Rzut oka w przyszłość: Gedion Zelalem

07.02.2014, 08:14, Sebastian Czarnecki 33 komentarzy

Przez akademię Arsenalu przewinęła się ogromna liczba młodych zawodników. Jedni byli bardziej utalentowani i odnosili wielkie sukcesy, inni stawali się średniakami, a pozostałym najzwyczajniej w świecie się nie powiodło. Niemniej, nawet tym najznamienitszym nie poświęcano większej uwagi, kiedy jeszcze błąkali się po szczeblach młodzieżowych. Czas to zmienić, bo w końcu nie wszyscy znają obecnych wychowanków Arsenalu. Podobnie jak przed laty, z jednych pewnie wyrosną dobrzy piłkarze, ale na pewno nie wszystkim się to uda. Bohaterem dzisiejszego tekstu jest Gedion Zelalem - zawodnik, o którym istnieniu kibice Arsenalu dowiedzieli się dopiero w tym sezonie, kiedy to podbił serca kibiców swoimi nietuzinkowymi zagraniami podczas Asia Tour 2013.

Gedion Zelalem urodził się 26 stycznia 1997 roku w Berlinie, a więc zaledwie kilka dni temu skończył 17 lat. Z Niemcami ma jednak niewiele wspólnego, gdyż przyszedł tam tylko na świat - jego rodzice są Etiopczykami, którzy akurat przebywali tam na imigracji. Młodzian bardzo szybko zadecydował o związaniu swojej przyszłości z piłką nożną i już w wieku pięciu lat zapisał się do akademii stołecznej Herthy. Swoją karierę w niemieckim klubie musiał jednak zawiesić, kiedy jego rodzina postanowiła znowu emigrować, tym razem do Stanów Zjednoczonych. Etiopczyk reprezentował tam barwy MSC United i Bethesda Soccer, by ostatecznie przenieść się do Olney Rangers, z którego to dopiero zauważył go Arsenal.

Wszystko miało miejsce podczas Dallas Cup, w którym występowała drużyna OBGC Rangers. 15-letni wówczas Zelalem występował na pozycji środkowego pomocnika i wręcz zachwycił wszystkich kibiców swoimi umiejętnościami, w tym Daniela Karbassiyoona, byłego piłkarza Arsenalu, a obecnie skauta londyńskiego klubu na amerykańskich boiskach. Młody Etiopczyk niezwłocznie otrzymał propozycję wyjazdu na testy do Londynu, z której oczywiście skorzystał. Oznaczało to jednak opuszczenie dalszej części rozgrywek, ale jego drużyna nie odczuła wyraźnie tej straty, bo i tak zajęła w nich pierwsze miejsce. Młody pomocnik bardzo szybko przekonał do siebie sztab szkoleniowy Kanonierów, z którymi w kwietniu podpisał wstępną umowę. Jako że gracz nie miał jeszcze skończonego szesnastego roku życia, z przenosinami do angielskiego giganta musiał poczekać aż do stycznia przyszłego roku. W oczekiwaniu na transfer zaliczył swój pierwszy kontakt z reprezentacyjną piłką i skorzystał z powołania kadry Niemiec do lat piętnastu, w której zagrał łącznie dwa mecze.

I stało się, Etiopczyk w styczniu wylądował w końcu w londyńskim klubie. Mimo że był wątłej budowy ciała, trenerzy od razu zauważyli w nim ogromny potencjał. Po rozegraniu kilku meczów w drużynie do lat szesnastu stwierdzili, że chłopak się tam najzwyczajniej w świecie marnuje, bo jest zbyt dobry. Z tego powodu pominął kolejny szczebel i w kwietniu trafił do zespołu U21. Zadebiutował już ósmego dnia tego miesiąca, i to na Anfield Road, z rówieśnikami z Liverpoolu. Kanonierzy przegrali to spotkanie 2-3, jednak sam Zelalem pokazał się z bardzo dobrej strony i udowodnił, że taki awans nie był błędem. Mimo że był aż o pięć lat młodszy od niektórych swoich kolegów, to prezentował się lepiej od większości z nich. Charakteryzował się przeogromną wizją gry, fantastycznym podaniem, wspaniałą techniką i niewyobrażalną zdolnością kontrolowania futbolówki. Właśnie tymi cechami nadrabiał swoje braki fizyczne i stosunkowo kiepską grę w defensywie. Zelalem nie należy do najsilniejszych zawodników, nie może pochwalić się wspaniałą muskulaturą, ale w niczym mu to nie przeszkadza - rewelacyjnie maskuje swoje braki.

Do końca sezonu rozegrał cztery mecze w drużynie U21, a jego osobą zainteresował się sam Arsene Wenger, który był pod wrażeniem jego występów. Francuz obdarzył go ogromnym zaufaniem, bowiem zabrał na zgrupowanie pierwszej drużyny do Azji, gdzie ta miała się przygotować do nowego sezonu ligowego. To właśnie wtedy kibice londyńskiego klubu pierwszy raz usłyszeli jego nazwisko i dali wyraz ogromnego zaskoczenia, kiedy znalazł się na liście powołanych na azjatyckie tournee. A jak się okazało, Zelalem wcale nie był tam maskotką, która jedynie miała się przypatrywać, jak grają jego starsi koledzy, a faktycznie otrzymał okazję do pokazania swoich umiejętności szerszej publiczności. I nie zmarnował jej. Był największym zaskoczeniem zgrupowania, kibice dostrzegli w nim nowego Cesca Fabregasa - tak samo uzdolnionego, charakteryzującego się jeszcze lepszym ostatnim podaniem. Jego zagrania podczas meczu z Wietnamem obiegły już cały internet, zaś asysta do Theo Walcotta w meczu z Nagoyą została uznana jako najlepsza całego tournee. Jeden komentator powiedział o podaniu - wówczas - szesnastolatka: "not many players can do that" - pełna zgoda.

W obecnym sezonie Zelalem nie grał aż tak dużo, ale to ze względu na to, że leczył kontuzję. Udało mu się jednak zaliczyć osiem bardzo udanych występów. Na tyle udanych, by zasłużyć sobie na powołanie do kadry Niemiec do lat siedemnastu, w której rozegrał jeden mecz. Na tyle udanych, by znaleźć się w kadrze meczowej na spotkanie Pucharu Anglii z Coventry. Było to dokładnie 24 stycznia tego roku, czyli na dwa dni przed swoimi siedemnastymi urodzinami. Nie mógł więc prosić o lepszy prezent niż okazja oficjalnego debiutu w pierwszym zespole. Na boisku pojawił się w 71. minucie, zastępując Aleksa Chamberlaina. Tym samym stał się pierwszym debiutantem w Arsenalu, który przyszedł na świat, jak Arsene Wenger już piastował funkcję menedżera londyńskiego klubu, ale i najmłodszym Niemcem w historii FA Cup. Mimo że miał mało czas na pokazanie swoich umiejętności w tym meczu, zaprezentował się z dobrej strony. Niczym nie zachwycił, ale szansy nie zmarnował. Bardziej doświadczeni partnerzy nie bali się podawać mu piłki, sam bardzo mądrze nią operował i nie notował głupich strat. Miał również ogromny wpływ przy golu na 4-0, kiedy to swoim podaniem zapoczątkował akcję bramkową. Kilka dni później zasiadł na ławce rezerwowych w Premier League przeciwko Crystal Palace, jednak nie przyszło mu posmakować ligowej murawy.

Czy młody Niemiec, bo tak już o nim możemy mówić, jako że reprezentował ten kraj w trzech różnych szczeblach wiekowych, ma szansę na wspaniałą karierę? Oczywiście, że tak! Jeżeli tylko trenerzy, z Arsene'em Wengerem na czele, będą dalej wierzyć w jego możliwości i skrupulatnie wprowadzać go do pierwszego zespołu, może osiągnąć naprawdę wiele. Jego umiejętności czysto techniczne są już na najwyższym poziomie, a jedyne, czego mu brakuje, to doświadczenia, ogrania i odrobiny siły, by móc walczyć bark w bark z nieco silniejszymi zawodnikami. Mimo to, wciąż ma czas na to, by popracować nad sobą i osiągnąć wszystko, co sobie tylko zamarzy. Dostał ogromny dar od boga w postaci talentu, teraz tylko od niego zależy, jak go spożytkuje.

--

Tekst pochodzi z partnerskiego serwisu Highbury.pl