Zagadnienia taktyczne: Inauguracja

19.09.2020, 13:07, Adam Leonik 9 komentarzy

Mecz inauguracyjny nowego sezonu Premier League zakończył się zwycięstwem Arsenalu 3:0. Wygrana oczywiście cieszy, ale dla mnie równie ważne co 3 punkty był styl, w jakim pokonaliśmy Fulham. Po bardzo krótkim okresie przygotowawczym to właśnie ten mecz miał nam pokazać, jak dobrze udało się ten czas wykorzystać i o co tak naprawdę będziemy walczyć w tym sezonie. Na szczęście Kanonierzy potwierdzili to, co zobaczyłem już dwa tygodnie wcześniej w meczu o Tarcze Wspólnoty. The Gunners wznieśli się na wyższy poziom i to w każdym elemencie swojej gry. Oczywiście, nie należy popadać w hurraoptymizm, zagraliśmy dopiero dwa spotkania, a sezon jest długi i na pewno zdarzą się nam jeszcze słabsze mecze, ale chyba nikt nie ma wątpliwości, że ta drużyna jest na fali wznoszącej.

Arsenal po raz kolejny wyszedł na boisku w ustawieniu 3-4-3, do czego zdążył już nas przyzwyczaić pod koniec poprzedniego sezonu. To, co się zmieniło, to znacznie lepsza organizacja gry i dużo większa płynność w przechodzeniu z obrony do ataku i na odwrót. Obserwując Kanonierów na boisku, odniosłem wrażenie, że każdy z nich nie tylko doskonale zna swoją rolę na boisku, ale również rozumie zadania innych zawodników, co umożliwia im płynną wymianę pozycji i wzajemną asekurację. Gdy spojrzymy na uśrednioną pozycję poszczególnych piłkarzy, od razu nasuwa się kilka wniosków.

Przede wszystkim wbrew temu, co sugeruje wyjściowe ustawienie, znacznie częściej gramy z dwójką, a nie trójką stoperów, zwłaszcza gdy to my posiadamy piłkę. Formację obronną oraz to, w jaki sposób wyprowadzamy piłkę, będąc pod pressingiem, dość szczegółowo opisałem w poprzednich Zagadnieniach taktycznych. Na koniec tamtego artykułu, jako słowo wstępu do spotkania z Fulham dodałem, że w moim przekonaniu jedną z kluczowych ról w tym meczu może odegrać Willian. Sądziłem również, że Mikel ustawi Brazylijczyka na pozycji środkowego ofensywnego pomocnika i okazało się, że w dużej mierze miałem rację. Choć na grafice przedmeczowej były gracz Chelsea ustawiony był na prawej flance, częściej niż przy linii bocznej mogliśmy go zobaczyć w środkowej strefie boiska, co bardzo dobrze obrazuje jego mapa kontaktów z piłką.

Willian jako niezwykle mobilny zawodnik znakomicie poruszał się pomiędzy formacjami, wprowadzając zamieszanie w szeregach przeciwnika. Brazylijczyk wracał po piłkę na własną połowę, pokazywał się do gry na prawej i lewej stronie boiska. Często wbiegał również w pole karne przeciwnika, nierzadko będąc najbardziej wysuniętym zawodnikiem Arsenalu. Na szczególną uwagę zasługuje celność podań świeżo upieczonego Kanoniera, która wyniosła w tym meczu ponad 96%. Statystyka ta jest jeszcze bardziej imponująca, gdy uświadomimy sobie, że zdecydowana większość tych podań miała miejsce na połowie przeciwnika. Nie należy również zapominać, że zaliczył on w swoim debiucie 2 asysty i wykreował swoim kolegom 3 okazje bramkowe. Dodatkowo świetnie spisywał się w obronie, pięciokrotnie odzyskując piłkę. Ustawienie Williana znacznie bliżej środka boiska było możliwe, ponieważ w rolę skrzydłowego wcielił się Hector Bellerin. W przeciwieństwie do poprzedniego sezonu, w którym to Tierney częściej podłączał się do akcji ofensywnych, tym razem role się odwróciły. Obecnie to Szkot ma znacznie więcej zadań defensywnych, a Hiszpan dostał od Artety dużo większą swobodę do działań na połowie przeciwnika. W grze Hectora wyraźnie widać, że wraca do formy sprzed kontuzji. Szybciej biega, lepiej podaje piłkę i znacznie częściej pokazuje się do gry partnerom. Celność podań na poziomie 90% to duży postęp w stosunku do poprzedniej kampanii.

Zawodnikiem meczu został wybrany Gabriel Magalhaes, zresztą całkiem zasłużenie. Nowy nabytek Arsenalu zaliczył najwięcej kontaktów z piłką oraz najczęściej podawał futbolówkę kolegom, 113 razy, z dokładnością 95%. Jeżeli dołożymy do tego strzeloną bramkę, zachowanie czystego konta oraz fakt, że ani razu nie dał się minąć rywalom, to otrzymujemy występ niemal idealny, a był to przecież jego debiut w nowych barwach. Pomijając nieporozumienie z Leno w pierwszych minutach meczu, Gabriel grał bardzo pewnie w obronie, niejednokrotnie asekurując swoich kolegów przy obu liniach bocznych boiska. Na wyrazy uznania zasługuje również Rob Holding, który bardzo się rozwinął pod okiem Artety. Dobrze się ustawia, celnie podaje piłkę nawet pod presją przeciwnika, a jego żonglerka futbolówką pod polem karnym przeciwnika wprawiła w osłupienie chyba wszystkich.

W grze The Gunners coraz częściej można również dostrzec wypracowane schematy gry, które są niezwykle skuteczne m.in. dlatego, że zaangażowani są w nie niemal wszyscy zawodnicy Arsenalu. Trzecia bramka strzelona, jakże by inaczej, przez Aubameyanga, to perfekcyjnie wyegzekwowany plan, który stosujemy z powodzeniem prawie w każdym meczu. Krótkim rozegraniem piłki od bramkarza wciągamy przeciwnika pod własne pole karne, po czym rozegraniem w trójkącie środkowy obrońca, boczny obrońca, defensywny pomocnik, wyprowadzamy szybki atak prawym skrzydłem. W końcowej fazie akcji przerzucamy piłkę na lewą flankę do wbiegającego w pole karne Gabończyka, który perfekcyjnym wykończeniem zamyka całą akcję. Dokładnie w taki sam sposób padła bramka w półfinałowym meczu z Manchesterem City oraz w meczu o Tarczę Wspólnoty z Liverpoolem. Warto tu zwrócić uwagę, że choć zmieniają się piłkarze, wszak w każdym z tym spotkań inny zawodnik asystował przy zdobytej bramce, to schemat rozegrania akcji pozostaje bez zmian. Pomału, z lekkim przymrużeniem oka, możemy zacząć nazywać to Arteta ball.

Choć w tym artykule padło wiele ciepłych słów pod adresem piłkarzy i trenera, ktoś mógłby powiedzieć, że tak naprawdę nie ma się czym zachwycać, bo przecież wygraliśmy dopiero jeden mecz w ligowym sezonie, w dodatku z beniaminkiem. To prawda, ale ja patrzę na to z szerszej perspektywy. Po pierwsze kontynuujemy trend, który się zaczął pod koniec poprzedniego sezonu. W tym czasie w meczach o stawkę pokonaliśmy Manchester City, Chelsea oraz dwukrotnie obecnego mistrza Anglii, Liverpool. Zdobyliśmy dwa trofea, z czego ostatnie zaledwie 3 tygodnie temu i jako kibice Arsenalu mamy prawo do dużej dozy optymizmu. Poza tym w poprzednim sezonie to właśnie mecze z zespołami z dolnej części tabeli, a tam najprawdopodobniej na koniec sezonu będzie znajdowało się Fulham, były naszą największą bolączką, zwłaszcza na wyjeździe. Dość powiedzieć, że z boisk rywali dolnej siódemki przywieźliśmy zaledwie 7 punktów. Idąc dalej tym tropem, w meczach wyjazdowych z dolną 4 zdobyliśmy jedynie 3 punkty na 12 możliwych. To właśnie te spotkania zadecydowały, że Kanonierzy mecze Ligi Mistrzów w tym sezonie będą oglądać co najwyżej w telewizji. Dlatego uważam 3 punkty zdobyte na stadionie Craven Cottage za cenną zdobycz, a styl gry, jaki prezentujemy, pozwala nam z dużą pewnością siebie przystąpić do kolejnego spotkania z Młotami.