"Żyję jak we śnie" - wywiad z Martinellim

29.01.2020, 13:12, Patryk Bielski 13 komentarzy

Gdyby zapytać kibiców Arsenalu o największe objawienie tego sezonu, większość bez zawahania wskazałaby na Gabriela Martinellego. 18-latek przebojem wdarł się do pierwszego zespołu Kanonierów, w którym w tym sezonie zdobył już dziesięć bramek.

Jego dobre występy zostały zauważone nie tylko w Anglii, ale również w jego ojczyźnie. Po spotkaniu z Chelsea i widowiskowym rajdzie Gabiego, dziennikarz brazylijskiego Estadão - Andreza Galdeano - został wysłany do Londynu, by przeprowadzić z nim wywiad. Oto, co miał do powiedzenia młody talent Kanonierów.

Grałeś dla Corinthians, później trafiłeś do Ituano, a dziś jesteś znany na całym świecie. Jakie to uczucie?
Kiedy miałem sześć lat, mój ojciec zabrał mnie do Corinthians i od tego czasu wciąż walczę. Nigdy się nie poddałem. Kiedy wreszcie ci się uda, pamiętasz całą drogę, którą przebyłeś. Podróż autobusem na trening Corinthians, wszystko to, przez co musiałeś przejść wraz z rodziną. Takie rzeczy kształtują twój charakter. Jestem za to wdzięczny. Życie wiele mnie nauczyło. Pamięć o tym dodaje mi siły, by mierzyć jeszcze wyżej.

Jesteś jednym z nielicznych piłkarzy, którzy w nastoletnim wieku mogą pochwalić się zdobyczą dziesięciu bramek w sezonie dla Arsenalu. Jak oceniasz ten okres?
Ciężko w to uwierzyć, ponieważ do niedawna grałem jeszcze w Ituano, a teraz jestem tutaj. Świetnie czytać te wszystkie pochlebstwa, ale muszę się skoncentrować i ciężko pracować, by osiągnąć jeszcze więcej.

Żyjesz jak we śnie?
Tak, to jak sen. Nie tylko dla mnie, ale również mojej całej rodziny, która zawsze o tym marzyła. Muszę być za to wdzięczny. Wiem jednak, że muszę pracować tak samo, jak przed przybyciem tutaj. Mój ojciec i mama dużo ze mną rozmawiają, sprowadzają mnie na ziemię i każą dalej walczyć.

Czy myślałeś już o założeniu koszulki reprezentacji Brazylii?
Oczywiście, że tak. Ale jestem wciąż młody. Teraz skupiam się głównie na Arsenalu. Jeśli dostanę powołanie, będzie to konsekwencją mojej pracy tutaj.

A co z reprezentacją Włoch?
Mam możliwość gry dla Brazylii albo Włoch. Jeszcze nie podjąłem decyzji. Wykonuję swoją pracę w Arsenalu. Tak jak mówiłem, wszystko zależy od mojej dyspozycji.

Angielskie media podają, że wkrótce zarząd zaoferuje ci potrojenie twojej pensji. Czy masz kontakt z innymi klubami?
Nie. Skupiam się na Arsenalu i daję z siebie wszystko. Zamierzam pomóc klubowy w zdobyciu jak największej liczby bramek i trofeów.

Fani Kanonierów stworzyli dla ciebie piosenkę. Jak się z tym czujesz?
Jestem bardzo wdzięczny za wszystko, co dla mnie zrobili od czasu mojego transferu. Zawsze dostaję od nich wiele wiadomości, a kiedy gram zachęcają mnie i oklaskują. Po spotkaniach niektórzy wyczekują na stadionie, by zrobić sobie ze mną zdjęcie. Mam bardzo dobre relacje z kibicami. Kiedy grałem dla Ituano, po części tego doświadczyłem, ale tu jest inaczej.

Czy dużo rozmawiasz z Edu?
Mamy dobry kontakt. To naprawdę świetny facet, który stara się ze mną rozmawiać i udzielać mi rad. Zawsze dba o to, bym twardo stąpał po ziemi. Chcę tworzyć historię w Arsenalu i odpłacić za wszystko, co zrobili dla mnie fani. Pragnę sprawiać im radość golami i tytułami.

Jak wyglądało twoje przybycie do Arsenalu?
Mój pierwszy dzień tutaj był bardzo interesujący. Zorganizowano dla mnie sesję zdjęciowa, po której poszedłem zjeść lunch. Zawodnicy podchodzili, by ze mną porozmawiać, a ja nie wiedziałem nawet, jak odpowiedzieć. Później się przebrałem i poszedłem na siłownię, gdzie byli wszyscy piłkarze. Pomyślałem wtedy: "Mój Boże, jestem w niebie, marzyłem, by się tu znaleźć z tymi wszystkimi gwiazdami." Takie rzeczy są dla mnie inspiracją. To spełnienie marzeń.

Czy opanowałeś już angielski?
Uczę się, by móc rozmawiać z kolegami z zespołu. Większość z nich mówi po hiszpański, ale znam już trochę angielskiego. Udzielanie wywiadów jest jednak trudniejsze. Uczę się w klubie, gdzie są prowadzone zajęcia. Staram się poświęcać temu wolny czas, gdy nie jestem w podróży. To niewątpliwie najtrudniejsza rzecz, ponieważ przed przybyciem tutaj, nie miałem w ogóle styczności z tym językiem.

Jak podchodzisz do innych zwyczajów, treningu, jedzenia...
Ze spokojem. W przypadku jedzenia, przygotowuje je dla mnie moja mama, która jest tutaj ze mną - gotuje to, co lubię. Bardzo tęsknię za resztą mojej rodziny i przyjaciółmi. Mam trzy siostry - dwie zamężne i jedną małą, 8-letnią. Nie mogła tutaj przybyć, ponieważ ciągle się uczy. Brakuje mi jej. Zazwyczaj codziennie odbierałem ją ze szkoły. Nadal możemy jednak porozmawiać przez telefon.

źródło: arseblog.news