Torreira do fanów: To dopiero początek ciężkiej pracy

14.02.2019, 07:00, Patryk Bielski 20 komentarzy

Na oficjalnej stronie Kanonierów pojawił się otwarty list do fanów Arsenalu, w którym nowa gwiazda zespołu - Lucas Torreira - tłumaczy długą drogę, jaką przebył od małego urugwajskiego miasteczka do gry na The Emirates. Poniżej treść wiadomości:

Zawsze marzyłem o zostaniu profesjonalnym piłkarzem, ale jeśli chodzi o to, w Urugwaju nie ma zbyt wielu możliwości. To właśnie sprawia, że moja historia jest wyjątkowa.

Dorastałem we Fray Bentos, małym mieście z 25 tysiącami mieszkańców. Pochodzę z bardzo licznej rodziny i mam sześcioro rodzeństwa oraz wspaniałych rodziców. Miałem szczęście, że w najbliższym otoczeniu było też wiele ciotek, wujków, kuzynów i dziadków. Moje pierwsze wspomnienie z piłką nożną wiążę się z moim tatą i sąsiadem, którzy zabrali mnie na boisko.

Zacząłem kopać futbolówkę, gdy miałem zaledwie trzy lata. Grałem wówczas dla 18 de Jultio, lokalnego zespołu, któremu kibicowała moja rodzina. Wciąż pamiętam pierwszą parę butów, którą otrzymałem - bardzo dobrze wspominam moje dzieciństwo.

Mimo że nasze miasto nie należało do największych, we Fray Bentos wszędzie mogłeś doświadczyć futbolu na wysokim poziomie. W mieście działało 11 klubów piłkarskich, które zaciekle ze sobą rywalizowały. Inny zawodowy piłkarz, Gaston Ramirez, także pochodzi z tego miasta.

Lucas celebrujący bramkę wraz z Gastonem podczas wspólnego pobytu w Sampdorii.

Widywałem Gastona wiele razy, kiedy bywałem w rodzinnych stronach podczas wakacji. Był przykładem dla wszystkich, ponieważ reprezentował barwy naszego kraju. W tamtym czasie nie byliśmy przyjaciółmi, ale od kiedy nasze losy splotły się w Sampdorii, mogę powiedzieć, że poznałem go bardzo dobrze i jest dla mnie jak brat.

Chciałem iść jego śladem i grać w reprezentacji, ale żeby moja kariera się rozwijała, musiałem przeprowadzić się do Montevideo. Wyjazd z Fray Bentos do stolicy był sporym krokiem naprzód. Grałem w Montevideo Wanderers przez 12 miesięcy w 2013 roku. Było ciężko. Zrezygnowałem z wielu rzeczy, takich jak rodzina, przyjaciele. Nagle nie możesz dłużej robić tego wszystkiego, do czego przywykłeś.

Musisz poświęcić się piłce nożnej i kontynuować naukę w innym mieście. Wszystko sprowadza się do wejścia w nowy rytm. Montevideo to duże miasto, które ma wielkie możliwości. Na szczęście w tamtym czasie moja siostra mieszkała w stolicy i pomogła mi się zaadaptować. Poradziłem sobie z tym dzięki mojej zawziętości i poświęceniu.

Lucas wraz z przyjaciółmi w Urugwaju.

Kiedy zacząłem czuć się pewniej na murawie, zdarzyło się coś nieprawdopodobnego. Pod koniec sezonu Montevideo Wanderers zdecydował się wysłać czterech młodych piłkarzy na testy w Pescarze we Włoszech. Co prawda nie znalazłem się w tej czwórce, ale zaliczyłem dobry sezon, w którym strzeliłem wiele bramek i zostałem powołany do młodzieżowego składu Urugwaju, za co klub postanowił nagrodzić mnie dodatkowym miejscem. Wyruszyliśmy w grudniu 2013 roku, a spośród całej piątki, tylko ja wylądowałem ostatecznie w Europie. To było wspaniałe doświadczenie, które udało mi się wykorzystać i teraz jestem na Starym Kontynencie od niemal sześciu lat.

Oczywiście, opuszczenie Urugwaju w wieku 17 lat i podróż do innego kraju, w którym panują odmienne zwyczaje i wszystko wydaje się inne, była sporym wyzwaniem... Ale wiedziałem, że to dla mnie życiowa szansa, że w ten sposób mogę pomóc mojej rodzinie i wszystkim wokół.

Jak już wspomniałem, mieliśmy sporą rodzinę, a w tamtym czasie mój tata był jedynym, który pracował. To było ciężkie, ale dało mi też siłę, której potrzebowałem, by kontynuować ciężką pracę.

Gdybym nie przeniósł się do Europy, nie sądzę, bym został powołany do reprezentacji narodowej. Nigdy nie zagrałem dla młodzieżówki, ale po świetnym sezonie w Sampdorii, otrzymałem telefon od trenera reprezentacji. To był wspaniały dzień.

Mój pierwszy występ zaliczyłem w turnieju w Chinach w marcu 2018 roku, kiedy graliśmy przeciwko Czechom. To było spełnienie marzeń, ponieważ każdy urugwajski piłkarz, każdy dzieciak na pewnym etapie swojej kariery marzy o założeniu niebieskiego trykotu. Zapamiętam to jako niesamowite przeżycie. Mogłem spędzić kilka dni z reprezentantami drużyny, której losy wcześniej śledziłem jedynie w telewizji lub grałem nią na PlayStation. Całe życie czekałem na tę chwilę i skorzystałem z danej mi szansy. Zaliczyłem dobry turniej w Chinach i wkrótce dowiedziałem się, że znalazłem się w 23-osobowej kadrze na Mistrzostwa Świata.

To było dla mnie coś wielkiego. Odpadliśmy z późniejszymi mistrzami, ale zostawiliśmy serce na boisku i walczyliśmy do samego końca. Na tamtej imprezie było wielu silnych rywali, którzy przedwcześnie odpadli z rozgrywek, było też dużo dziwnych rezultatów i niespodzianek.

Kumple z Fray Bentos: Lucas i Gaston na zgrupowaniu reprezentacji.

Szczególnie zapamiętam jedno starcie w meczu Portugalią. Rywale naprawdę nie mieli z nami lekko. W pewnym momencie nie miałem innego wyjścia, jak zagrać piłkę głową na wysokości murawy. Musiałem to zrobić, ponieważ nie chciałem, by jeden z przeciwników dostał się w nasze pole karne. Filmik z tego zagrania szybko trafił do sieci, co było trochę szalone!

W kolejnym meczu ulegliśmy Francji i ostatecznie skończyliśmy na piątym miejscu, dzięki czemu zostaliśmy najlepszym zespołem z Ameryki Południowej w Pucharze Świata. Warto podkreślić, że w tej imprezie aż ośmiu naszych piłkarzy po raz pierwszy występowało w tak dużym turnieju. Pojawiło się nowe pokolenie zawodników, którzy mają wpływ na grę dużych klubów. Ważne jest, byśmy wzajemnie sobie pomagali i uczyli się od bardziej doświadczonych zawodników. Te wartości powinny być pielęgnowane, dlatego jestem bardzo dumny z naszego zespołu.

Oddałbym życie dla swojego kraju, a teraz mam okazję zrobić to w Arsenalu. To wyjątkowa szansa, o której marzy każde dziecko związane z futbolem. Na początku wszystko było dla mnie nowe, ponieważ pochodziłem z innego kraju, wiodłem inne życie. Ale jestem normalnym facetem, bardzo naturalnym.

Poświęcam swój czas na trening i poprawę umiejętności. Mieszkam z moją dziewczyną i czasami odwiedzamy charakterystyczne miejsca w mieście. Londyn jest jednym z najważniejszych miast świata i jestem tutaj szczęśliwy. Wciąż przystosowuję się do wielu rzeczy i mam nadzieję, że zostanę w tym mieście przez długi czas.

Torreira na murawie Emirates Stadium.

Oczywiście, warunki pogodowe mogą być wyzwaniem, ale Premier League to według mnie najcięższa liga świata. Musisz być gotowy fizycznie i psychicznie, by grać z taką intensywnością. Mamy mecze co trzy dni, a później przychodzą reprezentacje. Musimy dbać o swoją dietę i odpoczynek, ponieważ nasze ciało jest narzędziem pracy - absolutnie to uwielbiam.

Wspaniale jest występować ramię w ramię z piłkarzami światowej klasy. W szatni siedzę między Mesutem Özilem i Alexem Lacazettem. Mesut i Laca to fantastyczni zawodnicy i ludzie. Wprowadzają do drużyny jakość, która jest niezbędna. Dyktują tempo w każdym meczu. Laca jest w świetnej dyspozycji strzeleckiej, co jest dla nas bardzo ważne. Kiedy przybyłem do klubu, oznajmiono mi, że w garderobie zasiądę przy Lace i Mesutcie. Nigdy nawet o czymś takim nie śniłem. A to wszystko w wieku 23 lat - to wielki przywilej.

Unai Emery także bardzo pomógł mi od czasu mojego transferu. Ważne było, by ktoś mógł wytłumaczyć mi pewne rzeczy po hiszpańsku, zwłaszcza na początku, gdy wszystko było dla mnie bardzo skomplikowane ze względu na język. Unai i jego sztab w razie potrzeby mogą przekazać mi wskazówki w języku hiszpańskim, co jest bardzo pomocne.

Moim pierwszym celem była aklimatyzacja w drużynie. Teraz czuję się już członkiem zespołu. Chciałem zorientować się w realiach gry w Premier League, ponieważ wszystko jest tu inne niż we Włoszech. Mamy wielkie cele, ale moim najważniejszym jest doskonalenie się jako piłkarz i człowiek. Moi koledzy dobrze poznają mój charakter. Chcę nadal ciężko pracować. Nie ma lepszej ścieżki w drodze na szczyt.

Kilka tygodni temu miałem miłe doświadczenie w jednym z lokalnych supermarketów. Kiedy po treningu wybrałem się na małe zakupy, na półce zobaczyłem przetwory mięsne o nazwie Fray Bentos. Możesz to sobie wyobrazić? Nazwa mojego rodzinnego miasta w brytyjskim supermarkecie, prawie 7000 mil od domu. Uśmiechnąłem się jedynie i pomyślałem, jak daleką drogę przebyłem.

Nie było łatwo dotrzeć tu, gdzie jestem. Musiałem ciężko pracować, by osiągnąć ten etap mojej kariery, ale dla mnie to dopiero początek.

Sponsorem serwisu jest sklep z gadżetami Arsenalu Fanzone.pl