Mieliśmy Özila, Mesuta Özila...

20.01.2021, 18:27, Bartłomiej Leszner 47 komentarzy

Przygoda Mesuta Özila z Arsenalem dobiegła końca. Niemiecki piłkarz rozwiązał kontrakt z Arsenalem i podpisze niebawem umowę z Fenerbahce. Przez 7,5 roku mogliśmy cieszyć się posiadaniem genialnego gracza, dysponującego fantastycznymi umiejętnościami (co prawda na boisku oglądaliśmy go przez 7 lat, a ostatnie pół roku bardziej aktywny był na twitterze). Byłem fanem talentu Mesuta jeszcze przed jego przybyciem do Arsenalu. Po odejściu Robina Van Persiego do Manchesteru United stał się on moim ulubionym zawodnikiem – jego technika i wizja była czymś niesamowitym, jego współpracę z Cristiano Ronaldo oglądało się z ogromną przyjemnością. Patrząc na jego grę, myślałem sobie: fajnie by było mieć takiego gracza w ukochanym klubie. Nie sądziłem jednak, że dojdzie do tego aż tak szybko...

Odejście z Realu. Wenger calling
28. sierpnia 2013 roku – Mesut Özil wychodzi na konferencję prasową Adidiasa i mówi, że „ma ważną umowę z Realem Madryt i tutaj zostaje”. Pytanie dziennikarzy było spowodowane zawirowaniami kontraktowymi piłkarza. Ojciec pomocnika reprezentował go w tych rozmowach. Negocjacje jednak doprowadziły do tego, że powstał konflikt. Był on na tyle poważny, że groziło mu nawet miejsce na trybunach... Kilkadziesiąt godzin później Mesut negocjował już swój transfer do Arsenalu. Miał duże wątpliwości – przechodząc z Werderu do Realu był pewien, że to krok w przód. Chciał zdobyć z Królewskimi Ligę Mistrzów. Przybycie Ancelottiego i niepewna sytuacja sprawiła jednak, że musiał podjąć (według niego) najtrudniejszą decyzję w karierze. Pierwszym trenerem, z którym chciał współpracować był nikt inny jak Arsene Wenger. Francuz chciał go w swoim zespole jeszcze gdy ten reprezentował barwy Bremy. Rozmowa z ówczesnym menadżerem Kanonierów poszła na tyle dobrze, że Niemiec zdecydował się przejść na Emirates. 2. września 2013 – Mesut Özil zostaje najdroższym transferem w historii The Gunners.

Kibice Arsenalu zgromadzili się przed Emirates Stadium, aby celebrować pozyskanie pomocnika.

Przerwanie pucharowej posuchy
Mesut Özil przedstawił się kibicom Kanonierów w świetnym stylu – już w 11. minucie swojego debiutu zaliczył pierwszą asystę w nowym klubie (z Sunderlandem, podawał do Giroud). Przed meczem musiał odbyć rytuał, który czekał na każdego nowego zawodnika. Niemiec wykonał popularny utwór Tarkana „Kiss. Kiss”. Jednak to inna piosenka już na zawsze będzie kojarzyła mu się z Arsenalem. Jako jeden z niewielu graczy w zespole Kanonierów miał swój hymn. Specjalnie utworzony utwór na jego cześć brzmiał: „We’ve got Özil. Mesut Özil. I just don’t think you understand. He’s Arsene Wenger’s man. He’s better than Zidane. We got Mesut Özil” (Mamy Özila, Mesuta Özila. Myślę, że nigdy tego po prostu nie zrozumiecie. On jest człowiekiem Arsene Wengera. Jest lepszy niż Zidane. Mamy Mesuta Özila) . Były zawodnik Realu Madryt twierdzi, że słysząc te piosenkę, czuje jakby rósł. Chęć zwycięstwa Arsenalu jest jeszcze większa. Pierwszy sezon na Emirates zapowiadał się bardzo obiecująco – prowadzenie w tabeli Kanonierzy oddali dopiero w 17. kolejce ligowej. Był to również pierwszy raz gdy Niemiec grał bez krótkiej przerwy świąteczno-noworocznej. Po dotkliwej porażce z Liverpoolem (1-5) pojawiła się krytyka Mesuta. Głównymi zarzutami był brak zaangażowania i stwierdzenie, że „jest najlepszym piłkarzem na świecie, gdy jego drużyna wygrywa 2-0, ale gdy jest odwrotnie to nikt go u siebie nie chce”. Po meczu z Bayernem Monachium dla „Daily Mail” był Niemcem za 42,5 miliona funtów, który nie potrafi nawet strzelać karnych (Arsenal przegrał rywalizację z Bayernem 1-3). Ostatecznie Arsenal zakończył rozgrywki na 4. miejscu w lidze, zdobywając pierwsze trofeum (FA Cup) od 2005 roku. Pucharowa posucha została przerwana, a Mesut zakończył sezon z 7 bramkami i 14 asystami we wszystkich rozgrywkach.

Latem 2014 roku pomocnik pojechał z reprezentacją Niemiec na Mistrzostwa Świata w Brazylii. Wszyscy doskonale pamiętamy mecz półfinałowy z gospodarzami zakończony porażką Canarinhos aż 1 do 7. Die Mannschaft, z Mesutem w składzie, zdobyło najcenniejszy trofeum w piłce nożnej – Mistrzostwo Świata. Niemieckie trio z Arsenalu – Özil, Mertesacker, Podolski otrzymali więcej wolnego i nieco później wrócili do treningów z drużyną. Dość sporą część sezonu 2014/15 Mesut spędził jednak w gabinecie lekarskim – naderwanie wiązadła zewnętrznego w kolanie spowodowało, że był niedostępny do gry aż przez prawie 3 miesiące (od października do stycznia). Arsenal zajął 3 miejsce w lidze, a świeżo upieczony mistrz świata zdołał zdobyć 5 bramek i zaliczyć 9 asyst we wszystkich rozgrywkach. Sezon zwieńczył fantastycznym meczem z Aston Villą w finale Pucharu Anglii (4-0). Kolejne trofeum w barwach Arsenalu trafiło do gablotki.

Mesut Özil w trakcie fety zorganizowanej w Berlinie po triumfie reprezentacji Niemiec na Mistrzostwach Świata w 2014 roku.

Sezon 2015/16 był na wyspach sezonem szalonym. Ówczesny mistrz Anglii – Chelsea – większość sezonu spędziła w dolnej części tabeli, ostatecznie kończąc go na miejscu 10. O mistrzostwo walczyły trzy drużyny – Arsenal, Tottenham oraz niespodziewanie Leicester City. Ostatecznie to drużyna Lisów była sensacyjnym triumfatorem, a Kanonierzy rzutem na taśmę w ostatniej kolejce wyprzedzili Spurs. Świetna postawa The Gunners, szczególnie w pierwszej części sezonu była w dużej mierze zasługą Niemca. Do 6 bramek dołożył aż 19 asyst! Rekord liczby asyst w jednym sezonie należał do innego Kanoniera – Thierry Henry w sezonie 2002/03 zaliczył ich 20. Mesut był 2 asysty od pobicia rekordu. Niestety w jego pobiciu przeszkodził mu w dużej mierze... Olivier Giroud. Francuz pudłował bowiem na potęgę, wzmagając tym samym niezadowolenie fanów Arsenalu. Kto wie, czy gdyby wtedy Arsenal miał napastnika z wyższej półki (np. Aubameyanga z poprzedniego sezonu, czy Van Persiego z ostatnich dwóch lat w Londynie) nie świętowalibyśmy mistrzostwa Anglii, a historia Leicester zakończyłaby się na sensacyjnym (nadal) miejscu w TOP4?

Kolejny sezon był najlepszym Mesuta pod względem liczb – Niemiec opuścił zaledwie 5 meczów w Premier League, a we wszystkich rozgrywkach zdobył 12 bramek i zaliczył 14 asyst. Zdobył również pierwszego hat-tricka w barwach Kanonierów, a jego ostatnia bramka w tym meczu z Łudogorcem jest zdecydowanie najładniejszą w jego karierze. Dobre liczby Özila jednak nie przełożyły się na wyższą lokatę zespołu na koniec sezonu. Pierwszy raz od 1996 roku Arsenal nie zakończył sezonu w pierwszej czwórce. Przygoda z Ligą Mistrzów również nie zakończyła się tak, jak tego byśmy chcieli. Jak dotąd ostatnie dwa mecze The Gunners w tych rozgrywkach były katastrofalne – porażka w dwumeczu z Bayernem 2-10 nie jest powodem do dumy.

Sezon 2017/18 okazał się być jeszcze gorszy od poprzedniego – Arsenal ukończył sezon na 6. miejscu, oznaczającym drugi z rzędu brak awansu do Ligi Mistrzów. Alternatywną drogę do tych elitarnych rozgrywek zamknęło Atletico Madryt, z którym Arsenal przegrał w półfinale Ligi Europy. Liczby Özila ponownie nie prezentowały się źle – 5 bramek i 14 asyst we wszystkich rozgrywkach nie jest powodem do wstydu. Miałby może ich więcej gdyby nie choroby i... tajemnicze urazy pleców. Wspomniany wcześniej półfinał Ligi Europy był ostatnim spotkaniem które rozegrał w tamtym sezonie. Koniec sezonu oznaczał również odejście z zespołu Arsene Wengera, który miał nieco inne podejście oraz wymagania co do gry i pracy Özila. Ostatnia zmiana menadżera klubu w którym grał Niemiec doprowadziła do jego odejścia zaledwie kilka miesięcy później...

Zmiana trenera przed sezonem 2018/19 była kluczowa dla kariery ofensywnego pomocnika. Unai Emery wymagał wobec swoich zawodników dużego zaangażowania w pressing i grę w obronie – czegoś, z czego za kadencji Wengera Özil był praktycznie zwolniony. Mesut był częściej sadzany na ławce, ponownie pojawiły się problemy z plecami. W meczach z zespołami TOP6 był konsekwentnie pomijany w selekcji. Mimo że zaczął nawet grać z opaską kapitańską na ramieniu, nie miał takiego zaufania Hiszpana, jakim darzył do francuski szkoleniowiec. Najlepiej o dyspozycji Mistrza Świata z 2014 roku mówią statystyki z tamtego sezonu. Zaledwie 6 bramek i 3 asysty w 35 spotkaniach we wszystkich rozgrywkach to liczby, które mogą być zadawalające dla ligowych średniaków, a nie dla zawodnika, któremu płaci się 350 tysięcy funtów tygodniowo.

Arsene Wenger odegrał kluczową rolę w transferze Niemca. Mesut Özil odpłacił się trenerowi, mając bardzo duży udział w przerwaniu pucharowej posuchy Arsenalu.

Polityka
Mesut Özil w ostatnich latach zaangażował się (celowo lub nie) w politykę. Przed Mistrzostwami Świata w Rosji, Niemiec opublikował w mediach społecznościowych zdjęcie z prezydentem Turcji – Recepem Erdoganem. Spotkanie wywołało oburzenie wielu osób, którzy łapali się za głowę pytając: jak może publikować zdjęcie z osobą, która jawnie łamie prawa człowieka w swoim kraju? Turniej zakończył się dla naszych zachodnich sąsiadów ogromną klęską (nie wyszli nawet z grupy), a jednym z najbardziej krytykowanych graczy był właśnie pomocnik Arsenalu. Media twierdziły, że jednym z głównych powodów podzielenia szatni Die Mannschaft, było właśnie spotkanie Özila, Gundogana i Erdogana. Mesut tłumaczył, że odmowa byłaby równoznaczna z wyparciem się własnych korzeni, a rozmowa dotyczyła wyłącznie futbolu (i nie miała nic wspólnego z wyborami w Turcji). Na tym jednak się nie skończyło. Były gracz Schalke i Werderu publicznie mówił o dyskryminacji ze strony Niemieckich polityków i osób publicznych, podkreślając, że zamiast ochrony swojego zawodnika, oni jeszcze bardziej go krytykowali. Ocenił falę krytyki, która na niego spadła, jako wymówki do wyrażenia swoich rasistowskich poglądów. Skrytykował go nawet szef piłkarskiej federacji Niemiec. Özil zarzucił mu, jak i krajowym mediom dyskryminację i natychmiast zrezygnował z gry w kadrze, kwitując całą sytuację dosyć wymownym stwierdzeniem: „jeżeli wygrywamy jestem Niemcem, a kiedy przegrywamy – imigrantem”. A jeszcze nie tak dawno, bo w 2010 roku otrzymał nagrodę Bambi za wspaniały przykład niemieckiej integracji...

Zdjęcie Özila z Erdoganem, które wywołało burzę komentarzy.

W grudniu 2019 roku pomocnik znów poruszył tematy polityczne. Ponownie za pośrednictwem mediów społecznościowych, skrytykował postępowanie chińskiego rządu w sprawie mniejszości muzułmańskiej, podkreślając czyny, których dopuszczają się wobec Ujgurów (palenie Koranów, zamykanie meczetów, morderstwa muzułmańskich uczonych). Od słów Niemca natychmiast odciął się Arsenal. Klub w oficjalnym oświadczeniu podkreślił swoją niezależność w kwestiach politycznych, uznając stanowisko swojego zawodnika jako prywatną opinię. Na reakcję ze strony Chin nie trzeba było długo czekać – nazwisko Özila zostało usunięte z popularnych gier (Pro Evolution Soccer oraz FIFA), kibice publicznie palili koszulki z jego nazwiskiem, a mecz Manchesteru City z Arsenalem ostatecznie nie został wyemitowany w telewizji. Chiny to największy rynek zagraniczny dla Premier League. Wpływy z transmisji wynoszą kilkaset milionów dolarów. Stanowisko Özila zostało zagrożeniem dla wpływów Arsenalu właśnie z tego rynku, na które klub nie mógł sobie pozwolić... Były piłkarz Realu Madryt stał się niewygodny. Ze współpracy z nim zrezygnował Mercedes, a następnie Adidas. Mimo wyrażenia swoich poglądów publicznie, Mistrz Świata z 2014 roku nadal pojawiał się na boisku, do czasu...

Niemiec ośmiokrotnie wybiegał na murawę w roli kapitana drużyny.

Początek końca w Arsenalu
Mesut rozpoczął sezon 2019/20 od nieco dłuższej przerwy spowodowanej napadem na niego, Seada Kolasinaca i ich partnerki. Napastnicy uzbrojeni w nóż zostali na szczęście odprawieni z kwitkiem przez Bośniaka, który zdecydował się wziąć sprawy w swoje ręce. Nagranie z tej sytuacji widziała pewnie większość z nas. Pierwszym meczem w którym pojawił się na boisku było spotkanie z Watfodem w połowie września. Na następny ligowy mecz musiał jednak czekać aż do początku listopada. W międzyczasie zagrał dwa spotkania w ramach pucharu ligi, zakładając nawet opaskę kapitańską. Niemiec zaczął regularnie pojawiać się w wyjściowej jedenastce od 11 kolejki, rozgrywając 7 meczów z rzędu. W międzyczasie zwolniony został Unai Emery. Zastąpił go Freddie Ljungberg, a Mesut był podstawowym zawodnikiem prowadzonego przez Szweda Arsenalu (rozegrał 4 z 5 spotkań za jego kadencji). Nie przeszkodziły w tym wcześniej wspomniane komentarze na temat postępowania Chin wobec muzułmanów. Początek współpracy na linii Arteta-Özil sprawiał wrażenie, że były zawodnik Realu Madryt będzie bardzo ważnym elementem w układance Hiszpana – wystąpił on we wszystkich ligowych spotkaniach Arsenalu, aż do przerwy spowodowanej lockdownem. Pandemia koronawirusa spowodowała, że kibice nie mogli wejść na stadiony. Oznaczało to m.in. brak wpływów z biletów. Zyski z dni meczowych nagle zniknęły i klub zaczął szukać oszczędności. Jednym z pomysłów na cięcie kosztów było tymczasowe zmniejszenie wynagrodzenia zawodników. Mesut miałbyć jedynym graczem, który sprzeciwił się takiemu rozwiązaniu. Swoją decyzję tłumaczył niejasnością pomysłu, sam chciał zapewnienia, że cięcia ich pensji spowodują, że wszyscy pracownicy utrzymają swoje posady. Jego wątpliwości okazały się słuszne, wiele osób straciło pracę, w tym osoba od lat wcielająca się w postać Gunnersaurusa. Pomocnik zdecydował się na kolejne ryzykowne posunięcie, tym razem uderzające prosto w klub. Nie da się ukryć, że Arsenal marketingowo strzelił sobie w kolano – zwolnienie osoby zarabiającej nieco ponad tysiąc funtów miesięcznie miało być lekiem na problemy finansowe? Komentarz Özila dotyczący jego zwolnienia i zobowiązanie do całkowitego pokrycia wynagrodzenia Jerrego Quya (pracującego jako maskotka przez 27 lat) na pewno nie było najmądrzejszą jego decyzją.

Decyzja o niezgłoszeniu Niemca do rozgrywek była szokująca. Cały piłkarski świat wiedział co prawda, że Arsenal chce się pozbyć piłkarza siedzącego na trybunach (a właściwie w domu), inkasującego 350 tysięcy funtów tygodniowo. Niewielu jednak spodziewało się tego, że Mikel Arteta nie zgłosi go do żadnych rozgrywek. Celem było niewątpliwie wypchnięcie Özila z zespołu i zwolnienie go z listy płac. On sam nie miał jednak takiego zamiaru. Postanowił spędzić najbliższe 3 miesiące na trenowaniu z zespołem i dopingowaniu drużyny za pomocą twittera. Czy takie działanie było potrzebne? O ile wiele osób chwaliło Mesuta za akcję z wynagrodzeniem Gunnersaurusa, to tweety na temat spotkań Arsenalu raczej takiej reakcji nie wywołały. Nieudolność i brak kreatywności drugiej linii Kanonierów wołał o pomstę do nieba i fani Niemca (może i słusznie) zaczęli mówić, że z nim w składzie moglibyśmy więcej zdziałać. Dyskusję chwilowo przerwała dobra dyspozycja Emile Smith-Rowe, którego występy na nominalnej pozycji Özila sprawiły, że już tak nie tęsknimy za naszym numerem 10. Urodzony w Gelsenkirchen pomocnik pochwalił (za pomocą tweetera) „De Bruyne’a z Croydon” zwracając uwagę na jego dobre występy i fakt, że przecież gra na tej samej pozycji co on...

„Dobry mecz chłopaki! Zespół wygląda nieźle z rozgrywającym takim jak Emile Smith Rowe – zrobił różnicę.” – komentarz byłego reprezentanta Niemiec po meczu z West Bromwich Albion.

Odejście z Arsenalu
Mesut odchodzi z Arsenalu w dość kiepskim stylu. Odejście Özila bardziej przypomina te Santiego Cazorli niż Aarona Ramseya – Niemiec opuści zespół nie grając od dobrych kilku miesięcy i podobnie jak w przypadku Hiszpana nie będzie miał okazji na rozegranie pożegnalnego spotkania. Nie spodziewałbym się również jakiegoś szczególnego traktowania ze strony włodarzy Arsenalu (jak w przypadku wspomnianego Walijczyka). Odejście Mesuta jest sprawą głośną, bo przecież rzadko się zdarza, aby piłkarz jego formatu opuszczał drużynę w środku sezonu, w dodatku przez rozwiązanie kontraktu. Mikel Arteta i spółka dopięli swego – wypchnęli niechcianego zawodnika z klubu. Mimo mojej bardzo dużej sympatii do reprezentanta Niemiec nie będę jednak osądzał postępowania klubu wobec niego (chociaż myślę, że i tak po części to zrobiłem). Tego, co tak naprawdę wydarzyło się na linii Mesut – Arsenal dowiemy się może za jakiś czas. Dziękujemy Mesut za te 7,5 roku gry w barwach Arsenalu, za bramki i asysty, za pomoc w przerwaniu pucharowej posuchy. We’ve had Özil, Mesut Özil. I just don’t think you understand. He was Arsene Wenger’s man... #YaGunnersYa

Mesut Özil w drodze do Stambułu, aby sfinalizować transfer do Fenerbahce.

Podsumowanie występów Mesuta Özila w Arsenalu (wg. portalu transfermakt.de):
Premier League: 184 mecze / 33 bramki / 58 asyst
Liga Mistrzów: 29 / 7 / 6
Liga Europy: 19 / 2 / 6
Puchar Anglii: 16 / 2 / 6
Puchar Ligi: 5 / 0 / 1
Tarcza wspólnoty: 1 mecz
RAZEM 254 mecze / 44 bramki / 77 asyst

Trofea (6):
- Puchar Anglii: 2014, 2015, 2017, 2020
- Tarcza Wspólnoty: 2015, 2016.

Źródła:
- transfermarkt.de
- „Mesut Özil. Magia w Grze”, Mesut Özil, Kai Psotta, Tłumacz. Michał Jeziorny, wyd. SQN, Kraków 2018.