Whittaker prowadzi Arsenal do szóstego tytułu mistrzowskiego

Większość futbolowych dynastii chyli się ku upadkowi z powodu przemijającego czasu lub pojawienia się innego dominatora w lidze. Złote lata trzydzieste Arsenalu były pod tym względem wyjątkiem.

Zamiast stracić iskrę na boisku, prężnie działająca maszyna napędzona przez Herberta Chapmana, a podtrzymana przy życiu przez George'a Allisona, została zastopowana przez wybuch II wojny światowej.

Konflikt zakończył się w 1945 roku, a rok później wznowiono profesjonalny futbol. Niestety powojenny okres nie był już tak łaskawy dla Kanonierów. Na pewnym etapie rozgrywek w 1947 roku The Gunners byli nawet bliscy spadku z pierwszej ligi, jednak ostatecznie zakończyli rozgrywki 16 punktów za liderującym Liverpoolem.

Allison zrobił co mógł, by praca Chapmana nie poszła na marne, ale po zakończeniu sezonu czuł, że nadszedł czas na zmiany. Anglik zrezygnował z funkcji trenera, a nowym szkoleniowcem Arsenalu został jego asystent - Tom Whittaker. W środowisku piłkarskim Whittaker był już znany i szanowany - najpierw jako piłkarz Kanonierów, później jako fizjoterapeuta reprezentacji Anglii. Wreszcie, otrzymał szansę prowadzenia Arsenalu.

Z Whittakerem na czele Arsenal natychmiast ruszył do ofensywy, co zaowocowało mistrzostwem w sezonie 1947/48 - szóstym w historii klubu. Po dziesięciu latach tytuł znów trafił na Highbury. The Gunners od początku rozgrywek wyraźnie górowali nad rywalami, ostatecznie kończąc sezon siedem punktów przed Manchesterem United.

17 stycznia 1948 roku Arsenal rozgrywał na wyjeździe mecz z Manchesterem United, na który przybyło 81 962 ludzi, co do dziś jest jednym z najlepszych wyników oglądalności w Anglii.

Whittaker był architektem sukcesu Kanonierów, ale na boisku prawdziwym bohaterem został Ronnie Rooke. Wysoki napastnik zdobył 33 bramki, ostatecznie zwyciężając w wyścigu po Złoty But. W finalnym meczu na Highbury przeciwko Grimsby dołożył cztery trafienia. Podobnie jak golkiper George Swindin, Rooke grał w każdym meczu tego pamiętnego sezonu. Z innych wyróżniających się zawodników, Reg Lewis trafiał do siatki 14-krotnie. Kapitanem zespołu był Joe Mercer, który tymczasowo pełnił tę funkcję w zastępstwie Leslie Comptona. Compton często musiał dzielić futbol z grą w krykieta w Middlesex, a gdy zobaczył, jak dobrze z opaską na ramieniu radzi sobie Mercer, dobrowolnie z niej zrezygnował.

Czytaj dalej: Mercer prowadzi Kanonierów do zwycięstwa w FA Cup