Arsenal zwycięża ligę współczynnikiem bramek o 0,099%

Anfield '89 może symbolizować najbardziej dramatyczną końcówkę w wyścigu o tytuł, ale jeśli na celownik wziąć lata powojenne, sezon 1952/53 z pewnością zasługuje na wyróżnienie.

Choć obyło się bez finałowego spotkania oko w oko z rywalem, tak jak to miało miejsce przeciwko The Reds, to różnica między pierwszą lokatą okupowaną przez Arsenal a drugim Preston była naprawdę niewielka.

W przedostatniej kolejce rozgrywek ligowych Tom Whittaker wraz ze swoim zespołem i dwupunktową przewagą nad Preston udali się do Deepdale, by powalczyć z wiceliderem tabeli. Wówczas lepsi okazali się gospodarze, którzy po bramkach Toma Finneya i Charliego Waymana wygrali 2-0 i zrównali się z Kanonierami w tabeli (za zwycięstwo przyznawano 2 punkty). Oba zespoły miały wtedy po 52 oczka. Zadecydować miała ostatnia kolejka.

Pierwszy krok ku mistrzostwu zrobił Preston, który pokonał znajdujące się na dnie tabeli Derby. Podopiecznych Whittakera czekał czwartkowy mecz po finale pucharu FA Cup, w którym na Highbury podejmowali Burnley.

The Clarets niespodziewanie wyszli wówczas na prowadzenie, kiedy Joe Mercer omyłkowo posłał piłkę obok własnego bramkarza. Gdy już wydawało się, że tytuł powędruje do Deepdale, Kanonierzy szturmem zaatakowali bramkę rywala, co zaowocowało bramkami Alexa Forbesa, Douga Lishmana i Jimmy'ego Logie'a.

Burnley łatwo nie dawało za wygraną i w drugiej połowie zdobyło bramkę kontaktową, jednak w ostatecznym rozrachunku na nic się to zdało. 51 tysięcy fanów zgromadzonych na Highbury mogło świętować swój siódmy mistrzowski tytuł.

Arsenal i Preston skończyli sezon z identycznym bilansem zwycięstw: 21, remisów: 12 i porażek: 9. Jedyną różnicą między zespołami był bilans bramkowy, a gracze Whittakera zostali nagrodzeni za swój ofensywny styl gry. Średnia goli Kanonierów wyniosła bowiem 1,516, zaś Preston 1,417. Jaki był margines zwycięstwa? Zaledwie 0,099%.

To tyle jeśli chodzi o dobre wiadomości. Te złe dopiero nadciągały, ponieważ mistrzostwo zdobyte przez Arsenal było ostatnim ważnym trofeum w ciągu kolejnych 17 lat. Rozpoczął się początek jałowego okresu, który ostatecznie zakończył zespół Bertiego Mee w roku 1970.

Czytaj dalej: Ostatni mecz "dzieciaków Busby'ego" przed Monachium