"Już nie jestem przerażonym dzieckiem" - wywiad z Aaronem

26.07.2015, 01:04, Tomasz 43 komentarzy

Kiedy Aaron Ramsey chwyta za mikrofon, sala milknie. Można założyć, że większość 120 osobowej grupy, biorącej udział w charytatywnym wydarzeniu golfowym, nie spodziewała się, że pomocnik Arsenalu tak żarliwie będzie opowiadał o wadze ochrony lasów deszczowych i zagrożonych gatunków zwierząt. Poszlaki odnośnie omawianego tematu były tuż obok – na stole, w postaci ulotek informacyjnych WWF. Co innego jednak dopisać się do listy, a co innego przemawiać z głębi serca, zapewniając o wsparciu.

Ramsey nie dokłada swojego imienia dla jakiegoś pozytywnego wizerunku, widać, że sprawa jest dla niego ważna. Wstając z krzesła, rozpoczyna swoją przemowę, traktując zadanie spod loga pandy niemal jak futbolową karierę.

- Zawsze zależało mi na losie zwierząt. Teraz to szczególnie istotne, kiedy tak wiele stworzeń cierpi z powodu kłusownictwa i tego, co niektórzy mylnie nazywają powodami medycznymi. Musimy spojrzeć na siebie i zrobić coś nim będzie za późno. Nie chcę sytuacji, w której zaczniemy sobie zadawać pytania „czy pamiętasz te zwierzęta?”. Parę lat temu byłem w Afryce i to było wspaniałe przeżycie. Obserwujesz biegające hieny, stąpające słonie, prawdziwą dzicz. Nigdy nie zapomnę mnogości fauny i flory, tego jak piękne jest gwieździste niebo bez skazy zanieczyszczenia.

Aaron pod koniec sezonu planował dołączenie do ekipy WWF robiącej film dokumentalny w Afryce. Obowiązki futbolowe jednak przeważyły. Obowiązki sporej wagi, bowiem pomocnik w tym czasie pomagał Walii pokonać Belgię w Cardiff. Ramsey wspomina ten mecz jako jeden z najjaśniejszych momentów w reprezentacyjnej karierze.

W przyszłym roku wolnego czasu może być jeszcze mniej. Walia jest na dobrej drodze do kwalifikacji na Euro we Francji, a byłaby to pierwsza poważna impreza od roku 1958, kiedy ten kraj uczestniczył w Mistrzostwach Świata. Obowiązków przybędzie nie tylko w futbolu, w życiu osobistym pojawią się większe zadania niż codzienne wyprowadzanie dwóch psów – Halo i Romie. W zeszłym roku Aaron poślubił swoją długoletnią miłość – Colleen, a teraz dzieli go kilka miesięcy od narodzin pierwszego dziecka.

- Nie mogę doczekać się faktu zostania ojcem. Jesteśmy bardzo podekscytowani misją rodzica i czujemy się na to gotowi. Nadszedł ten moment, w którym jesteśmy pewni.

Podczas słonecznego wieczoru w ośrodku Shire London, Ramsey wspomina przeszłość i uśmiecha się na myśl o początkach w Arsenalu, które miały miejsce siedem lat temu. Zdenerwowany wchodził wtedy do ośrodka treningowego, przykuwając spojrzenia, z namalowanym na twarzy pytaniem „co to za koleś?”.

- Czas mija szybko, wiele się wydarzyło. Byłem 17-letnim dzieckiem, kiedy przychodziłem do Londynu i nie wiedziałem czego się spodziewać. Musiałem szybko dorosnąć, stać się mężczyzną, bo tak naprawdę nie było momentów na przerwę.

Ze statusu niedorostka, do wielomilionowych kontraktów – taką drogę przeszedł reprezentant Walii. Uderzające jest jednak to, że wcale tak wiele się nie zmienił jako człowiek. Wydoroślał, ale pozostał skromnym, uprzejmym chłopakiem, który żyje swoim marzeniem, zmotywowany nie portfelem, a tym, co może osiągnąć na murawie.

- To niesamowite, jakie nagrody czekają na profesjonalnego piłkarza. Ale nie jestem głupi, nie chodzę i nie afiszuję się ze swoim statusem. Myślę, że jestem rozsądnym człowiekiem, nie stawiającym siebie ponad innymi. Żyję futbolem i to jest moja pasja. Chcę wychodzić na boisko i pokazywać co potrafię. To wiedziałem już jako dziecko i tego oczekuję jako piłkarz. Mam nadzieję, że uda mi się dojść do rangi jednego z najlepszym pomocników świata, to mnie napędza i daję energię.

Z osobistego punktu widzenia, środkowy pomocnik podkreśla dwa główne zadania w nadchodzącym sezonie w Arsenalu. Pragnie pozostać bez kontuzji, szczególnie w kontekście nawracających w ostatnim czasie urazów ścięgna udowego oraz grać na najlepszej dla siebie pozycji – jako box to box.

- Ostatni sezon był ciężki z powodu problemów ze zdrowiem. Moja kampania była przerywana – grałem miesiąc, wypadałem na miesiąc... i tak w kółko. Ciężko było złapać odpowiedni rytm, potrzebowałem dodatkowych gier by powrócić do formy. Takie okresy są frustrujące, ale kiedy grałem, to starałem się mieć wpływ na postawę drużyny. Zaliczyłem kilka asyst, wszedłem w dwucyfrowy wynik jeśli chodzi o bramki.

- Najważniejsze to pozostać bez kontuzji w tym roku, zaliczyć pełne rozgrywki i wrócić na moją ulubioną pozycję – w środku pola. Lubię mieć swobodę w ataku, ale także pomagać w defensywie, wspierać obrońców. Nie czuję się dobrze zarówno na defensywnym pomocniku, jak i typowym atakującym. Myślę, że moja charakterystyka odpowiada zawodnikowi, który przemieszcza się na całej długości boiska.

Thierry Henry niedawno powiedział, że jest wielkim fanem Ramseya i zapewniał, że ten gracz rozwinął się w kierunku „dowodzenia formacją” i dominacji środka pola. Walijczyk z aprobatą traktuje wypowiedzi swojego idola.

- Uważam, że rozwinąłem się jako zawodnik. Przyjmuję odpowiedzialność, chcę organizować drużynę i odzyskiwać futbolówkę. Jestem graczem, który najlepiej się czuje będąc cały czas koło piłki, operując razem z tempem akcji. Dlatego nie przepadam za bokami formacji, bo tam często jestem wyłączony z przebiegu rozegrania.

Sprawa wolności od urazów wydaje się kluczowa w najbliższej przyszłości. Nawet w sezonie 2013/14, kiedy zdobył 16 bramek, wliczając w to zwycięską w finale Pucharu Anglii, Ramsey musiał przesiedzieć trzy miesiące na rehabilitacji. Niektórzy twierdzą, że biorąc pod uwagę aktywność na boisku, ilość pojedynków i nastawienie do treningów, Walijczyk powinien opuścić niektóre sesje by zregenerować ciało.

- Zawsze chcę dawać z siebie wszystko, niezależnie od tego, czy jest to mecz oficjalny czy tylko sesja treningowa. Jednakże, ostatnio pracowaliśmy z ekipą nad tym, by lepiej wszystko rozplanować i pozostać świeżym w każdym spotkaniu. Czasem potrzebujesz dodatkowego odpoczynku, szczególnie jak rozgrywamy, dwa, trzy mecze w tygodniu. W drugiej części sezonu czułem się lepiej, konsultacje przyniosły efekty. Liczę na kontynuację i pozytywne wyniki w całej kampanii. Jako drużyna też mamy problemy ze stałością formy, zazwyczaj zawodzimy w jednej części rozgrywek i ciężko to nadrobić. W zeszłym roku mieliśmy fatalny start i nie pomogła nawet bardzo dobra druga połowa.

- Pozytywem na pewno jest to, że lepiej radzimy sobie w spotkaniach na szczycie. Czasem wiąże się to ze zmianą taktyki – jak w meczu z Manchester City, kiedy postawiliśmy na kontry i to przyniosło efekty. W przeszłości bywaliśmy nierozważni, a na najwyższym poziomie to szybka droga do sromotnej porażki. Na koniec kampanii byliśmy 12 punktów za Chelsea, ale myślę, że jest to do nadrobienia. Drużyna Mourinho utrzymała wysoką formę przez większość sezonu, w zasadzie nie mieli większych potknięć. Musimy dobrze wystartować, to bardzo ważne. Z pozoru duża różnica, w istocie jest sprawą kilku meczów.

Ramsey ma powody, by uważać, że wszystko jest możliwe, biorąc pod uwagę ostatnie osiągnięcia reprezentacji Walii. Jego kraj zyskał miejsce w pierwszym koszyku w najbliższym losowaniu Rosja 2018, a w eliminacjach do Euro, drużyna Chrisa Colemana zajmuje najwyższe miejsce w grupie, nie doznając porażki w sześciu ostatnich spotkaniach. Dodatkowo w ostatnim światowym rankingu, kraj spod znaku czerwonego smoka, wskoczył na niesamowite dziesiąte miejsce. Cztery lata po tym, jak został sklasyfikowany na pozycji 117.

- To wspaniałe osiągnięcie. W ostatnich turniejach byliśmy drużyną najniższej rangi, teraz wskakujemy do czołówki. Składa się na to na pewno kilka czynników. Przede wszystkim zawodnicy zaczęli wierzyć, że możemy coś osiągnąć. Ufamy sobie jeśli chodzi o obowiązki, w defensywie pracujemy całą formacją. W przeszłości bywaliśmy naiwni, myśleliśmy, że możemy podchodzić do ataku bez większej organizacji. Skutkowało to szybkimi kontratakami ze strony przeciwników i nie mogliśmy się z tego podnieść. To się zmienia, dorastamy jako drużyna, chcemy zmieniać opinię o tej reprezentacji.

Aaron na pewno jest kluczową postacią kadry narodowej, ale zazwyczaj większość obiektywów przyciąga inna persona – gwiazdor Realu Madryt, Gareth Bale, który przeszedł do Hiszpanii za rekordową kwotę 86 milionów funtów.

- To oczywiste, że Gareth jest gwiazdą, ale on pracuje dla drużyny. Jest dla nas kluczowym ogniwem i zawsze daje z siebie wszystko. Stanowimy jedną całość i jako grupa działamy ostatnio bardzo dobrze. Nawet najlepszy piłkarz nie jest w stanie grać za wszystkich. Może zbierać nagłówki, ale jeśli chodzi o wyniki, to pochwały należą się każdemu, szczególnie w kwestii gry defensywnej. To ona daje swobodę Garethowi i mnie.

Sprawa transferu Bale'a kieruję rozmowę na ewentualną przyszłość Ramseya w innych klubach. Ostatnio mówiło się, że nawet Barcelona jest zainteresowana usługami Walijczyka i jest w stanie wyłożyć na stół 50 milionów funtów.

- Oczywiście miło jest słyszeć, że najlepsze kluby doceniają twoją pracę. Barcelona zdobyła trzy najważniejsze trofea w zeszłym sezonie i tylko pozytywnie można odbierać oznaki zainteresowania. Możliwe, że któregoś dnia będę chciał spróbować sił w Hiszpanii, zobaczyć jak to jest, ale w tej chwili jestem zawodnikiem Arsenalu. Czuję, że możemy osiągnąć wielkie rzeczy, walczyć o największe laury.

Dzień się kończy, nad golfowym polem słońce zanika, a organizatorzy zbiórki WWF finiszują na chlubnym wyniku 35 tysięcy funtów. Aaron ma jeszcze kilka autografów do rozdania, parę zdjęć do pozowania, nim będzie mógł wrócić z żoną do domu. Uśmiecha się, kiedy ludzie twierdzą, że wygląda na młodego człowieka, który cieszy się życiem.

- Jestem szczęśliwy. Znajduje się w dobrym miejscu na boisku i poza nim i z optymizmem patrzę na kolejny rok pełen wrażeń. Z nadzieją na piękne zakończenie.

źródło: Guardian
zdjęcia: Richard Saker