Gilberto Silva

Gdy Gilberto był dzieckiem, żył w mieście Lagoa da Prata wraz ze swoim ojcem, który był kowalem, matką, gospodynią domową i trzema siostrami. Mieszkali w małym domu, wybudowanym przez jego ojca w dzielnicy Luciania Usina. Mimo, iż nie powodziło im się za dobrze i młody Gilberto musiał dzielić pokój wraz ze swoją siostrą, to Brazylijczyk dobrze wspomina tamten okres życia. Twierdzi, że jego dzieciństwo było beztroskie, gdyż mógł grać wraz z przyjaciółmi i kuzynami w piłkę nożną na ulicy, co oczywiście lubił robić najbardziej. Dodaje też, że nie miał wtedy żadnego kontaktu z narkotykami czy przestępczością, przez co swoje najmłodsze lata może uznać za udane.

W 1988 roku, gdy miał 12 lat dostał szansę, aby oderwać się od życia w biedzie. Dołączył do klubu América Mineiro, gdzie grał w drużynie młodzieżowej. To właśnie tutaj Gilberto zaczął doskonalić swoje umiejętności jako środkowy obrońca.

Z powodu niskich zarobków w América Mineiro, Gilberto został zmuszony odejść z klubu i rozpocząć pracę jako stolarz. Wyglądało na to, że będzie to koniec jego dziecięcych marzeń. Pracujący w fabryce młody Brazylijczyk zarabiał wtedy około 50 funtów (w przeliczeniu) miesięcznie. Pracując 3 lata w fabryce i mając 18 lat, Gilberto zdecydował się ponownie spróbować szczęścia w futbolu, zapisując się do szkółki piłkarskiej. Nie zagrzał tam zbyt długo miejsca z powodu jego matki, która była ciężko chora. Brazylijczyk wrócił więc do pracy w fabryce, całkowicie tracąc nadzieję na piłkarską karierę.

Wcześniejsza kariera

W 1997 roku przyjaciele Gilberto próbowali przekonać go, aby jeszcze raz spróbował szansy w futbolu. Ulegając im namowom wrócił do América Mineiro, gdzie 1. czerwca 1997 roku podpisał kontrakt i znalazł się w pierwszym składzie, jako środkowy obrońca. Już podczas pierwszego sezonu w klubie został uznany za kluczowego gracza, mimo, iż był krytykowany przez niektórych kibiców za niekonsekwentność. Gilberto pomógł klubowi zwyciężać w brazylijskiej Série B i awansować do Série A, czyli pierwszej ligi.

Podczas trzeciego sezonu w América Mineiro (był to drugi sezon klubu w Série A) Gilberto rozegrał 20 spotkań i strzelił jednego gola, pomagając swojej drużynie zająć drugie miejsce w tabeli ligowej. W roku 2000 mając 24 lata, dołączył do rywala swojej drużyny, Atlético Mineiro. Jednak już w pierwszym sezonie doznał złamania kości piszczelowej, co wykluczyło go na pewien czas z gry. W następnym sezonie menadżer klubu, Carlos Alberto Parreira przesunął go na pozycję środkowego pomocnika, gdzie Gilberto mógł rozwinąć skrzydła, gdyż ta pozycja na boisku okazała się dla niego najwłaściwszą. Zdobył w 2001 roku 3 bramki i stał się odkryciem w brazylijskim futbolu.

Kariera reprezentacyjna

W październiku 2001 roku dzięki swoim dobrym występom w klubie, znalazł uznanie u Luiz Felipe Scolari'ego, który powołał go do kadry narodowej Brazylii na eliminacje do Mistrzostw Świata. Swój debiut w drużynie narodowej zaliczył 7. października w spotkaniu z Chile, wchodząc jako zmiennik. 7. listopada zadebiutował w wyjściowej jedenastce, w meczu przeciwko Boliwii. Jego kariera w reprezentacji narodowej zaczęła kwitnąć. Zdobywając 2 bramki w spotkaniu przeciwko Boliwii i jedną przeciwko Islandii, zapewnił sobie miejsce w składzie na Mistrzostwach Świata w Korei i Japonii w 2002 roku. Gilberto liczył, że wyjdzie na boisko tylko kilka razy, jednak jego kolega z drużyny i kapitan - Emerson, doznał kontuzji przed samym turniejem, przez co nie mógł wystąpić. Scolari zdecydował się 'załatać' dziurę powstałą przez nieobecność Emersona, umieszczając na jego miejscu Gilberto. W rezultacie Brazylijczyk w każdym spotkaniu pełne 90. minut, pomagając Brazylii w ostatecznym zwycięstwie. Dzięki fantastycznemu występowi na Mundialu, Gilberto został sklasyfikowany jako jeden z najlepszych defensywnych pomocników na świecie.

Występ na Mundialu spowodował także, że Brazylijczyk zwrócił na siebie uwagę wielu trenerów. Gilberto stwierdził, że chciałby przenieść się do Anglii. Powiedział, że fantastycznie byłoby znowu zagrać przeciwko zawodnikom takim jak David Beckham. W rezultacie Aston Villa i Arsenal rozpoczęły walkę o utalentowanego pomocnika.

W 2007 roku Gilberto wziął udział w turnieju Copa America, który zakończył się dla Brazylii wielkim sukcesem. Canarinhos zwyciężyli w finale tych rozgrywek z Argentyną 3-0, a Gilberto ominął niemalże cały cykl treningów przedsezonowych oraz kilka pierwszych spotkań ligowych Arsenalu.

Kariera w Arsenalu

W sierpniu 2002 roku, będąc jeszcze zawodnikiem Atlético Mineiro, Gilberto dołączył do Arsenalu na ich przedsezonowe tournee po Austrii. Przy transferze do Arsenalu wynikło kilka komplikacji, gdy na Atlético Mineiro zostało nałożone 'transferowe embargo' spowodowane tym, iż klub nie wypłacał regularnie pensji zawodnikom - także Gilberto. Problemem okazało się też uzyskanie przez Brazylijczyka pozwolenia na prace w Anglii. Mimo wszystkich niedogodności Gilberto dołączył do Arsenalu 7. sierpnia 2002 roku, ucinając wszystkie spekulacje na temat jego transferu. Jego transfer opiewał na kwotę 4,5 mln funtów.

Gilberto przeniósł się do Anglii i kupił dom w St Albans, w południowym Hertfordshire. Przyzwyczajony do życia w malutkim brazylijskim miasteczku, wolno i z trudnościami przyzwyczajał się do życia w Londynie. Na boisku jednak zaaklimatyzował się bardzo szybko. 11. sierpnia 2002 roku pojawił się po raz pierwszy na boisku w spotkaniu z Liverpoolem, gdzie wszedł jako zmiennik. Był to mecz w ramach Community Shield, w którym Brazylijczyk zaliczył świetny występ i zarazem debiut, zdobywając zwycięskiego gola.

Wraz z rozpoczęciem sezonu 2002-03, Gilberto na pozycji pomocnika miał konkurenta, którym był jego rodak, Edu. Jednak po 2 meczach, w których pojawił się na boisku jako zmiennik, Gilberto dostał się do wyjściowej jedenastki na mecz z West Bromwich Albion 27 sierpnia, który zakończył się zwycięstwem Arsenalu 5-2. Gilberto ciągle rozwijał się a jego dobra forma stawała się coraz lepsza. 25. września 2002 roku w meczu z PSV Eindhoven w ramach rozgrywek Champions League Brazylijczyk ustanowił rekord najszybciej zdobytej bramki, którą strzelił 20.07 sekundy po rozpoczęciu spotkania.

Problemy Gilberto związane z transferem do Arsenalu nie skończyły się, więc Gilberto musiał wynająć prawników, którzy od Atlético Mineiro wyegzekwowali jego niewypłaconą pensję za listopad 2002. Mimo, iż pod koniec sezonu przeżywał kryzys, który odbił się na jego formie, Arsenal zdołał zdobyć League Cup, wygrywając z drużyna Southampton na Stadionie Millenium 1-0.

Sezon 2003-04 był najlepszym sezonem Gilberto w Arsenalu, gdyż był kluczową postacią na boisku, podczas gdy Arsenal pnąc się w ligowej tabeli zdobył w niej pierwsze miejsce oraz został niepokonany w tym sezonie. Gilberto zagrał w 32 spotkaniach z 38, w których Arsenal był niepokonany. Następny sezon był dla Brazylijczyka również udany, gdyż już na samym początku, w meczu z Manchesterem United w ramach Community Shield strzelił pierwszą bramkę, a całe spotkanie zakończyło się wygraną Arsenalu 3-1.

W sezonie 2004-05 Gilberto wystąpił tylko w 17 spotkaniach, gdyż kontuzjowany był aż przez 7 miesięcy. Jego absencja łączona była z kryzysem formy Arsenalu. Dyskutowano wtedy odnośnie znaczenia Gilberto dla całego zespołu. Arsenal zakończył ten sezon na drugim miejscu w tabeli i wygranej w finale FA Cup z Manchesterem United.

W sezonie 2005-2006 Gilberto ustatkował się. Gdy z Arsenalu odszedł Patrick Vieira dołączył on do pierwszej drużyny. Wkrótce w 2005 roku spełniły się marzenia Gilberto i przedłużył kontrakt z Arsenalem do 2009 roku. Już 18. października 2005 zagrał on swój pierwszy mecz jako kapitan. Mimo słabszych chwil podczas zimowego okresu, Gilberto grał świetnie w Lidze Mistrzów, czym zyskał sobie sławę. 17. maja 2005 Gilberto zagrał także w finale z FC Barceloną, który niestety Kanonierzy przegrali 1-2. Podczas letniego okna transferowego 2005-2006 zainteresowane nim były kluby takie jak AC Milan, czy Lyon. Jednak do Arsenalu nie wpłynęła żadna oficjalna oferta. Gilberto tego lata został także powołany do kadry narodowej na Mistrzostwa Świata. W dwóch meczach został zmieniony, w kolejnych dwóch mógł już zagrać od początku, ponieważ inny pomocnik Brazylii - Emerson doznał kontuzji. Jednak już w ćwierćfinale Brazylia przegrała z Francją i odpadła z mistrzostw świata. Po przegranych Mistrzostwach Juninho postanowił zakończyć karierę i doradzał to także innym zawodnikom (w tym Gilberto), jednak ten postanowił kontynuować swoją reprezentacyjną karierę.

Po odejściu Sola Campbela i zakończeniu kariery przez Dennisa Bergkampa latem 2006 roku, Gilberto został ogłoszony vice-kapitanem na sezon 2006-07. Na początku tego sezonu Giberto zaczął błyszczeć nie z powodu dobrej gry w obronie, lecz jako dobrego zawodnika wspomagającego ofensywę, gdyż od sierpnia od grudnia zdobył aż 8 bramek i nosił opaskę kapitana, podczas gdy Thierry Henry był kontuzjowany.

Gilberto przyznał wówczas, że mimo iż znakomicie czuje się w Londynie i w drużynie Arsenalu, to pod koniec swojej piłkarskiej kariery chciałby wrócić do ojczyzny, by pograć tam w piłkę, oraz założyć małą farmę, jeździć konno i mieć całą swoją rodzinę blisko siebie.

Sezon 2008/09 przybrał jednak nieoczekiwany zwrot akcji dla Brazylijczyka. Gilberto po odejściu Henry'ego stracił opaskę kapitańską na rzecz Williama Gallasa, a miejsca w zespole pozbawił go Mathieu Flamini, który przebojem wdarł się do pierwszej jedenastki The Gunners i nie oddał swojego miejsca już do końca rozgrywek, kiedy zdecydował się zmienić klub. Gilberto po odejściu Flaminiego odżył na nowo i stwierdził, że być może pogra jeszcze trochę na Emirates Stadium. 11 lipca 2008 roku w mediach pojawiła się sensacyjna wiadomość, że Brazylijczyk jest blisko transferu do Panathinaikosu. Sam piłkarz przyznał, że nie miałby nic przeciwko, jeśli tylko Grecy zapłacili mu odpowiednią sumę na kontrakcie. 17 lipca oficjalna strona Arsenalu potwierdziła transfer Brazylijczyka, który po sześciu latach w północnym Londynie przeniósł się do Grecji.