludzi osobiście, to można mieć o nich przeróżne wyobrażenie. Jestem zdania, że są to normalni ludzi, bardzo otwarci i sympatyczni - włącznie z wspomnianym Cesciem. Jeżeli chodzi o umiejętności piłkarskie zawodników Arsenalu, to nie ukrywam, iż jestem pod wielkim wrażeniem tego, co potrafią zrobić z futbolówką. Nawet sam trening z nimi wiele mi daje.