Steve Bould

Stephen Andrew Bould urodził się 16 listopada 1962 w Stoke-on-Trent, w Anglii. W roku 1978 zapisał się do lokalnego klubu Stoke City. Pierwszy zawodowy kontrakt podpisał 2 lata później. Zadebiutował na prawej obronie w meczu przegranym z Middlesbrough w sierpniu 1981. Jako, że nie był w stanie wywalczyć sobie w tym okresie stałego miejsca w składzie, wypożyczono go rok później do Torquay United, gdzie zagrał 9 spotkań.

Po powrocie do Stoke powoli stawał się coraz ważniejszym ogniwem zespołu, szczególnie po tym, jak przestawiono go na środek defensywy. W roku 1987 jego kariera stanęła na włosku z powodu ciężkiej kontuzji pleców. Jednakże lekarze dokonywali cudów i po kilku operacjach wrócił do piłki. W 1988 przeszedł za 390 tysięcy funtów do Arsenalu, gdzie stał się wraz z Tonym Adamsem, Nigelem Winterburnem i Lee Dixonem częścią „słynnej czwórki”, czyli niepokonanej formacji obronnej Naszego klubu. Zdobył z klubem 2 mistrzostwa Anglii w sezonach 1988-89 i 1990-91. Z powodu urazów nie zagrał niestety w szczęśliwych dla Kanonierów finałach Pucharu Anglii i Pucharu Ligi w sezonie 1992-93. Pomimo, że był częścią jednej z najlepszych formacji defensywnych przełomu lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych zagrał tylko 2 razy w reprezentacji Anglii (oba występy w roku 1994).

Po zdobyciu w roku 1994 Pucharu Zdobywców Pucharów nastały gorsze lata zarówno dla Boulda jak i dla całej drużyny z północnego Londynu. Po przyjściu Arsene Wengera pojawiły się spekulacje, że starzejący się Bould odejdzie z klubu (był On już wtedy najczęściej rezerwowym, zmiennikiem Martina Keowna). Jednakże doświadczenie Steve’a okazało się pomocne. Miał on znaczący udział w zdobyciu przez Arsenal podwójnej korony w sezonie 1997-98 (m.in. zaliczył piękną asystę przy golu Tony’ego Adamsa na 4:0 w meczu z Evertonem, który zagwarantował Kanonierom zdobycie tytułu).

W lipcu 1999 opuścił Arsenal na rzecz Sunderlandu za sporą jak na gracza w tym wieku sumę 0,5 mln funtów. W czasie krótkiego pobytu w klubie ze Stadionu Światła został m.in. jego kapitanem. We wrześniu 2000 roku po zagraniu 21 spotkań w Sunderlandzie ogłosił zakończenie kariery z powodu kolejnego urazu.

Po zakończeniu kariery rozpoczął starania o uzyskanie licencji trenerskiej UEFA i od czerwca 2001 roku pracuje z juniorami w Arsenalu. W sezonie 2006-07 pracował z drużyną U-18, z którą awansował do półfinału FA Cup. W tym samym roku pracował również z grupą U-16, gdzie szukał materiałów na przyszłe gwiazdy Kanonierów. Miał znaczący wpływ na ukształtowanie się niektórych zawodników pierwszego zespołu, m.in. Justina Hoyte’a.