Obszerny wywiad z Arszawinem

07.10.2012, 20:11, Adam Cygański 37 komentarzy

Zawodnik Arsenalu – Andriej Arszawin – udzielił bardzo osobistego wywiadu magazynowi Atmosphere, w którym to opowiadał między innymi o swoim dzieciństwie, relacjach z rodzicami, o swojej rodzinie, sławie i pieniądzach.

Jeden z komentatorów telewizyjnych powiedział, że Andriej Arszawin to urodzony piłkarz. Miał rację?

Kocham piłkę nożną! Zresztą w mojej rodzinie to chyba rodzinne, gdyż brat mojej mamy był piłkarzem i przez dłuższy czas pracował jako trener. Mój tata też był dobrym piłkarzem (Siergiej Arszawin ukończył w Leningradzie szkółkę piłkarską „Dynamo” i grał w zespole „Svetlana”). To on zaprowadził mnie na pierwszy trening gdy miałem 7 lat. Przed tym bardzo interesowałem się grą w warcaby. Przez dłuższy czas jeszcze były one dla mnie ważne, jednak w pewnym momencie musiałem wybierać i wybór ten padł na futbol. W pewnym momencie chciałem zostać też kierowcą autobusu.

Nie może być!

A jednak. Często gdy podróżowałem środkami transportu publicznego stałem za kabiną kierowcy i przyglądałem się jego pracy. Pomyślałem, że prowadzenie tak wielkiego pojazdu, w którym jedzie wiele osób, musi być fajnym zajęciem. Teraz, gdy wszystko potoczyło się zupełnie inaczej, nie umiem sobie wyobrazić siebie, jako kierowcę autobusu.

Nie ulega wątpliwości, że jesteś dobrym piłkarzem, jednak teraz Twoja kariera znajduje się na lekkim zakręcie. Czy nie miałeś ochoty, aby zrezygnować i odejść?

Nie. Poza tym gdybym odszedł w momencie, gdy mi się nie wiedzie, to świadczyłoby o tchórzostwie. Kocham piłkę nożną, żyję nią, więc dlaczego miałbym się z nią rozstawać? Z mojej strony mogę zapewnić, że pracuję ciężko i uczciwie. Daje z siebie wszystko co najlepsze i to nie tylko podczas meczu. Czasami słyszę błędne opinie, że piłkarze pobiegają 90 minut i dostają za to wielkie pieniądze. To bzdura. Poza tymi 90 minutami spędzonymi na boisku piłkarze ciężko trenują, dają z siebie wszystko i spędzają czas w gabinetach lekarskich, gdyż nawet stare urazy są często odczuwalne. A co do błędów, to oczywiście także je popełniamy, tak jak i wszyscy ludzie. Nawet bardzo dobrym lekarzom one się przytrafiają.

A czy Ty analizujesz swoje błędy?

Oczywiście. Krewni mówią mi nawet, że jestem co do siebie zbyt samokrytyczny. Ogólnie rzecz biorąc uważam, że mężczyzna powinien potrafić przyznać się do swych błędów. Mój ojciec, tak jak i wszyscy ludzie, miał swoje wady, jednak jedną z największych jego zalet było to, że potrafił przyznać się, że postąpił źle i przeprosić. Staram się postępować tak samo. Jednak jeśli zostanę niesprawiedliwie oskarżony, wolę zachować milczenie niż bronić własnej niewinności.

Mówisz o swoim ojcu wiele ciepłych i dobrych słów oraz o jego wkładzie w Twoją karierę, jednak to matka wychowywała Cię sama.

Moi rodzice rozwiedli się, gdy miałem 8 lat, jednak moja mama nigdy nie wypowiadała się źle o tacie. Gdy dorosłem, zacząłem zdawać sobie sprawę, jak musiało być jej ciężko. Każda kobieta, która rozeszłaby się ze swym mężem z powodu jego problemów z prawem, jak mogłaby wyrazić wobec niego swoją nienawiść? Poprzez zniechęcenie do niego dzieci. Jednak nie moja matka.

(Fot. Młody Arszawin ze swoją matką)

Przyznaj się. Jesteś rozpieszczony?

Uważam, że nie. Gdy chodziłem jeszcze do przedszkola, wychodziłem z niego ostatni. Obrażałem się wtedy na moją matkę, jednak ona wyjaśniła mi, że pracuje ciężko i nie może mnie wcześniej odebrać. Potem poszedłem do szkoły piłkarskiej i na treningi przychodziłem sam. Sam! Siedmioletnie dziecko!

Jakim byłeś dzieckiem?

Nie byłem łobuzem, jednak zwłaszcza w dzieciństwie byłem bardzo uczulony na to, aby wszyscy wokół byli uczciwi i sprawiedliwi. Niekiedy nie mogłem się powstrzymać, przez co narobiłem sobie zbyt wiele problemów. Nie żałuję tego, gdyż byłem uczciwy. Z powodu mojej nadmiernej szczerości musiałem zmienić kilka szkół.

Pewnie nie miałeś problemów z dziewczynami?

Wręcz przeciwnie. Jestem nieśmiałą osobą. Przeważnie piękne kobiety były wyłącznie moimi przyjaciółkami. Teraz możesz sobie wyobrazić, jak wielkim wyczynem dla mnie było to, gdy podszedłem do mojej obecnej żony pierwszy raz i zacząłem rozmowę. Zobaczyłem ją na ulicy. Szła wtedy z kolegą na zakupy, ja również byłem w towarzystwie znajomych. Spotkanie to było naprawdę przypadkowe, jednak zdecydowałem się podejść i porozmawiać. Gdyby ktoś powiedział mi wcześniej, że zapoznam się z dziewczyną na ulicy, nie uwierzyłbym w to. Jednak życie jest nieprzewidywalne. Zabawne jest to, że Julia w ogóle nie interesowała się futbolem, a mało tego nie wiedziała co może być fascynującego w tym sporcie. Teraz jest już jednak prawdziwą fanką.

Przeważnie miłość od pierwszego wejrzenia prowadzi do szybkiego ślubu…

Co do tej kwestii, to podchodziłem do tego bardzo poważnie. Nie jestem osobą, którą interesują śluby, a następnie szybkie rozwody. Małżeństwo to poważna sprawa, która niesie ze sobą odpowiedzialność. Na szczęście Julia myślała tak samo. Rozumieliśmy się w tej kwestii, więc nasz ślub był przemyślany i dojrzały. Poznaliśmy się w 2005 roku, a prawie dwa lata później, w grudniu 2007 roku, wzięliśmy ślub.

Futbol ingeruje w prywatność?

Moja żona jest obecnie jednym z najbardziej oddanych fanów, podobnie jak i mama. Los przy pomocy futbolu płata miłe niespodzianki. Moja córka Jana urodziła się w dniu, kiedy graliśmy mecz z Bayerem Leverkusen w Pucharze UEFA, w tym roku, w którym go wygraliśmy. Wspaniały prezent na urodziny córki! Moje trzecie dziecko, syn, urodził się w przeddzień meczu towarzyskiego z Wybrzeżem Kości Słoniowej.

Jak to jest być ojcem wielu dzieci?

Chyba mam jeszcze zbyt mały staż w tej roli. Jak dla mnie to tylko i wyłącznie powód do radości. Ogólnie rzecz biorąc, gdy spodziewasz się drugiego czy trzeciego dziecka uważasz, że wiesz już czego możesz się spodziewać, jednak to tak nie działa. Każde dziecko jest inne i możesz spodziewać się od nich wielu niespodzianek.

(Fot. Arszawin z żoną Julią i synkiem Artemem)

Pracujesz w Anglii, więc to naturalne, że dzieci uczą się w Londynie. Gdybyś jednak zmienił otoczenie, zabrałbyś rodzinę ze sobą?

Teraz dzieci są w Anglii i mają tutaj dostęp do bardzo dobrej edukacji. Jeśli zmienię miejsce pracy, rodzina pojedzie ze mną. Nieważne też gdzie będziemy mieszkać, w Anglii, Hiszpanii, Włoszech, moje dzieci będą uczyć się języka rosyjskiego. W Londynie mamy nauczyciela, który uczy Artema ojczystego języka, realizuje z nim program obowiązujący w rosyjskich szkołach, więc uważam, że to bardzo dobre.

Przeważnie sportowcy uczą się w Akademiach Wychowania Fizycznego, jednak Ty wybrałeś inną specjalność.

Ukończyłem Uniwersytet w Petersburgu na kierunku Technologia i Projektowanie. Wybór kierunku sportowego nie miał dla mnie żadnego sensu. Moja matka również ukończyła kierunek związany z tekstyliami. Może to dziwne, ale mam na sobie koszulę i dżinsy własnej produkcji. Więcej rzeczy stworzonych przeze mnie znajduje się w muzeum Uniwersytetu. Bez trudu obroniłem też dyplom. Jeżeli w życiu wyznaczysz sobie jakiś cel, osiągniesz go.

Kolejny wyjątek od reguły potwierdzający, że jesteś przeciwieństwem wielkich gwiazd, bez drogich posiadłości, jachtów i innych oznak bogactwa. Dlaczego?

Nasze obecne mieszkanie w pełni nas satysfakcjonuje. Jest wygodne i przestrzenne, a to najważniejsze. Jestem dość prostym człowiekiem i nie lubię przepychu. Wychowałem się w komunalnym mieszkaniu. Miałem 18 lat, gdy przeprowadziliśmy się stamtąd w bezpieczne miejsce. Pierwszą rzeczą jaką kupiłem, było mieszkanie. Od paru lat występowałem wtedy w Zenicie. Nie rozumiem ludzi, którzy kupują posiadłość z dwudziestoma pokojami, a wykorzystują mniej niż połowę z nich. Z tego samego powodu nie mam łodzi, ani wyspy na Morzu Południowym.