John Hartson

John Hartson urodził się 5 kwietnia 1975 roku w Swansea w Walii. Jego ojciec, Cyril Hartson grał w piłkę w lokalnej drużynie Afan Lido FC. John spędził dzieciństwo w Talycoppa, nieopodal Swansea, gdzie dorastał wraz z trójką rodzeństwa. Jego pierwszym klubem był Lonlas Boys' Club w Skewen, gdzie trafił w wieku 6 lat. 10 lat później Hartson dołączył do młodzieżowej drużyny Luton Town. Po 4 miesiącach gry w Luton, Hartson został zawieszony z powodu kradzieży karty kredytowej synowi gospodarzy domu, w którym był zakwaterowany. Wypłacił z jego konta £50 i przeznaczył pieniądze na hazard. W efekcie został odesłany do rodzinnego Swansea, jednak po krótkim okresie czasu otrzymał drugą szansę w drużynie Luton.

W Luton, Hartson rozpoczął profesjonalną karierę w 1992 roku. Zadebiutował ponad rok później jako rezerwowy w przegranym 0-1 meczu z Cambridge United 24 sierpnia 1993 roku. W styczniu 1995 roku Hartson został kupiony przez Arsenal Londyn za astronomiczną jak na tamte lata kwotę £2,5 miliona. Razem z Chrisem Kiwomyą, Hartson był jednym z ostatnich zakupów George’a Grahama, zanim menedżer w lutym 1995 roku pożegnał się z drużyną. Walijczyk w Arsenalu zadebiutował 14 stycznia i w ciągu pierwszego sezonu regularnie grał w pierwszej drużynie, zdobywając między innymi wyrównującą bramkę w 75 minucie finału Pucharu Zdobywców Pucharów w 1995 roku przeciwko Realowi Saragossa, który to mecz Arsenal ostatecznie przegrał 2-1 po fantastycznym strzale Nayma w ostatniej minucie. Po transferze Dennisa Bergkampa Harston zaczął pełnić rolę rezerwowego. Następcy Grahama, Brice Rioch i Arsene Wenger preferowali Holendra jako partnera Iana Wrighta w linii ataku. W 1997 roku Arsene Wenger uznał, że w obliczu transferu Nicolasa Anelki, John Hartson nie jest potrzebny drużynie i zdecydował się sprzedać Walijczyka do West Ham United za £3,2 miliona. Przez pewien czas Hartson był najdroższym zawodnikiem kupionym przez drużynę Młotów. Podsumowując występy w Arsenalu, Walijczyk rozegrał 70 spotkań (15 jako rezerwowy) i zdobył 17 goli dla Kanonierów.

W drużynie West Hamu Hartson rozegrał 73 spotkania i strzelił 33 bramki. Kolejnym etapem kariery Walijczyka była gra dla Wimbledonu, do którego Hartson przeszedł za sumę £7,5 miliona stając się najdroższym zawodnikiem w historii tego zespołu. Mimo, że okres spędzony w Wimbledonie był zdominowany przez kontuzje, Hartson zdobył pokaźną liczbę bramek w Premier League, a potem w First Division po spadku drużyny. Przeciągające się urazy spowodowały, że zainteresowane Walijczykiem kluby Glasgow Ranwers, Tottenham i Charlton nie zdecydowały się podpisanie umowy i w lutym 2001 roku Hartson wylądował w Coventry City.

W sierpniu 2001 roku był już zawodnikiem Celticu, do którego przeszedł za kwotę £6 milionów. W szkockiej lidze Hartson spędził łącznie 5 sezonów. W 2005 roku razem z Fernando Ricksenem podzielił się nagrodą dla najlepszego zawodnika roku, w 2006 zdobył nagrodę federacji dziennikarzy dla najlepszego gracza sezonu. 5 kwietnia 2006 roku, w swoje 31 urodziny Hartson zdobył gola dającego Celticowi mistrzostwo Szkocji.

3 miesiące później, 26 czerwca 2006 roku Hartson przeszedł za £500 tysięcy do klubu The Championship, West Bromwich Albion. Ostatnie miesiące kariery Walijczyk spędził w Norwich City, do którego został wypożyczony przez WBA
W styczniu 2008 roku został zwolniony z kontraktu na 6 miesięcy przed jego zakończeniem i w lutym zdecydował się zakończyć karierę.

Jeśli chodzi o występy w drużynie narodowej, Hartson grał w 51 meczach i zdobył w nich 14 goli. Na początku 2006 roku zdecydował się zakończyć karierę reprezentacyjną. Jest sklasyfikowany jako 9 najskuteczniejszy zawodnik w drużynie narodowej Walii.