O tym, jak Arteta poprowadził City do zwycięstwa z Arsenalem

14.12.2019, 12:57, Patryk Bielski 27 komentarzy

Rzadko zdarza się, by przed spotkaniem na szczycie angielskiej Premier League największe zainteresowanie budziła osoba asystenta menadżera, ale tak jest tym razem. Kiedy Arsenal jutrzejszego popołudnia podejmie na The Emirates Manchester City, wszystkie oczy zwrócone będą na osobę Mikela Artety.

Były kapitan Arsenalu, a obecny asystent Pepa Guardioli, zajmuje drugie miejsce wśród kandydatów bukmacherów do objęcia posady trenera Kanonierów, zaraz po Carlo Ancelottim, który niedawno pożegnał się z Napoli. Według The Athletic, a konkretnie Davida Ornsteina, włodarze Arsenalu nie szukają jednak szkoleniowca o profilu Włocha. Większy sens dla Kanonierów ma mieć zatrudnienie młodszego Artety, który jest bardziej rozeznany z londyńskim klubem i który mógłby wprowadzić nowe pomysły do zespołu.

Przy osobie Hiszpana na minus można zapisać oczywiście fakt, że nigdy wcześniej nie prowadził samodzielnie klubu, chociaż ma spore doświadczenie zebrane w Manchesterze City. Wielu pamięta jego porażkę w Lidze Mistrzów z Lyonem 1-2, kiedy we wrześniu ubiegłego roku kierował zespołem w zastępstwie zawieszonego Guardioli. Przed niedzielnym meczem bardziej istotny jest jednak stosunkowo nieznany fakt, że Arteta już raz przejął rolę menadżera w meczu The Citizens - w wygranym 2-1 pojedynku z Arsenalem.

To był pierwszy sezon Guardioli w Anglii, kiedy po świetnym starcie, City w grudniu załapała lekka zadyszka. Obywatele przegrali wtedy z Chelsea i Leicesterem. Cała rzecz działa się zaledwie sześć miesięcy po opuszczeniu Londynu przez Artetę i - biorąc pod uwagę jego wewnętrzną wiedzę o klubie - Guardiola powierzył mu odpowiedzialność wyboru wyjściowej jedenastki na mecz oraz prowadzenie drużyny.

- Zespół jest twój - powiedział Guardiola do Artety na kilka dni przed meczem. Po zaledwie czterech miesiącach pracy jako asystent menadżera, prośba wydawała się znacząca.

W Cuaderno de Manchester, książce opisującej losy Guardioli w Manchesterze, Arteta w następujący sposób mówił o spotkaniu z Arsenalem: - To było wspaniałe, dodało mi ogromnej pewności siebie. Powierzenie mi steru w tak znaczącym spotkaniu było cwane. Pep powiedział wtedy do mnie: "Wiem, że znasz ich lepiej ode mnie. Przygotuj się do przekazania piłkarzom wskazówek taktycznych, spróbuj - rób to, co uważasz za najlepsze."

- Oczywiście byłem ostrożny. Wcześniej zasięgnąłem opinii Pepa. Powiedziałem mu o swoich pomysłach: "Tak właśnie zagrają, a tak my na to odpowiemy." Dał mi zielone światło i zaczęliśmy przygotowania. Nie wiem, jak gracze na to zareagowali. Na początku sądzę, że byli nieco zdziwieni, ale biorąc pod uwagę moją wiedzę o Arsenalu, wydawało się to logiczne. "W tym tygodniu zespołem kieruje Mikel. Zna ich lepiej niż ktokolwiek inny" - taka była wiadomość od Pepa dla graczy.

W tamtym czasie głównym problemem City był brak klasowego środkowego napastnika. Sergio Aguero był zawieszony, a testowani we wcześniejszych meczach Kelechi Ihenacho i Nolito się nie sprawdzili.

Arteta spróbował jednak czegoś zupełnie innego. Postanowił zagrać bez klasycznego snajpera. Z przodu postawił na Raheema Sterlinga, któremu wtórowali na prawej flance Leroy Sane oraz - co niecodzienne - Kevin De Bruyne na lewym skrzydle. Poniższe zdjęcie ukazuje zestawienie tej trójki.

Wyglądało na to, że intencją Artety było, by De Bruyne krążył między linią ataku i pomocy, wyciągając w ten sposób operujących w środku pola Francisa Coquelina i Granita Xhakę. Korzystał na tym Sterling, który od pierwszych minut dobrze radził sobie na murawie, mając po prawej stronie szybkiego Sane.

W tamtym czasie Sterling nie był jeszcze tak skutecznym zawodnikiem, który obecnie terroryzuje defensywy drużyn Premier League. Nie przeszkadzało, by kilkakrotnie znaleźć się w groźnej sytuacji pod bramką Kanonierów - między innymi, kiedy De Bruyne zaskoczył obronę Arsenalu schodząc do boku i wrzucając w pole karne.

Jednak to Arsenalu w tamtym spotkaniu wyszedł na prowadzenie. Alexis Sanchez posłał dobre podanie do Theo Walcotta, który nie pomylił się w sytuacji sam na sam. W przerwie na taki przebieg wydarzeń zareagował Arteta, który niespodziewanie ustawił De Bruyne jako fałszywą dziewiątkę. Sane wrócił na lewą stronę, a Sterling przeniósł się na prawą flankę.

City szybko wyrównało za sprawą Sane, który wykorzystał dobre podanie Davida Silvy i spokojnie wykończył sytuację.

Decydujący cios wymierzony w Kanonierów przyszedł później, po spektakularnym podaniu De Bryune, który grając jako napastnik, wrócił się do środka pola i posłał niesamowitą 60-metrową piłkę do Sterlinga na prawe skrzydło.

Anglik miał przeciwko sobie Nacho Monreala i Petra Cecha, pilnujących bramki.

Skrzydłowy Obywateli nic sobie jednak z tego nie zrobił i w asyście Hiszpana posłał piłkę po krótkim rogu, ustalając wynik meczu na 2-1.

Nie bez powodu po bramce Guardiola świętował, zwracając się w stronę Artety, który na ławce trenerskiej zbierał gratulacje od pozostałych członków sztabu. Mimo tego, że Mikel kierował zespołem, przez cały mecz pozostawał niewzruszony na swoim stanowisku, a to Guardiola komunikował się z piłkarzami w obszarze technicznym.

- Prawda jest taka, że tej nocy spałem bardzo dobrze - mówił Arteta w Cuaderno de Manchester. Guardiola dodał - Mikel samodzielnie prowadził grę. To było jego pierwszego ligowe zwycięstwo tu, na The Etihad. Wygraliśmy dzięki trafieniu Sterlinga, ale Mikel odpowiadał za wszystko. Znał Arsenal lepiej ode mnie. Powiedziałem mu, żeby tego dnia przygotował zespół, i tak też zrobiliśmy.

Dla nikogo w północnym Londynie nie powinno być zaskoczeniem, że Arteta urósł do osoby, która realnie może zmierzyć się z przejęciem stołka trenera w Arsenalu. Szybko po przeprowadzce do Arsenalu w 2011 roku stał się liderem w szatni, nawet jeśli w tamtym okresie to Robin van Persie nosił opaskę kapitana.

Arteta przybył do Arsenalu w tym samym czasie co Per Mertesacker, krótko po tym, jak zespół został ośmieszony na Old Trafford przez Manchester United 8-2. Inne transfery, które zostały poczynione tego dnia - Park Chu-young, Andre Santos, Yossi Benayoun i Thomas Eisfeld - z pewnością nie zostaną na długo zapamiętane przez kibiców. Ale Arteta i rosły Niemiec od razu się zaprzyjaźnili i za zadanie dali sobie uporządkowanie spraw w Arsenalu.

Mertesacker wraz z Laurentem Koscielnym dowodzili linią defensywną Arsenalu, zaś Arteta podobną więź stworzył z Alexem Songiem, który - mimo zadań defensywnych - świetnie potrafił zagrać piłkę do przodu. Wszyscy pamiętają pewnie jego długiego crossa do Van Persiego.

Dwie miesiące po opuszczeniu Londynu Arteta powiedział na łamach oficjalnego magazynu Arsenalu, że jego zadaniem było "zapewnienie równowagi, zespolenie wszystkich wokół i sprawienie, by zespół płynniej przemieszczał się między formacjami. Chodziło o uświadomienie wszystkim, na jakich pozycjach powinni operować, kiedy mają zagrać piłkę, a kiedy szybko ją odzyskać po stracie."

Ta rola miała przygotować Hiszpana do późniejszej pracy w roli asystenta Guardioli, a w przyszłości trenera pierwszego zespołu. Arteta był także ważny poza boiskiem - nazywał siebie "policjantem". Pilnował, by wszyscy przestrzegali zasad klubu, a jego znajomość języka angielskiego, hiszpańskiego i francuskiego oraz komunikatywność we włoskim i portugalskim okazywały się kluczowe w utrzymaniu szatni razem, szczególnie w tak trudnym dla klubu okresie.

Wiedza o klubie może być dodatkowym plusem w CV Artety. Ale może ma tu miejsce sytuacja odwrotna. Arsenal również zna Hiszpana. Ludzie w klubie obserwowali jego poczynania i byli świadkami jego zdolności przywódczych.

Prawdopodobnie w ten weekend Guardiola nie postawi na Artetę w roli pierwszego trenera, ale bardzo możliwe, że już niedługo były kapitan Arsenalu zajmie o wiele bardziej prestiżowe stanowisko, już na The Emirates.

Autorem tekstu jest Michel Cox, dziennikarz The Athletic i autor książki "Premier League. Historia taktyki w najlepszej piłk".