John Cross o Cazorli i kupowaniu angielskich piłkarzy

18.10.2012, 20:01, Mateusz Słaby 191 komentarzy

Santi Cazorla udowadnia, dlaczego kupowanie angielskich piłkarzy jest niekorzystnym rozwiązaniem. 27-letni zawodnik znajduje się u szczytu formy, jest częścią zdobywającej wszystko reprezentacji Hiszpanii, w składzie której wystąpił w 48 spotkaniach... I kosztował Arsenal równe 12 milionów funtów.

Porównajcie to z 15 milionami, jakie Liverpool wydał na walijskiego pomocnika - Joe Allena - który w Premier League rozegrał jeden dobry sezon razem ze Swansea, zyskując sobie reputację gracza porządnego i sprytnego. Lub z (być może jeszcze bardziej wymownymi) 10 milionami funtów, jakie West Ham wydał na Matta Jarvisa, który zaliczył jeden mecz w reprezentacji Anglii, kiedy to wszedł na boisko z ławki rezerwowych w meczu z Ghaną i od tego czasu dla kraju już nie zagrał.

Z drugiej strony macie sumę 10,9 miliona funtów za Lukasa Podolskiego, który wziął udział w 103 meczach reprezentacji Niemiec, strzelił dla niej 44 gole i ma 27 lat. Angielskim klubom zarzuca się, że nie dają angielskim piłkarzom zbyt wiele szans. Prawda jest jednak taka, iż jeśli one same ich nie wyszkolą, szaleństwem jest kupowanie zawodników z Anglii.

Arsenal posiada wielu uzdolnionych młodych Anglików: Jacka Wilshere'a, Kierena Gibbsa, Aleksa Oxlade-Chamberlaina, Theo Walcotta czy Carla Jenkisnona. Arsene Wenger pozyskał Walcotta i Oxlade-Chamberlaina za duże pieniądze z Southampton, płacąc za każdego z nich 12 milionów funtów, kiedy obaj byli nastolatkami. Jenkinson przybył z Charltonu za milion funtów i teraz, gdy znajduje się on coraz bliżej powołania do reprezentacji Anglii, wydaje się to być ceną promocyjną.

Jeżeli Walcott opuści Arsenal, kolejka klubów po jego podpis będzie bardzo długa - między innymi Liverpool, Chelsea oraz Manchester City. Jeśli przeniesie się na Anfield w styczniu, to za sporą sumę - jeśli natomiast odejdzie przyszłego lata jako wolny zawodnik, będzie żądał wysokich zarobków. Walcott jest młody, wielce utalentowany... I jest Anglikiem. Z tego też powodu jego notowania stoją jeszcze wyżej.

Jednakże kluby z Premier League coraz bardziej odsuwają się od rodzimych graczy, ponieważ posiadają oni niekorzystny stosunek ceny do jakości. Arsene Wenger zadowolony jest z faktu, iż może teraz pochwalić się tak dużą ilością młodych piłkarzy z Anglii - lecz w rzeczywistości, większość transferów nie ma najmniejszego sensu.

Spójrzcie tylko na przykład Andy'ego Carrolla. Środkowy napastnik Newcastle kosztował 35 milionów funtów i został teraz wypożyczony do West Hamu, ponieważ menadżer Liverpoolu, Brendan Rodgers - uważany za znakomitego szkoleniowca - stwierdził, iż Carroll nie pasował do jego filozofii gry. Z pewnością to zadaniem Rodgersa powinien być trening i praca z Carrollem, tak by się wpasował. Zamiast tego, Liverpoolowi pozostała 35-milionowa wycena, której nie da się uzasadnić. Mimo to, po tak wielu kosztownych transferach jak Carroll, Stewart Downing czy Jordan Henderson, zapłacili 15 milionów funtów za Allena. Będzie on dobrym piłkarzem, lecz kwota 15 milionów jest jasnym dowodem na to, że nie opłaca się kupować Brytyjczyków.

Manchester City wydał 15 milionów funtów na Jacka Rodwella - teraz, stracił on miejsce w reprezentacji Anglii. Z pewnością nie zakupili go z żadnego lepszego powodu niż fakt, że jest Anglikiem. Podczas gdy każdy angielski kibic pragnie ujrzeć tryumfującą reprezentację Anglii - to samo z resztą tyczy się Walii, Szkocji, Irlandii Północnej oraz Irlandii - będą oni chcieli, by ich klub był na pierwszym miejscu. Wybór jest więc prosty: wydać więcej na gorszy talent z Wielkiej Brytanii - lub wydać mniej na w pełni rozwiniętą zagraniczną gwiazdę.

Cazorla może okazać się najlepszym transferem lata. Wygląda na piłkarza najwyższej klasy, pełnego pomysłów na rozegranie akcji, posiadającego wspaniałą technikę oraz wizję - to on kieruje grą. Początkowo Malaga oczekiwała za niego 20 milionów funtów. Arsenal prowadził jednak twarde negocjacje i ostatecznie pozyskał Santiego za równe 12 milionów funtów - żadnych dodatków, nic. To jest gracz, który niemalże dołączył do Realu Madryt, który błyszczał w Maladze, pomagając im dostać się do Ligi Mistrzów, i który jest niezwykle popularnym i ważnym członkiem hiszpańskiej kadry narodowej.

Podczas gdy wszyscy chcemy, by talenty z naszego rodzinnego kraju odniosły sukces, żaden menadżer, prezes czy dyrektor naczelny, u pełni władz umysłowych, z pewnością nie potrafi uzasadnić niektórych kosmicznych cen za Brytyjskich graczy. Co więcej, gdy odpowiedni zawodnik przeniesie się do Anglii, rozkoszuje się on tutejszym stylem życia, kulturą oraz uczy się języka.

Cazorla wynajął byłego nauczyciela angielskiego Cesca Fabregasa, mieszka w Hampstead - handlowej części północnego Londynu - i cieszy się angielskim stylem życia. To samo tyczy się Podolskiego - jakiś czas temu zauważono go w Hamsptead gdy czekał na autobus. Dalekie jest to od sytuacji z udziałem Jimmy'ego Floyda Hasselbainka, który w odpowiedzi na pytanie o to, czy korzystał z komunikacji publicznej, powiedział: "tak - niedawno złapałem czarną taksówkę". W Hampstead znajduje się mała osada Kanonierów - również Mertesacker mieszka nieopodal. Kiedyś piłkarze mieszkali w imitacjach pałaców Tudorów na przedmieściach - teraz, przybywają grać, żyć i korzystać.

Raczej nie ucieszy to Roy'a Hodgsona, jednakże z każdym transferem angielskiego zawodnika, coraz więcej klubów zacznie kwestionować to, czy w ogóle opłaca się ich kupować.