Zagadnienia taktyczne: Fałszywa "9"

21.01.2020, 03:24, Adam Leonik 33 komentarzy

Po meczu z Sheffield United nasuwają się dwa wnioski. Po pierwsze cały czas jesteśmy niepokonani w nowym roku, po drugie przed nami jeszcze długa droga, aby wrócić do elity Premier League. Do naszej obecnej sytuacji bardzo dobrze pasuje powiedzenie, że tak krawiec kraje, jak mu materii staje, a z budulcem ostatnio u nas bardzo krucho. Dwaj lewi obrońcy kontuzjowani, ze środka obrony wypadają kolejni zawodnicy, a nasz najlepszy strzelec pauzuje trzy mecze za czerwoną kartkę. Jakby tego było mało, w podstawowym składzie na boisku meldują się dwaj 18-latkowie, dla których jest to pierwszy sezon w poważnej dorosłej piłce, a średnia wieku zawodników na ławce rezerwowych to 22 lat, którą zawyża nieco 27-letni bramkarz, Emiliano Martinez. Biorąc pod uwagę to wszystko, remis z drużyną, która w liczbie straconych goli ustępuje miejsca tylko Liverpoolowi, trzeba przyjąć z dużą pokorą.

Zupełnie inaczej wyglądał mecz z Crystal Palace, który zdominowaliśmy w pierwszej połowie i możemy mówić o dużym pechu, że nie zgarnęliśmy w tym spotkaniu trzech punktów. Jeden z pozytywów, jaki możemy wyciągnąć po meczu z Orłami, to na pewno fakt, że grając przez ostatnie pół godziny w dziesięciu, nie pozwoliliśmy naszemu przeciwnikowi na zbyt wiele i do końca walczyliśmy o zwycięstwo. Warto tu zwrócić uwagę, że tydzień po spotkaniu z Arsenalem, The Eagles zremisowali na wyjeździe 2:2 z Manchesterem City. Tabela Premier League bardzo się spłaszczyła, a powtarzany od dawna slogan, że tu każdy może wygrać z każdym, w tym sezonie jest prawdziwy jak nigdy, a jedyna drużyna, której to nie dotyczy to Liverpool. Choć w trzech ostatnich meczach zdobyliśmy tylko 5 punktów na 9 możliwych, to do 4. miejsca tracimy tylko 1 punkt więcej, niż miało to miejsce na początku stycznia. W dodatku w nadchodzącym spotkaniu możemy tę stratę zniwelować do zaledwie 3 spotkań i być może nadal się łudzić, że na Ligę Mistrzów w przyszłym sezonie wciąż są jakieś szanse. Konia z rzędem temu, kto jest w stanie przewidzieć jakie drużyny po 38 spotkaniach zajmą miejsca w dolnej części w top 6.

Gdybym miał wskazać trzech absolutnie kluczowych piłkarzy dla Artety w naszym zespole, byliby to David Luiz, Lucas Torreira i Aleksandr Lacazette. Wielu zdziwi pewnie brak w tym zestawieniu Aubameyanga. Choć jest on obecnie naszym najlepszym zawodnikiem, piłka nożna to sport drużynowy i w taktyce Mikela - w moim przekonaniu - kluczową rolę odgrywa wyżej wymieniona trójka. Luiz stał się naszym głównym rozgrywającym. W meczu z Crystal Palace miał 102 kontakty z piłką oraz 73 celne podania, czyli zdecydowanie najwięcej w naszym zespole. Po meczu Manchester United chwaliłem jego długie podania, które stały się bardzo ważnym elementem naszej taktyki. W spotkaniu z Orłami Brazylijczyk jeszcze bardziej to podkreślił, podając piłkę kolegom z zespołu na dalszą odległości 15 razy na 22 próby. O walorach Torreiry nikogo chyba przekonywać nie muszę. Urugwajczyk przestał w końcu biegać po całym boisku, jak to było za Emery'ego. Arteta wyznaczył mu konkretne zadania w ściśle wyznaczonej strefie boiska, na których może w końcu się skupić. W tej roli Lucas jest obecnie dla nas niezastąpiony.

Tu przechodzimy do najbardziej kontrowersyjnego wyboru. Od kiedy do klubu przyszedł Mikel, Lacazette na boisku odgrywa rolę fałszywej dziewiątki. Żeby zrozumieć, na czym ta rola polega i jak ważna jest to postać w zespole, wystarczy przeanalizować bramkę zdobytą przez Aubameyanga w mecz z Crystal Palace.

Wszystko zaczyna się jak zwykle od Davida Luiza, który podaje piłkę do ustawionego po prawej stronie Ozila. Lacazette cofa się w kierunku środka boiska i otrzymuje futbolówkę od Niemca. Do Francuza doskakuje obrońca The Eagles, James Tomkins, który łamie tym samym linie obrony. Jest to kluczowy moment w tej akcji, ponieważ w pozostawione przez Anglika miejsce wbiega Aubameyang, ścinając do środka z lewej strony boiska. Tomkins skupiony na Francuzie zupełnie nie kontroluje tego, co dzieje się za jego plecami, a Martin Kelly, który wraca za Gabończykiem, siłą rzecz ustawiony jest ze złej strony, aby odciąć Aubameyanga od podania oraz zbyt wolny, aby zablokować strzał. Cała sytuacja została wyraźnie wypracowana na treningach, a najważniejszy dla tej akcji był Lacazette, który najpierw stworzył lukę w obronie przeciwnika wyciągając z niej Tomkinsa, a później dograł piłkę do wbiegającego Gabończyka. Takich przykładów jest oczywiście więcej.

W spotkaniu z Sheffield United pierwszą realną sytuację na strzelenie gola mieliśmy już 13. minucie. Lacazette cofa się do rozegrania aż na własną połowę, a widząc ten ruch Mustafi dostarczam mu piłkę precyzyjnym podaniem. Francuz przyjmuje futbolówkę z obrońcą na plecach, który wrócił za nim z linii obrony, po czym obraca się płynnym ruchem i posyła znakomite prostopadłe podanie do wybiegającego na pozycję Pepe. Zagranie to było możliwe, ponieważ gdy O’Connell wrócił za Lacazettem, zrobiło się trochę miejsca pomiędzy środkowym i bocznym obrońcą. Nicolas dynamicznie wbiega z piłką w pole karne, po czym dośrodkowuje ją do nabiegającego z przeciwnej strony Martinellego, który powinien był zakończyć całą akcję zdobyciem bramki.

Podobna sytuacja ma miejsce przy golu zdobytym przez młodego Brazylijczyka z tą różnicą, że po lewej stronie boiska. Saka podaje piłkę do Ozila, który z kolei przekazuje ją do cofającego się Lacazetta. Za Francuzem jak cień podąża oczywiście O’Connell, a w pozostawione przez Anglika miejsce, sprytnie ustawia się Martinelli. Aleksandr bez przyjęcia podaje futbolówkę do wbiegającego w pole karne z lewej flanki Saki. Młody Anglik dośrodkowuje piłkę do znakomicie ustawionego Gabriela, któremu pozostaje już tylko dostawić nogę i patrzeć jak piłka trafia do siatki.

To prawda, że forma strzelecka Francuza mogłaby być lepsza, ale dla drużyny równie istotne są inne aspekty jego gry. Jurgen Klopp pod koniec listopada zeszłego roku, gdy na konferencji prasowej jeden z dziennikarzy poinformował go, że Firmino nie strzelił gola od dwóch miesięcy, stwierdził, że nawet nie zdawał sobie z tego sprawy. Dodał, że nie to w jego grze jest najważniejsze i że tak naprawdę to nie ma znaczenia, który zawodnik z drużyny zdobywa gole. Wypowiedź ta jest o tyle istotna, że dokładnie taką samą rolę co Brazylijczyk w Liverpoolu w naszym zespole odgrywa obecnie Lacazette. Praca, jaką wykonuje dla drużyny, jest bardzo pożyteczna i mocno wkomponowana w taktykę naszego zespołu. Aby lepiej to zobrazować, po raz kolejny posłużę się jego mapą kontaktów z piłką, tym razem w meczu z Orłami.

Niedocenianie fałszywych dziewiątek ma w piłce nożnej długą tradycję. Tak było z Karimem Benzemą w Realu Madryt, który wiecznie był krytykowany za brak goli. Jakimś dziwnym trafem jednak co tydzień wybierany był do składu, a bez niego Cristiano Ronaldo nie strzeliłby tylu bramek. W taktyce Zidana był to jeden z kluczowych graczy. W cieniu Salaha i Mane pozostaje również Firmino, który bardzo ciężko pracuje na to, aby ci pierwsi mogli strzelać gole. Choć borykamy się ostatnio z plagą kontuzji, inni zawodnicy dostają swoje szanse. Saka nieźle sobie radzi na lewej obronie, a Martinelli godnie zastępuje Aubameyanga. Gdyby jednak przydarzyła się kontuzja Aleksandrowi, to nie mamy nikogo, kto wykonałby taką pracę na boisku. Dlatego właśnie uważam, że Francuz jest dla nas niezwykle ważnym zawodnikiem i zasługuje na duży szacunek. Wierzę również, że już niedługo z powrotem zacznie wpisywać się na listę strzelców.