Harold Goring

Harry „Peter" Goring urodził się 2 stycznia 1927 roku w niewielkiej miejscowości Bishop's Cleeve położonej w Gloucestershire. Pierwsze kroki w swojej piłkarskiej karierze przyszło mu stawiać w miejscowym kubie Ligi Południowej Cheltenham Town, gdzie wyrobił sobie markę bramkostrzelnego środkowego napastnika.

Do Arsenalu Goring trafił w styczniu 1948 roku. Bardzo długo musiał przekonywać do siebie trenera The Gunners Toma Whittakera, który dołączył Petera do składu pierwszego zespołu dopiero po 18 miesiącach spędzonych w drużynie rezerw. A kto wie, czy gdyby nie wspaniałe występy Goringa na tournee Arsenalu po Brazylii, w ogóle dane by mu było zaistnieć na Highbury. W czerwonej koszulce Kanonierów Peter zadebiutował 24 sierpnia 1949 roku w wygranym 2:1 meczu z Chelsea. Jak na piłkarza, dla którego był to pierwszy sezon w pierwszoligowym Arsenalu Goring spisywał się nadspodziewanie dobrze, strzelając 21 goli w 29 meczach. Taki dorobek bramkowy pozwolił mu zostać wice-królem strzelców wśród Kanonierów, którzy jako cały zespół ligę skończyli na 5 miejscu i gdyby nie wygrany z Liverpoolem 2:0 finał FA Cup, humory na Highbury nie byłyby najlepsze.

Pewne miejsce w pierwszej jedenastce Goring miał jeszcze przez cały kolejny sezon (16 goli), jednak jego sytuacja uległa pogorszeniu po przyjściu na Highbury Cliffa Holtona. Goring grał coraz rzadziej i słabiej, strzelając tylko 5 bramek w sezonie 1951/52. W następnych rozgrywkach Peter wypadł już trochę lepiej, a jego dziesięć goli pomogło Kanonierom sięgnąć po mistrzostwa Anglii, dzięki lepszej średniej bramek od zespołu Preston North End.

Sezon 1953/54 w wykonaniu Goringa zakończył się kompletną klapą, bo nie można inaczej nazwać sytuacji, w której napastnik rozgrywa zaledwie 9 meczów, nie strzelając przy tym ani jednego gola. Menadżer Arsenalu Tom Whittaker nie tracąc wiary w umiejętności Petera przesunął go na prawą flankę, co było strzałem w dziesiątkę. Goring przez dwa kolejne sezony opuścił zaledwie cztery ligowe mecze, a w nagrodę za równą i wysoką formę wziął udział w tournee reprezentacji Ligi Angielskiej po Indiach latem 1955 roku.

Ostatnie trzy lata pobytu Goringa na Highbury upłynęły pod znakiem kontuzji, rzadkich występów i stopniowo spadającej formy napastnika. W barwach Arsenalu Peter zagrał łącznie 240 razy, a bramkarza rywali udało mu się pokonać 53-krotnie. W 1959 roku przeszedł do Boston United, w ramach wymiany za Alana Ashberry'ego i na krótko po tym transferze zdecydował się zakończyć piłkarską karierę.

Po odejściu na futbolową emeryturę Goring wrócił do Cheltenham, gdzie otworzył rodzinny biznes – rzeźnię Wheeler & Goring na Tewkesbury Road. We wrześniu 1968 roku Harry Goring został trenerem Forest Green Rovers. Na tym stanowisku spędził aż 11 lat, awansując ze swoją drużyną z Gloucestershire County League do Hellenic League.

Zmarł we wrześniu 1994 roku. Miał 67 lat.