Lata Arsene'a Wengera

Po zwolnieniu George'a Grahama Arsenal potrzebował kogoś, kto będzie w stanie poświęcić całą swą energię i uwagę na budowanie nowego zespołu na Highbury. Krótkie epizody menadżerów Stewarta Houstona i Bruce'a Riocha zdawały się nie być odpowiedzią na sięgające coraz wyżej ambicje klubu z północnego Londynu. Wówczas do Arsenalu zawitał stosunkowo nieznany w środowisku piłkarskim Francuz, który na zawsze odmienił oblicze Kanonierów.

Arsene Wenger przybył na Highbury w październiku 1996 roku. Wcześniej z powodzeniem prowadził AS Monaco, z którym zdobył Ligue 1, Puchar Francji, a także doszedł do finału Pucharu Zdobywców Pucharów. Kiedy opuścił Francję, przeniósł się do japońskiego zespołu Grampus Eight, skąd następnie trafił do Londynu. Wenger był pierwszym menadżerem Arsenalu spoza Wielkiej Brytanii.

Po objęciu zespołu przez Wengera, Kanonierzy zakończyli rozgrywki ligi angielskiej na trzeciej pozycji. Należy jednak dodać, że w swoim pierwszym pełnym sezonie na Highbury - 1997/98 - Francuz nie miał sobie równych. Choć w pewnym momencie Arsenal tracił do liderującego Manchesteru United 11 punktów, to znakomita forma w drugiej części rozgrywek pozwoliła klubowi na świętowanie mistrzostwa na dwa mecze przed końcem sezonu. Dwa tygodnie później The Gunners dołożyli do swojej gabloty Puchar Anglii, co oznaczało dublet w premierowym, pełnym sezonie Bossa.

Poza zmianami jakie zaszły na boisku, francuski menadżer zrewolucjonizował codzienne nawyki swoich podopiecznych, wprowadził najnowocześniejsze systemy treningowe, a także dobrał odpowiednie diety dla piłkarzy. Wenger skrupulatnie kompletował swój zespół, uzupełniając go o takich graczy jak Patrick Vieira, Emmanuel Petit czy Marc Overmars. Kiedy doda się do tego Davida Seamana, Tony'ego Adamsa i Dennisa Bergkampa, powstaje wybuchowa mieszanka.

Nie można zapominać także o Ianie Wrighcie, który po przybyciu Wengera do Londynu pobił rekord Cliffa Bastina w ilości zdobytych bramek dla klubu. Wright zaliczył magiczne 179. trafienie przeciwko Boltonowi Wanderers 13 września 1997 roku. Ponad osiem lat później, być może najlepszy z nabytków Wengera - Thierry Henry - pobił osiągnięcie Anglika.

Henry przybył do klubu w sierpniu 1999 roku, po tym jak drużyna Wengera nie zdołała po raz drugi z rzędu sięgnąć po tytuł i przegrała rywalizację z Manchesterem United zaledwie jednym punktem. Początkowo kwestionowano zdolność Francuza do adaptacji względem ciężkich warunków, jakie stawia liga angielska. Henry nie zdobył bowiem bramki w swoich pierwszych ośmiu meczach z armatka na piersi. Kiedy jednak "odpalił", nie było na niego mocnych. Ostatecznie skończył sezon z 26 golami. Porażki w finałach Pucharu UEFA i FA Cup w 2001 roku wciąż pozostawiały Henry'ego bez trofeum w nowym klubie. Ale nie na długo.

W sezonie 2001/02 zespół Wengera ponownie zdobył dublet. Tym razem Kanonierzy zdeklasowali rywali w walce o mistrzostwo, kończąc sezon z siedmioma punktami przewagi nad Liverpoolem. Arsenal świętował wówczas sukces na Old Trafford po zwycięstwie z Manchesterem United. Cała rzecz działa się zaledwie kilka dni po wygranej 2-0 z Chelsea w finale Pucharu Anglii.

Pomimo obrony Pucharu Anglii w sezonie 2002/03, mistrzostwo ponownie trafiło w ręce Czerwonych Diabłów. Ligowe rozczarowanie Kanonierzy z nadwyżką wynagrodzili sobie jednak w kolejnym roku, kiedy nie przegrali żadnego ze spotkań ligowych, co do dziś stanowi wyjątek w historii Premier League. Jaki był ostateczny bilans tego morderczego maratonu? 49 spotkań, 36 zwycięstw, 13 remisów i 0 porażek - Arsenal doprawdy był "Niezwyciężony".

Wenger podbił Anglię, ale na europejskim podwórku sława go omijała. Porażka z Chelsea w ćwierćfinale Ligi Mistrzów w 2004 pozostawała największym europejskim osiągnięciem Francuza do czasu 2006 roku, kiedy Arsenal został pokonany przez Barcelonę w wielkim finale w Paryżu. Pomiędzy tymi wydarzeniami Kanonierzy w 2005 roku po raz kolejny zdobyli FA Cup, pokonując Manchester United po rzutach karnych.

Arsenal szybko stał się jedną z najbardziej szanowanych drużyn w Europie. Swoje ambicje podkreślił w 2004 roku, kiedy rozpoczął budowę nowego stadionu - Ashburton Grove - w pobliżu starego Highbury. Nowy obiekt oficjalnie otworzono latem 2006 roku.

W latach 2014-2017 klub trzykrotnie świętował z Wengerem zdobycie Pucharu Anglii, który jak się później okazało, by ostatnim trofeum Francuza w północnym Londynie. W 2018 roku podziękowano za wieloletnie usługi Bossowi, a stanowisko trenera zajął Unai Emery.

Aby poznać szczegóły, kliknij na jedną z miniaturek zdjęć