Gus Cassius Caesar

Cassius "Gus" Caesar urodził się w Londynie 5. marca, 1966 roku. Do Arsenalu dołączył w sierpniu 1982, a profesjonalny kontrakt podpisał w 1984. Mimo tego, że przed rozpoczęciem kariery skręcił kostkę jako młody zawodnik pokazał się od bardzo dobrej strony. Grał zazwyczaj jako środkowy obrońca. Jego debiut w drużynie Kanonierów miał miejsce w meczu wyjazdowym przeciwko Manchesterowi United na Old Trafford. Spotkanie odbyło się w grudniu 1985 roku, podczas meczu zmienił Viva Andersona. Arsenal wygrał wówczas 1:0.

Caesar kontynuował swoją karierę w Arsenalu, przez kolejne 18. miesięcy grał głównie jako zmiennik i wchodził na boisko w ostatnich minutach spotkania. W 1987 roku został powołany do reprezentacji Anglii U-21 i zdobył w ten sposób 3 trofea. W sezonie 1987-1988 kontuzji nabawił się David O'Leary, spowodowało to regularne występy Cassiusa, który rozegrał w tamtym sezonie 25. spotkań.

Jego najsłynniejszym występem był mecz przeciwko Luton Town na Wembley w roku 1988. Arsenal w 80. minucie prowadził 2:1 i dominował nad rywalem. W momencie kiedy do końca spotkania zostało 7 minut, Caesar nie trafił w piłkę we własnym polu karnym co spowodowało stratę bramki i zmianę wyniku na 2:2. Ostatecznie Kanonierzy pechowo przegrali 2:3.

Mecz ten można uznać jako zakończenie jego kariery w Arsenalu, od tamtej pory w dwóch kolejnych sezonach wystąpił jedynie pięć razy. Stał się bardzo nielubiany przez kibiców i do tej pory przez wielu określany jest mianem najgorszego zawodnika w historii klubu. W 2007 roku zajął 3. miejsce w rankingu "50 najgorszych zawodników Premiership" magazynu "The Times".

Przez pięć lat w Arsenalu łącznie wystąpił w 50. spotkaniach, zespół opuścił w czerwcu 1991 roku, wcześniej przebywał na wypożyczeniu w drużynie Queens Park Rangers. W swojej karierze reprezentował jeszcze takie kluby jak Cambridge United, Bristol City, Airdrieonians oraz Colchester United.