Taktyczne plany na nowy sezon Arsenalu i innych ekip czołowej szóstki

18.08.2017, 15:23, Karol Chowański 1 komentarzy

Premier League wreszcie wróciła. Wyniki I kolejki tylko zaostrzają apetyty na resztę sezonu. Jakie zagadnienia taktyczne stoją przed ligową czołówką? Poniżej charakterystyka środków, jakimi sześć najlepszych drużyn ubiegłego sezonu spróbuje podbić nowe rozgrywki.

Arsenal: Czy zostaną przy 3-4-2-1?

Szybka odpowiedź na to pytanie brzmi: tak. Decyzja Arsene?a Wengera o przejściu na taktykę z trzema obrońcami po raz pierwszy od dwudziestu lat ożywiła Arsenal w rundzie wiosennej, zapewniwszy drużynie okres najlepszej gry w sezonie i przekonujące zwycięstwo w finale Pucharu Anglii nad Chelsea - ekipą, która pierwsza przywróciła modę na ten system na Wyspach.

Jak dobrze wie Antonio Conte, skuteczność tego modelu traci na wydajności po upływie paru miesięcy. Forma The Blues przeszła w zeszłym sezonie bardzo różne stadia: od (1) absolutnej dominacji nad rywalami i czyste konta, przez (2) brak czystych kont, ale dalsze gromadzenie zwycięstw, po (3) rozpracowanie przez rywali i problemy z płynnością gry od Nowego Roku do końca sezonu. Każdy klub Premier League nieustannie skanuje konkurencję, tu każda słabość będzie odkryta. Ponadto, im więcej meczów dany klub rozegra w tym samym ustawieniu, tym więcej da innym trenerom sugestii, podpowiedzi, rozwiązań, z jakich mogą skorzystać sami.

Po trudnym do określenia czasie nowy system Arsenalu też może zostać rozpoznany. Wenger powinien być na to przygotowany, by utrzymać konkurencyjność zespołu. Zdolność do reaktywności zdeterminuje osiągnięcia ekipy z The Emirates na koniec sezonu.

Chelsea: Jak Morata wpasuje się w system Conte?

Alvaro Moratę można bez cienia wątpliwości uznać za niezwykle utalentowanego strzelca. Ma potencjał przebicia się na swojej pozycji do ścisłej europejskiej czołówki.

Talent 24-latka to jedno, a coś zupełnie innego: jak odnajdzie się w Chelsea? Takie wyzwanie może przytłoczyć każdego, a Moracie brakuje doświadczenia podstawowej "dziewiątki" w drużynie, w której wszystko zależy od niego. To jego debiut w Premier League oraz w charakterze osamotnionego środkowego napastnika. Poza tym Chelsea nie ma reputacji klubu kreującego młode talenty - zdolności wymagającej cierpliwości i przyjęcia do wiadomości, że krótkookresowe trudności mogą przynieść bujne plony w dłuższej perspektywie. Kilka gorszych występów i Morata będzie pod presją.

Decydujące dla sukcesu zespołu i piłkarza będą plany Conte wobec swojej nowej "dziewiątki" oraz jakich piłek do Hiszpana oczekuje od jego nowych kolegów. Czy zadaniem Moraty będzie szukanie korytarzy do piłek prostopadłych, co prawdopodobnie łączyłoby się z obecnością w składzie Ceska Fabregasa? Czy jego rola zostanie ograniczona do pola karnego i odbierania dośrodkowań od skrzydłowych? Zastąpienie Diego Costy to spora odpowiedzialność. Można się jednak zastanawiać, czy Brazylijczyk faktycznie znajdzie nowy klub do końca miesiąca, czy może Conte stanie przed koniecznością przywrócenia go do składu.

Conte ma duże nadzieję wobec Moraty, który trafił w ligowym debiucie

Liverpool: Jakie możliwości daje sprowadzenie Salaha?

Mohamed Salah jest świetnym piłkarzem, który zasługuje na swoją drugą szansę w Anglii. W Chelsea dostał kilka okazji, ale rozwinął skrzydła dopiero w Fiorentinie i Romie. Wydaje się dobrym transferem Liverpoolu.

Salah może być wykorzystywany tylko na prawej flance. Z lewej strony boiska jego przydatność spada, a z pewnością nie jest środkowym napastnikiem ani pomocnikiem. Piłkarz jednej pozycji. Wydanie na niego 42 mln euro oznacza wypchnięcie Sadio Mane z dotychczasowej roli prawoskrzydłowego. Trudno wskazać powód, dla którego dynamika i wykończenie Senegalczyka miałyby przestać przynosić korzyści na lewej stronie ataku, ale nikt nie da gwarancji, że ta zmiana przyniesie sukces.

To z kolei oznacza przesunięcie Philippe Coutinho z powrotem do pomocy (chyba, że odejdzie do Barcelony). Środek pola zawsze wyglądał na naturalne środowisko dyktującego tempo gry reprezentanta Brazylii, z centrum dowodzenia mógłby skuteczniej pociągać za sznurki. Czy w takim razie Jürgen Klopp umieści Coutinho u boku Lallany w trzyosobowym bloku pomocy, gdy ten drugi wróci po kontuzji? Georginio Wijmaldum wypadnie ze składu mimo udanego sezonu? Czy Jordan Henderson udźwignie rolę jedynego zorientowanego defensywnie pomocnika za plecami dwu zdeklarowanych kreatorów?

Choć skład Liverpoolu w zeszłym sezonie był generalnie słaby, ich podstawowa jedenastka była wspaniale spójna. To się okaże, czy tę harmonię uda się utrzymać.

Man City: Ile wniosą nowi wahadłowi?

Manchester City zyskał automatycznie poprzez sprowadzenie nowego bramkarza Edersona. Jego adaptacja w nowej lidze potrwa trochę czasu, lecz przy jego umiejętnościach wydaje się niemożliwe, aby miał tak zły wskaźnik obronionych strzałów jak jego chilijski poprzednik [55%, co stanowiło 37. wynik spośród bramkarzy występujących w lidze - przyp. KC].

Bernardo Silva też jest świetnym piłkarzem. Będzie jednak ogromną niespodzianką, jeśli pokaże w City coś, czego tam nie widziano ze strony Davida Silvy i Kevina De Bruyne.

Najciekawszych zmian należy się spodziewać po bokach obrony. Podstarzały kwartet Bacary Sagna, Pablo Zabaleta, Aleksandar Kolarov i Gael Clichy został zastąpiony dość kosztownym triem Kyle Walker-Benjamin Mendy-Danilo. Z pewnością oznacza to porzucenie przez Guardiolę konceptu "odwróconego wahadłowego" (z rozwojem akcji zbiegającego do środka boiska), do którego z początku był tak przywiązany. Walker, w szczególności, jest typowym obiegającym skrzydłowych szybkobiegaczem, a nie kimś stworzonym do rozgrywania.

Jakie efekty da tak istotna zmiana? Można się spodziewać, że boczni obrońcy w systemie Guardioli przestaną rozciągać grę wszerz na wczesnym etapie konstruowania akcji, a ich głównym zadaniem stanie się szybkie przedostawanie się pod pole karne rywali, co pośrednio łączy się ze sprowadzeniem Bernardo Silvy. Leroy Sane może być w tej układance mianowany "Pedro Rodriguezem", aby z półbocznych stref boiska wychodzić do prostopadłych piłek i spotkań sam na sam z bramkarzem. Czy podobną rolę mógłby pełnić Raheem Sterling? Wiele w grze City po wakacjach będzie zależeć od nowych bocznych defensorów i tego, jak szybko odnajdą się w nowym otoczeniu.

United: Czy Paul Pogba wykorzysta nagłą swobodę?

Paul Pogba może mocno skorzystać na przyjściu Maticia

Przejście Nemanji Maticia z Chelsea do Manchesteru United było transferem raczej nietypowym. Rzadko widzi się piłkarza podstawowej jedenastki przechodzącego do rywali w walce o mistrzostwo. Z perspektywy Jose Mourinho to oczywiście wymarzone wzmocnienie: Matić jest silnym, godnym zaufania pracusiem, którego zna z wcześniejszej współpracy.

Co jeszcze ważniejsze, Manchester United zyskał w ten sposób niebywale zbalansowany środek pola. Matić zapewnia szczelną defensywę i wysoką jakość podań do przodu. Herrera jest znany z ruchliwości, wszechstronności. Ta dwójka tworzy wymarzoną bazę dla Pogby. Z Serbem i Baskiem za plecami, będzie mógł swobodniej atakować strefę obronną rywali, wychodzić wyżej i pełnić mniej energochłonnych obowiązków defensywnych. Nie jest żadną tajemnicą, że pozycja wysuniętego ofensywnego pomocnika jest ulubioną byłego gracza Juve w ustawieniu United.

Kończą się usprawiedliwienia dla Pogby. Obecność piłkarza o profilu Maticia powinna pomóc Mourinho w uzyskaniu najlepszej wersji pomocnika spod Paryża. Przebieg sezonu wyjaśni, czy z tego skorzysta. W nowej roli musi stać się dla drużyny głównym źródłem kreatywności, poważnym zagrożeniem strzeleckim i kimś, kto nieustannie inspiruje kolejne ataki swojej drużyny, płynnie spinając obronę z ofensywą. Choć kilka złych decyzji Pogby w Superpucharze z Realem nie przyniosło korzyści drużynie, właściwy rozwój jego współpracy z Romelu Lukaku - którego gra wzajemna była znakomita w trakcie całego okresu przygotowawczego - może dać United wiele udanych chwil.

Tottenham: Czy murawa Wembley wpłynie na ich pressing?

Przystosowanie się do nowego stadionu nie przychodzi łatwo, a w dodatku Tottenham czeka to dwa razy w ciągu roku. W tej kampanii przeprowadzają się na Wembley, teren, na którym ich ostatnie statystyki prezentują się wstydliwie. Nie chodzi tu tylko o otoczenie, a boisko, które jest po prostu znacznie większe niż to, do którego Spurs przyzwyczaili się na White Hart Lane.

To zapowiada poważny kłopot dla ekipy, której cała strategia gry (zwłaszcza u siebie) opiera się na zamykaniu przestrzeni rywalom, bezustannym pressingu i nacieraniu na połowę rywali przy każdej możliwej okazji.

Gdy po towarzyskiej wygranej na Wembley nad Juventusem 5 sierpnia zapytano o to Harry'ego Kane'a, był pełen optymizmu. "Boisko nam pasowało. Mogliśmy grać szeroko, korzystaliśmy z przestrzeni, skrzydłowi mogli się rozpędzić, a nasza defensywa podchodziła wysoko i utrudniała im grę", powiedział. Obrońca Jan Vertonghen zwrócił jednak uwagę, że takie warunki ułatwiają życie, jeśli masz piłkę, i komplikują, jeśli jej nie masz. Dla pressingu Tottenhamu przeprowadzka jest wyzwaniem, które wpłynie na całą filozofię ich gry.