Welbeck transferową wtopą? Wstrzymajmy się z osądami!

06.09.2014, 11:51, Sebastian Czarnecki 82 komentarzy

Kiedy ostatniego dnia okna transferowego kontrakt z Arsenalem podpisał Danny Welbeck, wielu kibiców londyńskiego klubu złapało się za głowy i śmiało się przez łzy z własnego niepowodzenia. Nie takiego wzmocnienia oczekiwali sympatycy Kanonierów, a kiedy z drużyną łączeni byli tacy piłkarze jak Mandżukić, Balotelli czy Remy, nieco trudno jest przeboleć fakt, że zostaliśmy z wygnańcem z Old Trafford. Mimo wszystko powinniśmy wstrzymać się z osądami i dać Welbeckowi szansę, przynajmniej do czasu, aż rozegra w koszulce z armatą na piersi chociaż kilka spotkań.

Klasowy napastnik był potrzebny w północnym Londynie od zaraz. Od samego początku wiadomo było, że z jednym Olivierem Giroudem nie da się wytrwać przez cały sezon, bo Yaya Sanogo nie jest jeszcze na odpowiednim poziomie, by reprezentować taki klub jak Arsenal i nie wiadomo czy kiedykolwiek będzie. Choć tkwi w nim spory potencjał, to nie potrafi go uwolnić i wykorzystać zaufania, jakim niewątpliwie obdarzył go Arsene Wenger. W końcu stało się – Giroud doznał długoterminowej kontuzji. Mogę się założyć, że gdyby nie to, menedżer The Gunners nigdy nie zdecydowałby się na zakup nowego snajpera. Mimo to, w mediach wciąż powtarzał, że nowy snajper nie jest mu do niczego potrzebny, bo na „dziewiątce” bezproblemowo zagrają Alexis Sanchez, Lukas Podolski, Joel Campbell czy wracający w niedalekiej przyszłości Theo Walcott. Wszyscy ci zawodnicy to jednak naturalni skrzydłowi, którzy o wiele lepiej czują się na skrzydle, bądź w systemie z dwoma napastnikami.

Czasu na ruchy transferowe było mało. Oferta last minute za Loica Remy’ego nie wypaliła, bo zawodnik był już dogadany z Chelsea, zaś Falcao stawiał zbyt wygórowane wymagania finansowe. Na przeszkodzie stawał również fakt, że Monaco chciało jedynie wypożyczyć swojego podopiecznego, za co i tak trzeba było wyłożyć sporo gotówki. Wtem na horyzoncie pojawił się Danny Welbeck. Wspomniany wcześniej Falcao kompletował swoje przenosiny do Manchesteru United i od tego momentu było wiadomo, że miejsca dla Anglika na Old Trafford zwyczajnie już nie ma. I nie wiadomo czy kiedykolwiek było, bo we wcześniejszym systemie z jednym napastnikiem Welbeck również nie mógł liczyć na regularną grę. Rooney i Van Persie to absolutna czołówka napastników i rywalizację z nimi przegrałby niejeden as. Danny kiedy grał, to najczęściej na skrzydle, i to też nie tyle, ile by oczekiwał.

Wygnaniec z Old Trafford nie jest może idealną opcją do zapełnienia luki w ataku Arsenalu, ale to jest jakieś wyjście z sytuacji. Większość kibiców widzi same minusy w tym posunięciu, że klub z takimi ambicjami nie powinien sięgać po zawodnika tego kalibru, tylko mierzyć wyżej. Welbeck nie jest w końcu superstrzelcem, a kosztował londyńczyków niemałe pieniądze. 16 mln funtów to dokładnie tyle, ile Liverpool wyłożył za Mario Balotellego, a zaledwie milion więcej warty był dla Bayernu Monachium Mario Mandżukić, którego bez żalu oddał do Atletico. Inwestycja w Welbecka jest więc duża, a gwarancji na to, że Anglik wystrzeli na Emirates Stadium po prostu nie ma. Mimo wszystko wstrzymałbym się z krytykowaniem Danny’ego tylko dlatego, że istnieje. Chłopak nie zdążył jeszcze zadebiutować w barwach Arsenalu, a już kibice wieszają na nim psy. Dajmy mu trochę czasu, poczekajmy na jego pierwszy występ dla londyńskiej drużyny i zobaczymy, co ten czarnoskóry napastnik może nam zaoferować. To wciąż były piłkarz Manchesteru United, który przegrał rywalizację z absolutną elitą, a także regularny reprezentant Anglii. Może nie jest wirtuozem na miarę Henry’ego, ale nie oceniajmy książki po okładce.

Wystarczy spojrzeć na reakcje kibiców na Wyspach, którzy uważają, że przenosiny Welbecka na Emirates Stadium to świetny ruch nie tylko dla samego zawodnika, ale i dla jego nowego klubu. Fani Manchesteru United już zaczynają tęsknić za „ich gościem”, który był jednym z ostatnich wychowanków na Old Trafford. Legendy Czerwonych Diabłów również zgodnie uważają, że Arsenal pozyskał świetnego zawodnika, podobną opinię mają najwięksi brytyjscy eksperci piłkarscy. Skoro oni są bardzo optymistycznie do tego transferu, to dlaczego my, Polacy, nie możemy powitać Welbecka z otwartymi ramionami? Kibice Arsenalu po hucznym otwarciu okna transferowego najwyraźniej pomyśleli, że klub zaczął zrywać pieniądze z drzew i stać go teraz na każdego piłkarza na świecie.

Arsene Wenger w 2012 roku wspomniał, że jego marzeniem jest, aby pierwsza kadra Arsenalu składała się w 60% z utalentowanych Anglików, których kraj produkuje coraz to więcej. Francuz chciał zbudować trzon drużyny w oparciu na Brytyjczykach i widać, że sumiennie dąży w tym kierunku. Dlatego właśnie zakontraktował młodego Caluma Chambersa, dlatego też prawdopodobnie uznał, że Danny Welbeck będzie dobrym wzmocnieniem jego zespołu. Bo jedyne, czego brakowało Wengerowi w Arsenalu, to właśnie angielskiego napastnika, który wciąż ma przed sobą wiele lat gry. A kto byłby lepszy, jak nie właśnie reprezentant swojego kraju, który wcale nie jest najgorszym piłkarzem na świecie i ma wiele do udowodnienia. Welbeckowi można wiele zarzucić, ale na pewno nie waleczności i wytrwałości. Choć przyszło mu rywalizować z najlepszymi, nie załamał się i sumiennie pracował na treningach. Nie udało mu się wywalczyć miejsca w pierwszym składzie Manchesteru United – podszedł powalczyć o nie w Arsenalu. Jeżeli otrzyma tylko zaufanie od trenera, może mu się odwdzięczyć naprawdę solidnymi występami. Na pewno będzie chciał wykorzystać tę okazję, by udowodnić krytykom, że przedwcześnie go skreślili i wciąż wiele potrafi. Podobna sytuacja miała przecież miejsce z niechcianym w Chelsea Danielem Sturridge’em, który w Liverpoolu poczuł się jak w domu i zaczął seryjnie trafiać do siatki. Nie mówię, że 23-latek może się okazać drugim Danielem (choć sam też tak ma na imię!), ale przykład snajpera The Reds pokazuje nam tylko, że nie warto skreślać nikogo!

Choć moje ostatnie słowa mogą być nieco na wyrost i mogą to być zbyt daleko idące wnioski, to jednak wydaje mi się, że Arsene Wenger powoli przygotowuje się do swojego odejścia. Francuz widział, w jakiej kondycji zostawił swój klub Alex Ferguson i za wszelką cenę nie chce dopuścić, by i Arsenal czekał podobny rozpad. „Boss” powoli przygotowuje kadrę do tego, by przejął ją ktoś inny. Widać, że buduje fundament drużyny opierający się na młodych Brytyjczykach i chce, by jego następca przejął gotowy skład, z którym można walczyć o najwyższe cele. Bramkarz, choć z Polski, wychowany w Arsenalu. W obronie wybijać się mają Gibbs i Chambers, a swoje doświadczenie na wypożyczeniu zdobywać będzie niedługo Jenkinson. Solidny środek pola z Wilshere’em i Ramseyem może kiedyś stać się niezniszczalny, a do przejścia na tę pozycję szykowany jest również Alex Chamberlain. A w razie gdyby został na skrzydle, na pewno odnalazłby się tam wraz z Theo Walcottem. Ostatnim potrzebnym ogniwem był brytyjski napastnik, który niekoniecznie będzie oferował grad bramek, ale szybko zgra się z resztą ekipy i sprawi, że ta się zazębi. Wenger ma pomysł na tę drużynę i na pewno wiedział co robi, kiedy sprowadzał do klubu właśnie Welbecka. Za Anglików zawsze trzeba przepłacać, a na próżno jest szukać odpowiednich kandydatów na pozycję napastnika w odpowiednim wieku i po rozsądnej cenie. Danny nie jest więc złym wyborem, a już na pewno nie najgorszym z możliwych. Przecież zawsze można było kupić Shane’a Longa za 12 milionów… Apeluję więc: wstrzymajmy się z osądami i dajmy chłopakowi szansę, bo jeżeli z miejsca zostanie znienawidzony z niewiadomych powodów przez kibiców, to na pewno nie odnajdzie się w nowym otoczeniu i wtedy już śmiało będziemy mogli pisać o transferowej wpadce. Akceptacja – tego właśnie potrzebuje w tym momencie Welbeck i mam nadzieję, że szybko ją odnajdzie.

--

Artykuł pochodzi z partnerskiego serwisu Highbury.pl