Rzut oka w przyszłość: Jon Toral

01.04.2014, 19:39, Sebastian Czarnecki 21 komentarzy

Przez akademię Arsenalu przewinęła się ogromna liczba młodych zawodników. Jedni byli bardziej utalentowani i odnosili wielkie sukcesy, inni stawali się średniakami, a pozostałym najzwyczajniej w świecie się nie powiodło. Niemniej, nawet tym najznamienitszym nie poświęcano większej uwagi, kiedy jeszcze błąkali się po szczeblach młodzieżowych i dlatego redakcja Highbury.pl postanowiła to zmienić, przybliżając Wam sylwetki kolejnych wychowanków Arsenalu. Bohaterem dzisiejszego tekstu jest Jon Toral, człowiek, którego transfer spowodował oburzenie w zarządzie Barcelony.

Pamiętacie słowa Sandro Rossella, który zarzucił Arsenalowi podkradanie największym klubom ich największych talentów? Były już prezydent katalońskiego klubu publicznie zaatakował Arsene'a Wengera i jego klub, po tym jak wyciągnął z La Masii dwóch uzdolnionych juniorów. W Jonie Toralu cała Barcelona wiązała nadzieję na przyszłość: miał być nowym Xavim, Iniestą i Fabregasem w jednej postaci. Pech jednak chciał (a dla nas raczej szczęście), że w pomocniku odezwały się angielskie geny jego matki, które nakazały mu wyjazdu by Wielkiej Brytanii, by posmakować gry w - jak sam to pięknie ujął - najlepszej lidze świata.

Sytuacja była więc prosta. Mamy najzdolniejszego juniora z La Masii, który koniecznie chce wyjechać do Anglii. Na reakcję Arsene'a Wengera, który lubuje się w polowaniu na takie okazje, nie trzeba było długo czekać. A skoro już zdecydował się na taki krok, by młodziana zakontraktować, postanowił dokoptować mu do towarzystwa jego najlepszego przyjaciela i nie mniej utalentowanego Hectora Bellerina (odcinek ROWP-a z jego udziałem znajdziecie tutaj). Cała transakcja wyniosła niecałe 500 tysięcy funtów, z których sam Toral kosztował aż 300. Cena i tak była promocyjna, bo Arsenal był zobligowany jedynie do zapłacenia Barcelonie ekwiwalentu za wyszkolenie obu młodzianów.

- Wszyscy zapominacie, że to angielski chłopiec. Ma angielski paszport, jego matka jest Angielką, więc nie widzę w tym problemu. Jeżeli utalentowany piłkarz sam chce do Ciebie dołączyć, dlaczego masz nie skorzystać z takiej okazji, jeżeli wszystko jest legalne? Wielu moich piłkarzy odchodziło z klubu na tej samej zasadzie, musisz się z tym pogodzić - powiedział Arsene Wenger w odpowiedzi na słowa Sandro Rossella. I mówił całkowitą prawdę. Ulubionym klubem Torala z Wielkiej Brytanii był właśnie Arsenal i to do tego klubu w pierwszej kolejności chciał dołączyć. Francuski menedżer nie robił mu żadnych problemów. Ba, był wręcz zachwycony, że do jego młodzieżówki zawitała kolejna perełka.

Pełnoprawnym Kanonierem stał się w czerwcu 2011 roku, kiedy oficjalnie podpisał kontrakt z klubem. Na początku występował głównie w drużynie U-18, jednak sporadycznie dostawał szansę na wyższym szczeblu, czyli U-21. Już od pierwszych chwil w nowym otoczeniu udowadniał, dlaczego Barcelona tak na niego liczyła i dlaczego oburzyła się po jego stracie. Okazał się być prawdziwym magikiem, który może wyczarować prawdziwe cuda. Już po pół roku w Londynie zaoferowano mu profesjonalną umowę, którą bez wahania podpisał.

To prawdziwy wirtuoz środka pola, który najlepiej czuje się jako maestro, jednak z powodzeniem zagra też na lewej flance lub za plecami napastnika jako dziesiątka. Charakteryzuje się fantastycznym przeglądem pola, niebywałą wizją gry i świetnym podaniem. Potrafi zagrać idealną, długą piłkę prosto do nogi, zagrać krótko, by uspokoić tempo, lub celnie przerzucić ciężar gry na skrzydło. Jako że lwią część swojej kariery spędził w Barcelonie, doskonale opanował również grę na jeden kontakt, dzięki czemu jest wręcz stworzony do gry kombinacyjnej. Kiedy zapytano go o jego największą wadę, odpowiedział, że jest nią prawa noga. Przyznał, że operowanie nią ocenia na 4 w 10-stopniowej skali i zrobi wszystko, by wyeliminować te braki. Lewą nogę za to ma nie od parady, to właśnie ona służy mu jako różdżka, a efektowne i dokładne podania to magiczne zaklęcia, które ona produkuje. Co jednak najważniejsze, Toral to skromny i bardzo dobrze ułożony chłopak. Zobaczcie zresztą, jak sam wypowiedział się o swojej filozofii futbolu.

- W piłce nożnej musimy zmierzyć się z wieloma problemami. Według mnie największym z nich jest jęczenie (lub, jakby to powiedział pewien komentator naszej ulubionej stacji, pleplanie), które powoduje, że niepotrzebnie tracimy czas i energię, a nic tym nie możemy wskórać. Jęcząc na każdym kroku wywołujemy tylko negatywne emocje, a to tworzy miejsce na wszelkiego rodzaju wymówki. Ja osobiście w żadne wymówki nie wierzę. Wierzę natomiast, że najważniejszą rzeczą w piłce nożnej jest dawanie z siebie wszystkiego na każdym kroku, w każdych okolicznościach. Niezwykle istotne jest również nasze nastawienie i podejście do tematu. Talent jest kluczową rolą w piłce nożnej, ale nie najważniejszą, bo kiedy nie jesteśmy pokorni, nie potrafimy czerpać z niego wszystkiego, co najlepsze - aż miło się czyta te słowa, które wypowiedział jeszcze osiemnastoletni piłkarz. Świadczą one wyłącznie o jego dojrzałości i o tym, że ma równo pod kopułą.

Jego największym problemem w Arsenalu jest ogromna konkurencja na pozycji środkowego pomocnika. Mimo że z Toralem wiązano największe nadzieje w klubie, to jednak Bellerin był pierwszym z tej dwójki, który zadebiutował w pierwszej drużynie. Hector za rywali ma jednak tylko Sagnę i Jenkinsona, zaś Jon musi mierzyć się z wieloma świetnymi zawodnikami. Nie tylko tymi starszymi, którzy aktualnie grają w pierwszej drużynie, ale również z młodymi rzezimieszkami jak Crowley, Zelalem, Jebb czy Olsson, którzy również mogą pochwalić się nieprzeciętnym talentem. Sam Hiszpan chce podążyć drogą Serge'a Gnabry'ego, który sporadycznie dostawał okazje w Premier League, a potem stał się pełnoprawnym członkiem zespołu. Jego wzorem do naśladowania jest z kolei Fabregas i przyznał, że chciałby kiedyś odgrywać w Arsenalu taką samą rolę jak on - od statusu gwiazdy po rolę kapitana. To właśnie do Fabsa jest najczęściej porównywany we wszystkich mediach.

O Toralu jest tak dużo do powiedzenia, że nawet nie można było w spokoju skupić się na jego statystykach. Nie są one jednak najważniejsze. Był kluczową postacią drużyny U-19, która odpadła z Barceloną w ćwierćfinale UEFA Youth League, udanie reprezentuje Arsenal U-21 i zapewnił mu awans z grupy w rozgrywkach Next-Gen Series w zeszłym sezonie. Kanonierzy potrzebowali wygranej z Athletikiem Bilbao w ostatniej kolejce, lecz przez długi czas utrzymywał się remis 2-2. Przepiękna bramka Torala wyprowadziła londyńczyków na prowadzenie, a ostatecznie zwyciężyli 4-2. Przypomnijmy, że Arsenal dotarł do półfinału tych rozgrywek, gdzie odpadł dopiero z Chelsea - Hiszpan był ważnym ogniwem tej ekipy.

Jak przyszłość może czekać młodego pomocnika w Arsenalu? Spodziewajmy się, że już tego lata wyruszy z pierwszą drużyną na przedsezonowe przygotowania, bo to jego czas. A co dalej? To wszystko zależy, jak wykorzysta tę szansę. Najlepszym rozwiązaniem byłoby dla niego wypożyczenie do Championship lub do dowolnego klubu, w którym dostałby prawdziwą szansę na wykazanie się. Rozgrywki młodzieżowe nie są wszak wyznacznikiem talentu, toteż Hiszpan potrzebuje jeszcze ogrania na najwyższym poziomie. Z najnowszych doniesień wiadomo, że Arsene Wenger nie zamierza przedłużać umowy z Mikelem Artetą (ważna do 2015 roku) i już rozgląda się za jego następcą. Może wcale nie musi daleko szukać, a nowy generał środka pola czai się tuż za rogiem? Toral ma wszelkie predyspozycje do tego, by stać się o wiele lepszym piłkarzem niż Miki. A skoro w głowie ma poukładane i udowodnił już, że nie jest kolejnym półgłówkiem jak Jay Emmanuel-Thomas czy Nicklas Bendtner, to może faktycznie zrobi należyty użytek ze swojego nieprzeciętnego talentu.

--

Artykuł pochodzi z partnerskiego serwisu Highbury.pl