Niewidoczny Geniusz

08.03.2015, 04:05, Eryk Szczepański 107 komentarzy

Każdy z nas widział w swoim życiu taki mecz, w którym dopiero po kilkunastu czy kilkudziesięciu minutach odkrył obecność jakiegoś zawodnika na boisku. Zdarza się, że piłkarz nie ma swojego dnia, brakuje mu formy, albo jest po prostu leniem i mu się nie chce. Są też tacy zawodnicy, którzy nie są widoczni przez cały mecz, nie biegają z jednego końca boiska na drugi i nie walczą z całych sił, a jednak potrafią dać znacznie więcej niż ci, którzy to robią. Arsenal ma to szczęście, że taki ktoś jest już częścią drużyny. To Mesut Özil.

Kibice piłki nożnej, to jedna z najbardziej niezadowolonych i niezrozumiałych grup społecznych, jakie tylko można spotkać. Zawsze, ale to zawsze znajdą jakiś powód do narzekań. Najlepszym tego przykładem jest właśnie Mesut „50 milionów wyrzucone w błoto” Özil. Za drogi, za słaby, nie walczy, nie chce mu się, nie nadaje się do Premier League… Niemiec musiałby chyba strzelić 20 bramek w sezonie i zaliczyć 50 asyst, żeby łatka przepłaconego piłkarza, która do niego przylgnęła, zniknęła bezpowrotnie. A to i tak pewnie byłoby za mało. Cytując klasyka „No co zrobisz? Nic nie zrobisz.”

W drużynie Kanonierów jest kilka rodzajów piłkarzy. Jedni są szybcy, inny mają świetną technikę (są nawet tacy, którzy łączą te dwie cechy!), jeszcze inni walczą z całych sił lub świetnie grają głową. Są jeszcze tacy, którzy mają fantastyczne wykoń… a nie, jednak nie. W każdym razie żaden z nich, ba, nawet wszyscy razem wzięci, nie potrafią tak szybko myśleć i tak dużo widzieć na boisku, jak nasza „11”.

To prawda, że Mesut nie biega na pełnym gazie przez 90 minut. To prawda, że nie walczy za wszelką cenę o odzyskanie straconej piłki. To prawda, że nie jest najlepszy w defensywie. I wreszcie to prawda, że potrafi na jakiś czas zniknąć z radarów. Zgadzam się ze wszystkim, ale co z tego? Kto normalny oczekiwałby od takiego piłkarza, żeby harował jak wół przez 90 minut? A no tak, zapomniałem o wiecznie niezadowolonych kibicach.

Otóż Mesut nigdy nie będzie grać w ten sposób. Nikt też w klubie od niego tego nie oczekuje i niektórzy fani (szczególnie ci, którzy najbardziej na niego narzekają) powinni to zrozumieć i bardziej skupiać się na tym, co Niemiec rzeczywiście robi na boisku. Özil to mózg i oczy naszej gry ofensywnej. Swoim myśleniem zdecydowanie wyprzedza akcję, nie mówiąc już o obrońcach przeciwników. Niezależnie od stopnia trudności sytuacji w jakiej się znajduje, potrafi zagrać takie podanie, że sam adresat jest zaskoczony. Co swoją drogą nieraz zdążyliśmy już zauważyć. Niestety. Dlatego też, odkąd pojawił się w północnym Londynie, zanotował tylko 17 asyst. Co boli o wiele bardziej, jeśli uświadomimy sobie, że stworzył on swoim kolegom aż 109 szans na zdobycie bramki…

Jego zmysł obserwacji tego, co dzieje się na boisku, również zasługuje na najwyższe uznanie. Ile to razy krzyczeliśmy do telewizora, żeby wreszcie podał w pole karne, a on na przekór wszystkim zamiast szybko, podawał mądrze. Najlepszym tego przykładem jest bramka Tomasa Rosicky’ego z meczu z Evertonem. Większość z nas wtedy pomyślała, że to już stracona piłka. Przyznaję się, że i ja to zrobiłem. Mesut jednak sprawia wrażenie, jakby miał dosłownie oczy dookoła głowy. To, w połączeniu z jego techniką i inteligencją boiskową, sprawia, że zasługuje na miano geniusza. A jego znikanie? Nazwałbym to raczej szukaniem. A kiedy już znajdzie piłkę w odpowiednim miejscu, to wszyscy wiemy, co się dzieję. Od początku pobytu w Arsenalu, Niemiec notuje średnio 55 podań na mecz ze skutecznością na poziomie 88%. Dokładając do tego niespełna 3 kluczowe zagrania w każdym meczu, daje nam to obraz właśnie takiego rozgrywającego, jakiego potrzebujemy, by odnieść sukces.

Jako ciekawostkę warto jeszcze dodać, że od lutowego spotkania z Aston Villą (5:0), Mesut przebiegł w trakcie wszystkich pojedynków w sumie 63,24 km, czyli więcej niż jakikolwiek inny zawodnik Arsenalu! Niemożliwe? A jednak.

Głównym problemem Özila w Arsenalu jest to, że jest on piłkarzem grającym tak dobrze, jak pozwalają mu na to koledzy. Jego ogromnego talentu nikt nie może podważyć, ale bez optymalnej formy pozostałych Kanonierów, Mesut zawsze będzie wyglądać słabo na boisku. Jednak wszystkim negatywnie nastawionym do niego kibicom, proponuję chociaż na jeden mecz odsunąć uprzedzenia i rzetelnie spojrzeć na sposób w jaki się porusza po boisku, ilość i jakość jego celnych podań oraz mnogość kluczowych zagrań w każdym spotkaniu. Pomyślcie tylko, co by było, gdyby zawodnicy Arsenalu wykorzystywali chociaż połowę z nich…