Miałem sen...

09.10.2007, 20:24, Przemysław Szews 22 komentarzy

Jest coś po trzeciej w nocy. Za niedługo będzie świtać, może nawet wyjdzie słońce, które nie będzie miało najmniejszej szansy przebić się przez żaluzje, które niczym plastikowa kurtyna oddzielają ciemność mojego pokoju i zewnętrzny chłód nocy. Kładę się spać, bo choć prób było wiele nie udało mi się odzwyczaić organizmu od snu. Ciężkie powieki dobitnie na to wskazują…

Widzę przed sobą nagłówki gazet: Times: „Arsenal w drodze po mistrzostwo”, Sun: „Mistrzostwo tuż, tuż… Arsenal bez porażki”. Po każdym meczu młodych Kanonierów jestem coraz bardziej dumny. Moje marzenie się spełnia. Arsenal kroczy dumnie od zwycięstwa do zwycięstwa. W pięknym stylu… z dynamiczną grą i niesamowitą determinacją. Słyszę naokoło głosy „zobacz jak teraz Arsenal niszczy, nie spodziewałem się tego”…; „odstawili ManU, Chelsea i L’pool, któremu nawet Torres nie pomógł”; „po odejściu Henry’ego myślałem, że pójda na dno, że już po tym klubie”. Śmieję się tym wszystkim w twarz, logo Arsenalu jaśnieje na mojej bluzie. Na dwa mecze przed końcem Premiership Arsenal ma 5 punktów przewagi. Wystarczy już tylko jeden dobry mecz! W CL natomiast powtórka z pamiętnego finału. Wymarzony zbieg okoliczności… trafiliśmy na Barcelonę, która nie odebrała mistrza „królewiczom” (cudzysłów) ze stolicy, ciekawe co powie Henryk Katalończyk?

Minął tydzień, włączam TV… Wszystkie londyńskie i nie tylko stacje mówią tylko o jednym „Młodzi Kanonierzy w podwójnej koronie!”. W końcu upragniony sukces! Mistrzostwo Anglii razem z pucharem oraz Champions League! Strony Arsenalu przepełnione, serwery padają… Wchodzę na Kanonierzy.com, bo reszta serwisów w Polsce ogłosiła zamknięcie, a tam pod każdym newsem 2 razy więcej komentarzy niż zwykle! Euforia radości.

Wyłączam komputer i myślę o tym wspaniałym, cudownym roku. Cóż to za osiągnięcie… Według niektórych „najsłabszy Arsenal od lat” zdobył potrójną koronę! Młode wilki, bez doświadczenia… Przyznam szczerze, że sam w to nie wierzyłem. Owszem, początek sezonu był bardzo obiecujący, ale martwiłem się, czy utrzymają tą formę, tempo… czy nie zabraknie im doświadczenia… Nie zabrakło! Dziękuję Arsene..., że dałeś im szanse, że wierzyłeś w swój młody wymarzony Arsenal!

Słyszę jakiś hałas, no bo oczywiście nie można sobie spokojnie pomyśleć… Co to k… jest?! Przeraźliwy dźwięk wierci mi uszy…, mam wrażenie, że przewierca się już do mózgu, który dobrze rozpoznaje ten dźwięk… Budzik. Spinam się w sobie, by ostatkiem sił, ogłuszony, jakoś wyłączyć to cholerstwo. Czas rozpocząć moją prywatną drogę krzyżową… Łazienka, kuchnia, kawa… Odpalam kompa, myślę, że dawno nie napisałem jakiegoś felietonu. Ech… Ale o czym by tu napisać? Mafijne już były… Rah z Fifim już też sobie pogadali. Co ja mam biedny napisać?! Taa… trzeba ocenić prace konkursowe… A może lepiej pójde dalej spać?

Spoglądam na tabelę. Ten widok zawsze poprawia mi humor. Arsenal przed wszystkimi… Hmm, coś takiego mi się dzisiaj śniło… Nie pamiętam dokładnie… Pewne jest jedno... Miałem sen. Piękny sen. A może to nie był sen?

…a jeśli był, to oby był proroczy…