Niedokończona symfonia

Może nie byłby najlepszym i najbardziej rozpoznawalnym piłkarzem z Arsenalu ale byłby jedna z legend, a nigdy nią nie będzie mimo że miał na to zadatki. Ja go na pewno zapamiętam.

Piękny tekst. Chyba każdemu kibicowi Arsenalu będzie brakować Rosy. Tomasa po prostu nie dało się nie lubić. Dużo prawdy jest w tym tekście, Rosa w formie grał bajecznie i nie ma co ukrywać nie mamy w tym momencie kogoś takiego w kadrze. Kiedyś jak już widziałem, że Rosa stoi przy linii bocznej czekając na wejście na boisko to już wiedziałem, że teraz zacznie się atak na rywala. Czech zawsze miał spory wpływ na naszą grę, a te jego wejścia z ławki zawsze dawały sporo ożywienia.

Świetny technik, kreator gry, wirtuoz, a do tego walczak jakich mało. Takich graczy jest coraz mniej w świecie piłki. Za Rosą będę tęsknił bardzo, ale niestety tak jak już zostało wspomniane w tekście pewna era się kończy. :(

genialny zwodnik. Od kad tylko przyszedl do AFC z miejsca został moim ulubionym kanonierem. ogladanie jak porusza sie po boisku z pilka czy bez niej to byla czysta przyjemnosc. podania zewnetrzna czescia stopy? mistrzostwo. Crossy na milimetry? Proszę bardzo! dynamika i ten niesamowity ciąg na bramkę! Rosicky pierwsze co mial w zamysle gdy dostawal pilke to jedno: DO PRZODU ! teraz jak patrze na Rambo, ktory zanim poda zrobi 2 kółka to az sie coś w człowieku robi.. nawet Ozil tak mnie nie czaruje bedac na boisku jak robił to TOmas. POWODZENIA ROSA !

Jeden z moich ulubionych zawodników w historii. Z bajeczną techniką ale przy tym niesamowicie konkretny w działaniu.

Pomimo tego, ze częściej siedział na ławce zważywszy na swoje kontuzje i częstą niechęć Papcia do wystawiania go - zawsze uważałem go za 12go zawodnika naszej drużyny i jednego z ważniejszych kanonierów!

Little Mozart - Once a Gunner, Always a Gunner!

Wirtuoz.Nic dodać,nic ująć.

Winko, nie winko, wiadomo że jest gros takich przypadków, ale generalnie chodzi mi o coś innego. Wiesz, Jack Wilshere. Mega talent, reprezentant Anglii. Każdy sam wybiera swoją drogę. Jeden ma talent i to zaprzepaszcza, drugi pracuje ciężko ale niszczy go zdrowie.

Generalnie chodzi mi o to, że taki Jack ma szczęście, że to jest Arsenal. Jest utalentowany, ale wychowując się w Wołominie, po tylu urazach od dawna pracowałby w piekarni, albo jako dostawca pizzy,

Ale do jeszcze jednej kwestii chcę powrócić. Kocham Rosickiego. Jako piłkarza. Mistrz.

@Czeczenia

No niestety, tak to jest. To pewne, że po boiskach A-klasy i innych niskich lig biegają talenty i chłopaki z potencjałem na coś większego. Niestety wielu zn ich nikt nie wyłowi i będą się kopać po czole całe lata, pić piwko przed i po meczu, a po zakończeniu marnej kariery będą zarabiać minimalna krajową w pierwszej lepszej robocie. Takie realia niestety.

I dotyczy to zresztą każdego kraju no, z tą różnicą, że w jednym może być taki talent wyławiany częściej, niż w drugim.

Vardy to też dobry przykład. Przecież parę lat temu to był anonim. Nagle stał się gwiazdą, superstrzelcem, został mistrzem Anglii i pojechał na Euro z kadrą. Pojawił się można powiedzieć znikąd. A takich piłkarzy, z takim potencjałem jak on jest na pęczki z całą pewnością, ale nigdy nie wypłyną. Vardy miał szczęście, bo tu potrzebne jest sporo farta, inni go nie będą mieli.

Szkoda, ze już więcej nie zobaczymy go w koszulce z armatka na piersi

Tytuł adekwatny a na stronie to rzadkość. Rosę trzeba kochać - futbol romantyczny. Uwielbiam piłkę w jego wykonaniu, w pewnym sensie dla mnie idol (chociaż nie lubię piłkarzy).

Ale ja o innej kwestii. Piłkarze z waszego podwórka, piłkarze którym kontuzja przeszkodziła. Czym innym jest mieć talent w AFC, czym innym mieć talent w Siarce Tarnobrzeg, chociaż niby predyspozycje te same. Ktoś to zrozumie.

Facet mieszkający blok obok mnie był na testach w Boltonie (wtedy Premier League). Dziś, młodszy od Ozila, od wielu lat robi jako korpo-szczur. Akurat nie przez kontuzje, ale uwarunkowania dotyczące środowiska determinują to jakim jesteś piłkarzem.

Niestety jak każdy u nas wylądował w szpitalu :/

Oglądałem go niewiele, bo młody jestem i żałuję. Bramki z Tottenhamem i Sunderlandem nigdy nie zapomnę. Poezja.

Ja nie pamiętam tak dobrze czasów, gdy do nas przychodził, bo wtedy dopiero zaczynałem interesować się Arsenalem. Ale no faktycznie, jak niżej już wspomniane było przez was, to piłkarz który jest otoczony u nas czcią wręcz, jest uznawany za legendę.

Kibice innych klubów tego nie rozumieją, no bo jak to, wiecznie kontuzjowany piłkarz ma być legendą? A jednak. Rosa był niezwykły. Wielka szkoda, że tak to się skończyło. Ale może powiedzie mu się lepiej np. w trenerce, jeżeli się za to zabierze, czego mu życzę. Mam nadzieję, że jeżeli się zdecyduje na taki krok, wybierze oczywiście Arsenal. A może zaskoczy jeszcze i postanowi spróbować swoich sił, np. w Sparcie Praga jako piłkarz? Sparta to jako taki poziom, mógłby nawet pograć coś w pucharach.

Jestem pewien, że gdyby omijały go urazy, to byłby to co najmniej poziom Nedveda. Miał wszystko, by stać się jednym z najlepszych pomocników na świecie. Ale i tak odcisnął bardzo pozytywne piętno w tym klubie i na zawsze zostanie zapamiętany, będzie tutaj nieśmiertelny ;)

Pamiętam Rosicky'ego z czasów Dortmundu, szczególnie z czasu gdy grał razem z Janem Kollerem... to była magia, totalna, absolutna.

Jak przechodził do Arsenalu byłem bez przeproszenia obsrany ze szczęścia. Ostatnie 2 sezony w Borussii miał mega, prawie zero kontuzji... niestety u nas zagrał tylko 1-szy sezon w całości, a potem się zaczął szpital...

Tak jak piszą - Mozart. Magik.

Gdyby nie kontuzje, mógłby osiągnąć tyle co Pavel Nedved, a może i więcej.

Wielki piłkarz

mistiqueAFC
Jak tak czytam opinie o nim to faktycznie zaczynam żałować, że go nie widziałem w akcji. Natomiast nie wiem czy chciałbym go zobaczyć w meczu charytatywnym bo jeszcze znowu by kontuzji dostał :/

Pięknie, że co raz jest wpominany Rosa w naszym gronie. Rzeczywiście, mało kto z zewnątrz to zrozumie.

Mam wrażenie, że jeśli zdarzył by się w przeszłości sezon, w którym w pełni zdrowia przez całą kampanię byliby Rosicky i Eduardo to z pewnością zgarnęlibyśmy mistrzostwo. Świetny tekst, dobrze się czytało.
btw. kontuzje i tak nie przeszkodziły Czechowi w rozegraniu 100 meczy w kadrze.

Szkoda potencjał ogromny ale jak zwykle w Arsenalu czegoś jednak zabrakło.

Świetny piłkarz i świetny człowiek.Talent ogromny, ale kontuzje nie pozwoliły mu się w pełni rozwinąć.Poziom Ozila by osiągnął na 100%, a tak to mimo wszystko trochę brakło.Współczuję "nowym" kibicom Arsenalu tego, że nie mieli okazji go obejrzeć w szczycie formy, bo takiej kultury i stylu każdy z obecnego AFC może mu pozazdrościć (czasem wg mnie Ramsey gra równie ślicznie dla oka)

Ostatni raz taki smutny byłem przy odejściu Fabregasa, bo jak dla mnie to Thomas jest małą ikoną tego klubu i jego uosobieniem przez ten magiczny styl i kontuzje właśnie.Kocham tego chłopaka i mam nadzieję, że jeszcze kiedyś na Emirates go ujrzę, czy to w roli trenera, czy zawodnika w meczu (może być charytatywnym)

Na koniec tak mi się przypomniało, że ja chodziłem do gimnazjum jak Tomek zdecydował się na grę w Londynie.Człowiek się stary robi, i dalej "marnuje czas" na Arsenal :D

Dziękuję jeszcze raz za wszystko (najbardziej za ekspresową bramkę z Tottenhamem) i powodzenia w dalszym życiu osobistym, i sportowym :)

Rosa najlepszy backhand w historii PL...

Miałem okazje poznać osobiscie i porozmawiać, żone i synka Rosy rownież, bardzo skromna i miła rodzinka:)