Wyszliśmy z dołka, a w drodze na szczyt - Stoke City

27.02.2010, 01:26, Mateusz Kolebuk 618 komentarzy

Jeżeli ostatni, wygrany mecz z Sunderlandem potraktujemy jako wyjście z dołka (pojedynki z czołówką angielskiej ligi zakończone dość przeciętnym dorobkiem punktowym można tak traktować), to kolejne spotkanie ligowe ze Stoke City można uznać za pierwszy z jedenastu szczebli, które Arsenal musi pokonać bez potknięcia w drodze po mistrzostwo.

Mistrzostwo. No właśnie. Wielu na tym etapie podniesie głos twierdząc, że Arsenal na mistrzostwo nie zasługuje. Przepraszam, ale w sporcie słowo "zasługuje" lub też "nie zasługuje" nie powinno w ogóle istnieć. Tak jak w sprincie liczy się czas, jak w rzucie dyskiem odległość, jak w curlingu szybkość i precyzja w zamiataniu szczotkami, tak w piłce nożnej w wydaniu ligowym liczą się punty w tabeli. Kto zarzuci sprinterowi, że nie zasługuje na wygraną, bo biegł stawiając krzywe i zbyt długie kroki, albo curlingistom (hmm?), że używali za szybkich szczotek? Tak samo w Premier League, nie zarzucimy drużynie, że nie zasługuje na puchar, bo grała w kratkę. Mistrzem okaże się ta drużyna, której wypadkowa wektorów sprytu, umiejętności, doświadczenia, boiskowego cwaniactwa, fizycznej gry, umiejętności zwodzenia sędziów (...) będzie najlepsza. Czy taką drużyną będzie Arsenal? Najprawdopodobniej tak. Dlaczego? Bo Premier League pokazała już w tym sezonie, że jest niesamowicie nieprzewidywalna.

Tak, to nie będzie typowa zapowiedź. Drużyna Stoke City jest drużyną nietypową, toteż zapowiedź nie może być normalna. Drużyna z małego miasta Stoke-on-Trent nie jest też zespołem słabym, o czym świadczyć mogą ostatnie remisy z Manchesterem City i Liverpoolem (a może to City jest tak słabe dzięki obecności sami-wiecie-kogo, a Liverpool utwierdza wszystkich w przekonaniu, że Rafa-out powinno nastąpić tak soon, jak to tylko możliwe?), więc lekceważyć jej co jak co nie można.

Nie ulega wątpliwości, że Rory Delap jest dla Stoke zawodnikiem ważnym. Można mieć podejrzewania, że podczas gdy wszyscy jego koledzy w podstawówce grali w piłkę, on ćwiczył zapewne wyrzuty z autu ośmiokilogramową piłką lekarską, czego efekty widoczne są do dziś. Delap dał się we znaki Kanonierom dokładnie pierwszego dnia listopada 2008 roku, kiedy to Arsenal odniósł ligową porażkę (nota bene niesamowicie zaskakującą) ze Stoke głównie za sprawą nieprzeciętnych umiejętności tego piłkarza. Co tu dużo mówić, Delap dośrodkował piłkę ręcznie w nasze pole karne, aby tam zawodnicy Stoke dokończyli dzieła. Perry Groves znalazł na to sposób, proponując cofnięcie z pola karnego napastników, powodujących nadmierny tłok i utrudnione zadanie dla bramkarza. Czy Wenger go posłucha?

Stoke jest nieobliczalne nie tylko w lidze. W Pucharze Anglii najpierw pokonali Arsenal 3:1, aby w następnej rundzie rozbić Manchester City identycznym wynikiem. Kogo pokonają w następnej rundzie FA Cup (jestem leniwy i nie chce mi się szukać)? Czy może już wiadomo kogo pokonają 3:1, bo pary zostały rozlosowane (j/w)?

Jedno jest pewne. Arsenal nie tylko powinien jutro (w zasadzie to już dziś) zastosować jedną ze wskazówek Perry'ego Grovesa siedem razy (uciszyć Britannia Stadium siedmiokrotnie), ale również pokazać, że walczy o mistrzostwo. Walka o mistrzostwo to nie tylko mecze między top four. Gdyby tak było, liga angielska miałaby 3 kolejki. Arsenal powinien pokazać, że może tego dokonać. Bo co bardziej może zdenerwować (bardzo, ale to bardzo łagodnie mówiąc) kibiców Man United i Chelsea jednocześnie, niż ostateczny triumf drużyny z północnego Londynu?!