Ray Daniel

Raymond William Daniel urodził się drugiego listopada 1928 roku w miejscowości Swansea w Walii. Swoją przygodę z piłką nożną rozpoczął w lokalnym klubie amatorskim Swansea Town. W roku 1946 został zauważony przez władze Arsenalu i tak w wieku osiemnastu lat przeszedł do angielskiego klubu. Swój pierwszy występ w trykocie Kanonierów zaliczył 7 maja 1949, był to mecz przeciwko drużynie Charlton Athletic, który Arsenal wygrał 2:0.

Większość czasu w nowym zespole Daniel spędzał jako gracz rezerwowy, w przeciągu swoich pierwszych trzech sezonów w Anglii wystąpił jedynie w trzynastu spotkaniach ligowych. Nadal będąc tylko rezerwowym zawodnikiem Arsenalu, udało mu się zostać reprezentantem kadry narodowej Walii. Jego pierwszy występ w meczach międzynarodowych odbył się 20 października w 1951 roku, było to spotkanie między Walią i Anglią zakończone remisem 1:1. Łącznie w kadrze narodowej wystąpił 21 razy.

Dopiero po odejściu swojego rywala Leslie Comptona Daniel stał się regularnie występującym zawodnikiem w pierwszym składzie Kanonierów. Grał w przegranym przez jego zespół finale FA Cup w sezonie 1951/1952, Arsenal przegrał wtedy z Newcastle United. Rok później w przeciągu trwania całego sezonu Daniel opuścił tylko jedno spotkanie. Został mianowany jednym z najlepszych obrońców w swojej ojczyźnie i w roku 1953 opuścił Arsenal Londyn i przeszedł do drużyny Sunderlandu za 30 tysięcy funtów, w tamtych latach była to rekordowa kwota jak na obrońce. Przez cały ten czas spędzony w Londynie rozegrał 99 spotkań i strzelił 5 bramek.

W Sunderlandzie spędził cztery sezony i został kapitanem drużyny. Wystąpił w 136 spotkaniach ligowych tego zespołu, po czym przeszedł w roku 1957 do Cardiff City. W nowym klubie rozegrał jedynie sześć spotkań, ponieważ postanowił powrócić do swojego pierwszego zespołu czyli Swansei. Po powrocie do drużyny swojego rodzinnego miasta rozegrał 45 meczy ligowych, w których udało mu się zdobyć siedem bramek.

Kolejnym zespołem, którego zawodnikiem był Daniel była drużyna Herefordu United do której dołączył w 1960 roku. Po kilku latach spędzonych w tym właśnie klubie stał się grającym w nim managerem. Szybko jednak zrezygnował z tej posady na rzecz Boba Dennisona. Zmarł w wieku 69 lat w roku 1997.