William Harper

William Harper (ur. 19 stycznia 1897, zm. 12 kwietnia 1989) znany również jako Bill Harper; był szkockim piłkarzem grającym na pozycji bramkarza w między innymi takich klubach jak: Hibernian, Arsenal, Fall River Marksmen i Plymouth Agryle. Występował również w reprezentacji Szkocji.

Harper był synem kowala Williama Harpera Seniora i Cristiny Brown. Różne źródła podają, że urodził się w Tarbrax, hrabstwo Lanarkshire albo w Winchburgh hrabstwo West Lothian. Na początku podążał śladami ojca w kowalskim rzemiośle i w tym czasie grał kolejno w kilku młodzieżowych klubach piłkarskich.

W czasie pierwszej wojny światowej został powołany do armii brytyjskiej i służył w piątej brygadzie Szkockiej Gwardii na froncie wschodnim. Harper był mistrzem brygady wagi ciężkiej w boksie i kapitanem drużyny rugby złożonej z brygadzistów, z którą zdobył mistrzostwo brygady.

Hibernian
W 1921 roku Harper związał się ze szkockim klubem Hibernian. Spędził tam cztery sezony występując w ponad 100 spotkaniach Szkockiej First Division. Zagrał również w dwóch finałach Pucharu Szkocji (1923 i 1924), ale w obu jego drużyna przegrała.

W listopadzie 1925 roku Harper został zakupiony przez menadżera Herberta Chapmana do Arsenalu za kwotę 4000 funtów ówcześnie rekordową sumę wydaną na zakup bramkarza. Zadebiutował w meczu przeciwko Bury 14 listopada 1925 roku, który Arsenal wygrał 6:1. Harper został pierwszym bramkarzem Kanonierów zamieniając między słupkami Jocka Robsona. Harper zakończył jako golkiper pierwszego wyboru sezon 1925/26, a także rozpoczął sezon 1926/27, jednak został obwiniony przez Chapmana za porażkę 4:2 w derbach północnego Londynu z Tottenhamem w dniu 18 grudnia 1926 roku. Jego miejsce w bramce zajął Dan Lewis.

Po trzech latach gry w Amerykańskiej Lidze Piłkarskiej Harper ponownie dołączył do Arsenalu. Dan Lewis opuścił wtedy klub, a Harper został pierwszym bramkarzem wygrywając rywalizację z Charliem Preddym i Gerardem Keizerem. Po pierwszym sezonie powrotu do Arsenlu Harper zdobył mistrzostwo ligi w 1931 roku. W 1931/32 powtórzył ten wyczyn. W czasie swojej przygody z Arsenalem zawodnik zagrał w 63 meczach ligowych a także zaliczył 10 spotkań w Pucharze Anglii.

W latach 1927- 1930 Bill Harper występował w kilku klubach Amerykańskiej Ligi Piłkarskiej.
1927-1929 Fall River Marksmen
1929 – 1930 Boston Wonder Workers, jesień 1929 – zmiana nazwy klubu na Boston Bears
1930 – powrót do Fall River Marksmen

Plymouth Argyle
W grudniu 1931 roku Harper podpisał kontrakt z Plymouth Argyle i wystąpił w trykocie tego klubu 75 razy do 1939 roku. Podczas drugiej wojny światowej pracował w dokach w Rosyth w Szkocji. Po wojnie powrócił do klubu i pełnił funkcje instruktora, konserwatora murawy, a nawet pracował w pralni. W dowód uznania za zasługi dla klubu Harper wystąpił w okazyjnym meczu z Arsenalem w listopadzie 1972 roku. Boisko treningowe Plymouth jest nazwane jego imieniem.
Reprezentacja Szkocji

Pomiędzy 1923 a 1926 rokiem Harper wystąpił 11 razy w kadrze Szkocji. Dziewięć zwycięskich meczów w reprezentacji zagrał będąc zatrudnionym w Hibernian, a kolejne dwa broniąc barw Arsenalu. Harper zadebiutował 3 marca 1923 roku w wygranym 1:0 meczu z Irlandią rozegranym na Windsor Park. Później wystąpił w każdych trzech spotkaniach, które były rozgrywane co roku (1923, 1924, 1925) w ramach Mistrzostw Wielkiej Brytanii. Cztery razy zagrał przeciwko Irlandii, cztery przeciw Anglii i trzy razy chronił bramkę przez atakami Walijczyków. Z Harperem w bramce Szkocja wygrała Mistrzostwa Wysp Brytyjskich w latach 1923, 1925 i 1926, a w 1924 roku zajęła drugie miejsce. Ostatni występ piłkarza w barwach narodowych miał miejsce 17 kwietnia 1926 w zwycięskim meczu z Anglią na Old Trafford.