Obszerna wypowiedź Adamsa

10.12.2011, 15:53, Mateusz Słaby 9 komentarzy

Poniższy tekst napisany został przez Alana Smitha - byłego zawodnika Arsenalu - który pracuje obecnie dla The Telegraph. Miał on przyjemność rozmawiać z Tonym zarówno na temat jego zakończonej już kariery piłkarskiej, jak i wciąż rozwijającej się kariery menadżera. Z wypowiedzi legendarnego kapitana Kanonierów - którego posąg od dnia wczorajszego podziwiać można pod Emirates Stadium - dowiadujemy się również jaki wpływ ten człowiek wciąż ma na zespół. Zapraszamy do lektury.

Tony Adams siedzi w pociągu w Rumunii, rozmawiając na temat wielkiego zaszczytu jakiego dostąpił ze strony Arsenalu. Najbardziej utytułowany kapitan w historii klubu został uwieczniony w brązie pod murami Emirates Stadium, razem z Thierrym Henrym i Herbertem Chapmanem. Odsłonięte wczoraj posągi stoją teraz dumnie przy stadionie, gdzie klub świętuje dziś 125-lecie istnienia. Przeciwnikiem jest Everton - drużyna, przeciwko której Adams strzelił pamiętnego gola w 1998 roku, przypieczętowującego pierwszy ligowy tytuł Arsene'a Wengera na Highbury. Ta właśnie poza, którą Adams przyjął celebrując tamtą bramkę - rozłożone wysoko ręce w promiennym uśmiechu - została odtworzona dla przyszłych pokoleń. Mój dawny kolega z drużyny - wiecznie pakujący się w kłopoty zuchwalec z Essex - w jakiś sposób przeistoczył się w prawdziwą żywą legendę. Pracujący obecnie w Azerbejdżanie dla Gabala FC, Adams zmierza do Bukaresztu by spotkać się z zawodnikiem, którego być może pozyska. Stwierdzam, że przebył długą drogę odkąd dołączył do Arsenalu w 1979 roku.

- Wiem o tym. Wciąż dokładnie pamiętam tamten dzień. Wiesz jak to było w London Colney - zawsze było tam ciasno. Więc ponieważ nie było innego miejsca, wypełniłem formularze uczniaka w toalecie. Było to jedyne ciche pomieszczenie jakie Steve Burtenshaw [szef skautów] mógł znaleźć. Patrzysz wstecz na wszystkie mecze - ciężkie przeprawy w Barnsley, lub gdziekolwiek indziej, wtorkowego deszczowego wieczora. To była długa droga, jednak coś takiego sprawia, że to wszytko było tego warte. Minął rok, może więcej, odkąd dowiedziałem się o posągu. Współpracowałem z artystą, podając mu wszystkie moje wymiary, oraz upewniając się, że powiększy rozmiar mojej klatki piersiowej o kilka cali. Teraz jest już skończony. Ray Parlour twierdzi jednak, że posąg porusza się szybciej ode mnie. Tak na poważnie - byłem niesamowicie poruszony gdy o tym usłyszałem. To olbrzymi zaszczyt, by zostać w ten sposób docenionym. Wiem, iż niektórzy uważają, że powinieneś być martwy nim zostanie ci postawiony posąg. Nie chcę być zbyt wnikliwy, jednak uważam, iż upamiętnia on piłkarską karierę, która umarła dawno temu.

Być może taka właśnie jest istota rzeczy. Lecz nie powstrzymało to Adamsa od utrzymywania kontaktu i wysyłania wiadomości do swoje duchowego źródła. Jako obecny kapitan drużyny, Robin van Persie otrzymał od niego kilka rad.

- Kontaktowałem się z Robinem przez wiadomości tekstowe. Uważam, że to miły człowiek i zawsze był materiałem na kapitana - wcześniej jednak nie miał wystarczającego wsparcia. Swojego czasu, dla mnie było to prostsze. Miałem obok siebie sześciu lub siedmiu poruczników - ludzi, którzy również mogli przejąć dowodzenie. Więc to właśnie mu poleciłem: "otocz się zawodnikami, którzy mogą cię wesprzeć - sam nie dasz sobie rady". Szczerze mówiąc uważam, że Per [Mertesacker] był bardzo pomocny - z tego co słyszę, był dobrym towarzyszem w szatni. Wcześniej istniał konflikt - teraz jednak wydaje się, że istnieje większe poczucie jedności.

Nie jest więc zaskoczeniem, że lepszy duch drużyny przyszedł w parze ze znakomitymi wynikami, by zmniejszyć presję na człowieku, którego pozycja w klubie była ostatnio bardzo niepewna. Adams często był w przeszłości uważany, za zbyt surowego względem swego byłego menadżera. Ostatnio pojawił się on na okładce magazynu, oferowanego w samolotach podczas lotu - poddawał w nim pod wątpliwość umiejętności trenerskie Wengera. Nieco nieprzyjemnie, magazyn ten znalazł się na pokładzie samolotu, którym podróżował Arsenal - co sprawiło, że Wenger odpowiedzieć musiał na kilka niezręcznych pytań. Jednak - jak zawsze z resztą - Adams mówił jedynie co myśli, zaznaczając przy tym, że największą zaletą Wengera jest sprowadzanie wielkich talentów i dawanie im możliwości rozwoju. Skupienie na taktyce nigdy nie było jego mocną stroną.

- Uważałem, że to śmieszne, gdy Arsene był tak krytykowany na początku sezonu. Był on pod presją, a ludzie zastanawiali się czy jest on odpowiednią osobą do tego zadania - stwierdziłem, że to niedorzeczne. Zaoferowałem więc swoje wsparcie, wysyłając mu kilka wiadomości. Wydaje się to głupie. Można by się kłócić czy to nie przypadkiem ja bardziej potrzebowałem pomocnej rady - jako młody menadżer tułający się po Azerbejdżanie - a nie Arsene - najlepszy menadżer w historii Arsenalu.

To właśnie praca dla Gabala FC sprawiła, że Adams siedzi teraz w pociągu zmierzającym do Bukaresztu, gdzie czeka go spotkanie z potencjalnym wzmocnieniem jego zespołu. Adams miał już jednak dość pracy, w której musiał organizować wszystko - od strzyżenia trawy do sortowania trykotów. Na dodatek - jego żona i dzieci mieszkały w oddalonej o trzy godziny drogi stolicy, Baku. Po osiemnastu miesiącach na stanowisku i z drużyną znajdującą się na szóstej pozycji w lidze, nadszedł czas by na chwilę się zatrzymać i rozważyć swe możliwości.

- Mówiąc szczerze - nie wiem co się teraz stanie. Mam nadzieję spotkać się w przyszłym tygodniu z prezesem klubu w Austrii i zobaczymy na czym stoimy. Być może mniej wymagająca rola dyrektora sportowego wystarczy, a może w ogóle odejdę. Zobaczymy.

Słuchając go oczywistym jest, że całkowicie korzysta z życia. Na szczęście, mroczne czasy dawno odeszły w zapomnienie, by zostać zastąpionym przez głęboki szacunek do tego co ma.

- Jestem trzeźwy od piętnastu lat i czuję się świeży jak stokrotka. Życie jest cudowną, niewiarygodną przygodą.

Częścią tej przygody jest założenie "Sporting Chance" - fundacji, której celem jest udzielanie porad i leczenie sportowców z uzależnieniami. Po niedawnej śmierci Gary'ego Speeda z fundacją tą skontaktowało się wiele piłkarzy cierpiących na depresję. Jak każdy, Adams był zszokowany tą tragedią, jednak niezbyt odpowiada mu rola stałego rzecznika w tak delikatnych kwestiach.

- Nie chcę wygłaszać swojej opinii na temat rzeczy, do omawiania których znacznie lepiej wykwalifikowani są ludzie w naszej fundacji. "Sporting Chance" działa już od jedenastu lat i jestem z tego powodu bardzo dumny. Jednak poszedłem na przód by robić inne rzeczy - w głównej mierze jestem trenerem, który zdeterminowany jest by odnosić sukcesy.

Na razie nie wiadomo dokąd zabierze go ta ambicja. Jeżeli jednak wróciłby do Anglii, zarzeka się, że mogłoby to być tylko jedno miejsce. Posąg opowiada historię - Adams jest Arsenalem.